Η Πέμη Ζούνη εξηγεί τι της άρεσε πολύ στο έργο «Εύρε(ση) Εργα(σίας)» της Μανίνας Ζουμπουλάκη το οποίο σκηνοθετεί
«Είναι μια πικρόγλυκη, σκληροτρυφερή σάτιρα. Συνδυασμός που σε χτυπάει πισώπλατα – το αγαπημένο ύφος της Μανίνας. Είμαι θαυμάστρια, τη διαβάζω χρόνια τώρα στην ATHENS VOICE, στα περιοδικά και φυσικά τα βιβλία της. Με ενέπνευσε ότι πιάνει μια στιγμή της ζωής μας, περιγράφει τη σημερινή εφιαλτική κατάσταση όπου ψάχνοντας απεγνωσμένα για δουλειά οδηγούμαστε πολλές φορές σε άκρα.
Αυτό το άγριο άκρο δημιουργεί κωμικοτραγικές καταστάσεις (άλλοτε σοβαρές και άλλοτε γελοίες, αλλά πάντα αφόρητα και υπέροχα αφύλαχτες στα μάτια του θεατή), και είναι αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Το είδα ως το ακριβό στοιχείο της ιστορίας – πάνω σ’ αυτό θέλησα να χτίσουμε. Μέσα σε μια δύσκολη συνθήκη δυο γυναίκες, αταίριαστες μεταξύ τους, έχοντας πίσω τους μια διαδρομή, συνδέονται και γνωρίζονται μέσα σε μία ώρα – το έργο διαδραματίζεται σε realtime.
Η πρόθεση του σκηνοθέτη δεν αρκεί – οι ηθοποιοί είναι τα όργανα που θα πάρουν το σπόρο και θα τον κάνουν κάτι. Είμαστε τρεις γυναίκες μαζί με τις Βάνα Πεφάνη και τη Γαλήνη Τσεβά, που ενσαρκώνουν τους δύο γυναικείους ρόλους του έργου, ενώ ο Νίκος Σούλης τον ανδρικό – και συνεννοούμαστε άψογα».
22°
