Σήμερα δεν έχει φουσμπαλέρα! Ό,τι ήταν να γίνει στο ποδόσφαιρο… έγινε! Το πρωτάθλημα για μια ακόμη χρονιά το κερδίζει και μαθηματικά ο Ολυμπιακός, και του χρόνου... βλέπουμε. Όχι αν θα το κερδίσει η ομάδα του Πειραιά φτάνοντας τον αριθμό των 40 πρωταθλημάτων, αλλά αν θα γίνει πρωτάθλημα όπως το γνωρίζουμε και ποιες ομάδες θα συμμετέχουν. Αλλά ας αφήσουμε τα μίζερα και ας πάμε στα πιο φωτεινά. Ας κάνουμε μια βόλτα με την πορτοκαλί μπάλα με τα σπυριά όπως την αποκαλούν οι άσπονδοι φίλοι της.
Στο μπάσκετ όχι ότι απουσιάζουν τα προβλήματα,αλλά τουλάχιστον οι χαρές και οι διακρίσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν στερεύουν. Ο Ολυμπιακός του Ίβκοβιτς βρίσκεται ήδη στον γκισέ της Turkish Airlines, παίρνει θέσεις και πετάει για Κωνσταντινούπολη. Τον εξάστερο Παναθηναϊκό τον χωρίζουν 40 λεπτά από τη μεγάλη διοργάνωση. Πρέπει πρώτα να υπερπηδήσει το κίτρινο εμπόδιο που λέγεται Μακάμπι.
Ποιος θα το πίστευε, με όσα συνέβησαν την προηγούμενη χρονιά, ότι ο Ολυμπιακός θα εξασφάλιζε πρώτος την πρόκριση στους τελικούς ενώ οι Πράσινοι θα χρειαζόταν να εξαντλήσουν τα παιχνίδια της σειράς; Αλλά ο Παναθηναϊκός έπαθε και έμαθε στα προηγούμενα ματς με την Ομάδα του Λαού. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται ο Δημήτρης Ιτούδης, σύμφωνα με τα όσα ανέφερε στο paobcblog.
● Ο άμεσος συνεργάτης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο οι παίκτες της ομάδας δούλεψαν στον ψυχολογικό τομέα ώστε να πάρουν στο Τελ Αβίβ το τέταρτο ματς και να ξαναφέρουν τη σειρά στο ΟΑΚΑ, αλλά και για τη συνεισφορά του Νικ Καλάθη.
«Το γεγονός ότι χάσαμε το πρώτο παιχνίδι ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα των δικών μας κακών πρώτων λεπτών στην αναμέτρηση. Αυτό το 24-13 στο πρώτο δεκάλεπτο ήταν καταστροφικό για εμάς. Σε εμάς έμενε αμέσως μετά το παιχνίδι να δούμε τι έφταιξε και να δουλέψουμε ιδιαίτερα στον ψυχολογικό τομέα, γιατί με μία προπόνηση που έχεις στο ενδιάμεσο, δεν μπορείς να κάνεις κάτι φοβερό. Να αλλάξεις κάποια πράγματα στην τακτική, ναι, αλλά μέχρι εκεί. Περισσότερο έπρεπε να δουλέψουμε στον ψυχολογικό τομέα.
Εμείς είδαμε θετικά μηνύματα από το βράδυ της Τρίτης σε ό,τι αφορά την αντίδραση των παικτών. Ο Μπατίστ, για παράδειγμα, ζήτησε να δει το βίντεο μαζί μας. Ήρθε και το είδαμε μαζί, με το τεχνικό επιτελείο. Το ξαναείδε με τους παίκτες, είδε μετά τις φάσεις που έκοψα εγώ, ήταν ενεργός από την πρώτη στιγμή. Δεν ήταν μόνο αυτός. Όλα τα παιδιά μίλησαν, είδαμε το βίντεο και είδαμε ότι υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία δεν έχουμε κάνει και στο δεύτερο και στο τρίτο παιχνίδι και γι’ αυτό φυσιολογικά χάσαμε. Επιπλέον, έβαλε και μεγάλα σουτ η Μακάμπι. Έχει παίκτες που μπορούν να πάρουν μεγάλα σουτ όπως ο Μπλου, ο Σμιθ, ο Λάνγκφορντ και χάσαμε.
Είπαμε ότι για τρίτη συνεχή φορά δεν μπορεί να συμβούν τα ίδια λάθη. Διαχειριστήκαμε τα συναισθήματα των παικτών, μιλήσαμε, όπως πάντα, χωρίς υπαινιγμούς. Η εικόνα δεν λέει ψέματα ποτέ. Αντιδράσαμε πολύ σωστά στο παιχνίδι. Νομίζω ότι αμυντικά ήμασταν πάρα πολύ καλοί, γιατί η Μακάμπι και στα τέσσερα αυτά παιχνίδια στηρίζει πολλά στις ατομικές ικανότητες των παικτών της. Καταφέραμε να τελειώσει η Μακάμπι ένα παιχνίδι με πέντε ασίστ, να πάνε πολύ περισσότερο σε ένας εναντίον ενός, καταφέραμε έναν παίκτη που ήταν… x factor στα προηγούμενα παιχνίδια που κέρδισαν, τον Οχαγιόν, να τον περιορίσουμε και στη δημιουργία, αλλά και στην εκτέλεση.
Μας “κόστισε” 24 πόντους στον τρίτο αγώνα, ενώ στον τέταρτο ήταν χωρίς ασίστ. Περιορίσαμε έναν σημαντικό παίκτη γι’ αυτούς, τον Μπλου, ο οποίος έχει σκορ. Στο πρώτο και στο τέταρτο παιχνίδι ο Μπλου είναι σχεδόν στο μηδέν, έχοντας πάρει μία προσπάθεια στο πρώτο ημίχρονο του πρώτου αγώνα κι αυτή όχι υπό καλές συνθήκες. Διαχειριστήκαμε πολύ σωστά και την πίεση της Μακάμπι και τις αλλαγές που προσπαθεί να κάνει και αντιδράσαμε σωστά.
Ιδιαίτερα ο Νικ, που σε σχέση με την ηλικία και την εμπειρία του, την οποία τώρα εμπλουτίζει, προσθέτοντας εικόνες τα τελευταία δύο χρόνια σε τέτοιου είδους αγώνες με πίεση, έδειξε ότι μπορεί να τα καταφέρει. Θεωρώ ότι στο πέμπτο παιχνίδι πλέον πάμε πολύ διαβασμένοι. Έχουμε μάθει πολλά πράγματα».
● Πώς τα φέρνει η ζωή. Ο «Ντούντα» οδήγησε τον Ολυμπιακό με τα τρομερά μωρά του στο φάιναλ φορ της Πόλης. Στα 70 του εξακολουθεί να κάνει μπασκετικά θαύματα. Κι όμως στην αρχή της καριέρας του, ο απόφοιτος... γεωλογίας, όσο κι αν αγαπούσε το μπάσκετ είχε άλλα σχέδια.
Μην πετάξεις τίποτα λοιπόν! Αξίζει να διαβάσετε τι είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του στο φημισμένο περιοδικό «Τέμπο» του Βελιγραδίου. Είναι το τεύχος του Δεκέμβρη του... 1979! Τότε είχε μόλις αναλάβει την Παρτίζαν, η πρώτη του ομάδα ως πρώτος προπονητής. Και τότε κανείς από τους νυν παίκτες του δεν είχε καν γεννηθεί!
Εκείνη τη χρονιά, την πρώτη του, η Παρτιζάν του Ντούντα, με παίκτες σαν τον Κιτσάνοβιτς, τον Πέσιτς, τον Μάριτς, τον Νένιτς και απόντα τον Ζεράβιτσα αλλά και το μεγάλο όνομα Ντράζεν Νταλιπάγκιτς, που υπηρετούσε τη μαμά Πατρίδα, έκανε «τριπλ κράουν» με νταμπλ και Κόρατς κόντρα στη Ριέτι του Μπρουναμόντι.
«Δεν έχω ιδιαίτερες φιλοδοξίες στο μπάσκετ. Ένα πράγμα ξέρω. Δεν θα κάθομαι στους πάγκους για πολύ καιρό. Θα κοιτάξω για ένα πιο ήρεμο επάγγελμα, ένα γραφείο και μια καρέκλα σε μια εταιρεία...» Πέρασαν 30 και βάλε χρόνια και όμως είναι ακόμα εδώ!
