Το μόνο για το οποίο δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Μίκαελ Σκίμπε είναι για απουσία πλάνου και προοπτικής. Όσοι το κάνουν, απλά δεν ξέρουν να διαβάζουν τα παιχνίδια που βλέπουν. Ο Γερμανός επιχείρησε τον τελευταίο καιρό, με βάση και την εμπειρία της προκριματικής φάσης του Μουντιάλ της Ρωσίας, να αλλάξει προσανατολισμό στο παιχνίδι της Εθνικής. Να την κάνει πιο επιθετική και φιλόδοξη επειδή πλέον το απαιτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Θεωρούσε ότι είναι αστείο να θέλει κανείς να ψηλώσει μετά την περιπέτεια Ρανιέρι - Μαρκαριάν και να κάθεται πίσω να περιμένει.
Είναι μια διαδικασία δύσκολη, σύνθετη, χρονοβόρα, επώδυνη και για πολλούς ακαταλαβίστικη. Από την στιγμή που οι παίκτες έχουν μάθει τις λίγες μέρες που μένουν μαζί να παίζουν έτσι όπως δίδαξαν ο Ρεχάγκελ και ο Σάντος, έπρεπε να προσαρμοστούν σε καινούργιες συνθήκες προκειμένου να ακολουθήσουν αυτό που βλέπουμε πλέον σε όλα τα μεγάλα γήπεδα. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη, ακόμη κι αν αντίπαλοι είναι η Εσθονία και η Ουγγαρία.
Η Εθνική το προσπάθησε. Θέλησε να πιέσει ψηλά, να μείνει μπροστά και να δημιουργήσει ποδόσφαιρο. Δεν τα κατάφερε. Εκείνα που μαθαίναμε από το «ρεπορτάζ πάγκου» της τηλεοπτικής μετάδοσης ότι ζητούσε ο προπονητής, οι ποδοσφαιριστές δεν γινόταν να τα κάνουν πράξη στο τερέν. Λογική και η αποτυχία...
Δεν ξέρω αν το θυμόμαστε, αλλά την εποχή του Σάντος η Εθνική έπαιζε χειρότερη μπάλα. Είχε γίνει απωθητική για τον περισσότερο κόσμο. Απέναντι σε Γεωργίες και Αρμενίες δεν μπορούσε να κάνει ούτε φάση. Νικούσε με μισό - μηδέν και όλοι πανηγύριζαν! Ευτυχώς τότε η ομάδα μας ήταν ψηλά στις ειδικές βαθμολογίες της FIFA και της UEFA, οπότε εξασφάλιζε εύκολες κληρώσεις. Έτσι προκρίθηκε στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας. Με δύο όλα κι όλα καλά παιχνίδια: τα μπαράζ κατά της Ρουμανίας. Μόνο εκεί έδειξε τις δυνατότητές της.
Ήταν η εποχή που οι περισσότεροι έλεγαν ότι... «αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάζει» και προχωρούσαμε. Αυτό προσπάθησε να το αλλάξει πρώτα ο Ρανιέρι εντελώς άτσαλα, απότομα και απρογραμμάτιστα με τα γνωστά αποτελέσματα. Και τώρα ο Σκίμπε. Στα δύο ματς με το Βέλγιο φάνηκαν οι πραγματικές δυνατότητες των παικτών. Μόνο που εκείνη η ιστορία δεν είχε συνέχεια, για κάποιους λόγους που αν δεν είσαι μέσα στην ομάδα δεν μπορείς να εξηγήσεις.
Πλέον, η προσπάθεια, απ όσο φαίνεται, σταματάει. Σύμφωνα με τον τρόπο που σκεφτόμαστε, όταν δεν νικάμε, διώχνουμε τον προπονητή για να αλλάξει τάχα η ψυχολογία μας και να κάνουμε το νέο ξεκίνημα. Αστειότητες... Το παιχνίδι είναι χαμένο μετά το 2-0 από την Φινλανδία, εκεί που η απόδοση ήταν κακή και έξω από τα πλάνα του Σκίμπε.
8°
