Μαζί με τους Prins Thomas και Todd Terje αποτελούν τη hyper κοσμική disco τριάδα που έρχεται με συνέπεια από τη νορβηγική dance σκηνή. Μέσα από μια μακρόχρονη πορεία ο Lindstrom ρεμιξάρει τα μεγαλύτερα ονόματα, χωρίς απαραίτητα να τα γουστάρει όλα, συνεργάζεται συχνά με τον Prins Thomas, γράφει ολοκληρωμένα προσωπικά άλμπουμ και ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο για live εμφανίσεις. Δεν είναι DJ. Δεν ασχολείται καθόλου με τη σημερινή club σκηνή για να μην επηρεάζεται από τα trends, γράφει πρώτα πρώτα για τον ίδιο, δουλεύει πολύ, δεν θα άφηνε με τίποτε το Όσλο και αντιπαθούσε την όπερα και την ambient. Mέχρι πρόσφατα…
Tον περιμένουμε ζωντανά στην Αθήνα στο main stage του εξαιρετικού φετινού Plisken Festival μαζί με τον headliner Γερμανό David August στην πρώτη του εμφάνιση, τον μινιμαλιστή Panta Du Prince, τον βρετανό Nathan Fake και την ανερχόμενη Object Blue στο Piraeus 117 Academy στις 8 Δεκεμβρίου. Στη dance σκηνή που θα στηθεί για τη συνέχεια την ίδια μέρα στο Wave Athens, θα εμφανιστούν για πρώτη φορά στη χώρα μας 4 από τις πιο δυναμικές και καταξιωμένες djs των τελευταίων ετών: η Elena Colombi που εκπροσωπεί το Italian New Wave, μία από τις εξέχουσες curators όπως η Debonair, η deep house Παλαιστίνια παραγωγός Sama και η υπερδραστήρια Μεξικανή Lokier του dark electro ήχου. Μαζί τους και οι δικοί μας Black Athena.
Πόσο επέδρασε το οικογενειακό περιβάλλον στη μουσική σας ταυτότητα;
Η μουσική με την οποία μεγάλωσα ήταν και εξακολουθεί να είναι μια πολύ σημαντική επιρροή στη μουσική μου. Οι γονείς μου με πήγαιναν συχνά στην εκκλησία και πιστεύω πως ο τρόπος που συνθέτω αρμονίες προέρχεται από εκείνα τα πρώτα χρόνια που άκουγα τους ψαλμούς που παίζονταν στο εκκλησιαστικό όργανο.
Από πού θα λέγατε ότι εμπνέεται ο χαρακτηριστικός σας ήχος;
Θεωρώ το στούντιό μου ένα ΙΧ νηπιαγωγείο με όλα τα παιχνίδια που ένα παιδί θα μπορούσε να φανταστεί. Το να ακούω όλα τα είδη της μουσικής είναι επίσης πολύ σημαντικό.
Πρέπει να σας αρέσει ένα κομμάτι που σας δίνεται για remix ή edit;
Όχι. (Γέλια) Μερικές φορές είναι ακόμη καλύτερα με ένα κομμάτι που δεν είναι τέλειο, καθώς είναι πιο εύκολο να το αναδείξεις. Αλλά συνήθως βοηθάει να σου αρέσει ένα κομμάτι που ρεμιξάρεις.
Lindstrøm
Πόσο διαφορετικά προσεγγίζετε ένα EP ή τα ρεμίξ σε σχέση με τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ;
Aν τα άλμπουμ θεωρούνται μακρόχρονη σχέση, τα ρεμίξ μοιάζουν με one night stand. Συχνά τα ρεμίξ είναι πιο διασκεδαστικά και λιγότερο πολύπλοκα αφού απλώς απογειώνεις ένα μόνο κομμάτι ενώ η δημιουργία ενός άλμπουμ έχει πολύ περισσότερη σκέψη και έγνοιες. (Γέλια)
Έχετε ποτέ σκεφτεί ότι όλο αυτό το cosmic-space στοιχείο μπορεί να γίνει ενίοτε εμπόδιο ή αισθάνεστε ελεύθερος να πειραματίζεστε με διαφορετικά είδη;
Όχι, στ’ αλήθεια. Στα αυτιά μου είναι ένα πολύ ανοιχτόμυαλο «είδος» που ταιριάζει στις μουσικές που μου αρέσει να δημιουργώ.
Υπάρχει μια κοινή αισθητική στο νορβηγικό ήχο που δημιουργείτε μαζί με τον Prins και τον Todd.
Ίσως γιατί υπάρχει μια αλληλοεπίδραση ακόμη και σήμερα, παρόμοια με αυτή που δημιουργήθηκε όταν πρωτοσυναντηθήκαμε πριν από 15 χρόνια.
Πώς ήταν η club σκηνή στην πόλη σας στο ξεκίνημά σας και πόσο διαφέρει από τη σημερινή;
Δεν ήμουν μέρος της club σκηνής μέχρι τις αρχές των 2000s. Aκόμη και τότε πιο πολύ με έβλεπα ως ένα παρατηρητή που κοιτά από έξω. Ποτέ δεν υπήρξα ένας από τους cool djs. Η καριέρα μου ως dj έκλεισε όταν έμαθα τον τρόπο και θεώρησα ότι ποτέ δεν θα γίνω τόσο καλός όσο ο Thomas ή ο Terje. (Γέλια) Το background που είχα παίζοντας πιάνο αλλά και συμμετέχοντας σε γκρουπ στο σχολείο με οδήγησε στο να προτιμώ να παίζω ζωντανά τη δική μου μουσική παρά να μιξάρω τις μουσικές άλλων. Δεν έχω ιδέα τι γίνεται σήμερα στην club σκηνή και ούτε θέλω να μάθω καθώς νομίζω ότι δημιουργώ πολύ πιο ελεύθερα όταν δεν ξέρω ποια είναι τα τελευταία trends στο clubbing.
Υπάρχει κάποιο είδος που αντιπαθείτε;
Δεν θα το έλεγα. Ίσως με την όπερα σε ένα βαθμό αλλά άλλαξε και αυτό τα τελευταία λίγα χρόνια. Από τότε είναι η μόνη μουσική που ακούω. Επίσης ποτέ μα ποτέ δεν άκουγα ambient αλλά και αυτό άλλαξε πρόσφατα.
Τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας στο Plissken Festival;
Θα παίξω μια επιλογή κομματιών τόσο παλιών όσο και νέων. Ανυπομονώ να έρθω καθώς έχω να παίξω στην Ελλάδα πάνω από 10 χρόνια.
Πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσει σήμερα μία μικρή δισκογραφική;
Έτρεχα την εταιρία Feedelity από το 2001 ως το 2006 και φαντάζομαι ότι σήμερα είναι όσο δύσκολο ήταν και τότε. Στις πρώτες μου δωδεκάιντσες κυκλοφορίες ξόδεψα πολλά χρήματα στο τύπωμα δίσκων αλλά και στις αποστολές σε djs, ραδιόφωνα και δισκάδικα. Ξεκίνησα να συνεργάζομαι με το νορβηγικό label Smalltown Supersound το 2006 και μέχρι σήμερα χαίρομαι να δουλεύουμε μαζί. Θεωρώ πως το να έχεις μια ανεξάρτητη εταιρεία θα είναι πάντα δύσκολο αλλά ευχάριστο και προτιμώ πολύ περισσότερο να δουλεύω με ένα μικρό ανεξάρτητο label παρά με μια μεγάλη εταιρεία.
Πώς ανταλλάσσετε ιδέες στις συνεργασίες, όπως με τον Prins Thomas για παράδειγμα.
Συνήθως ανταλλάσουμε αρχεία με email όπως όλοι φαντάζομαι. Έχουμε κάνει μαζί πολλά remixes τα τελευταία χρόνια και απολαμβάνω πάντα τη συνεργασία. Δεν συναντιόμαστε ωστόσο συχνά μιας και είμαστε σε διαφορετικές πόλεις.
Έχετε σκεφτεί ποτέ να μετακομίσετε σε μια άλλη πόλη, στο Βερολίνο, για παράδειγμα;
Ούτε μία στιγμή. Αγαπώ την πόλη μου, το Όσλο. Tη βρίσκω ιδανική για τις ανάγκες μου. Η οικογένειά μου ζει εδώ οπότε στα αλήθεια δεν θέλω να πάω πουθενά αλλού.
Ποιο είναι το καθημερινό σας πρόγραμμα;
Δουλεύω στο στούντιο κάθε μέρα από τις 9 ως τις 5 και ταξιδεύω για συναυλίες κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο.
Η σχέση σας με το σινεμά;
Συνήθιζα να παρακολουθώ πολλές ταινίες πριν από λίγα χρόνια προσπαθώντας να δω όσες περισσότερες κλασικές ταινίες ήταν δυνατό. Αγόρασα μέχρι και το βιβλίο «1001 ταινίες που πρέπει να δείτε» (Γέλια)… Τον τελευταίο καιρό ακούω ξανά μουσική.
Πόσο δύσκολο και πόσο απαραίτητο είναι να ικανοποιήσετε τις προσδοκίες του κοινού;
Αν ένα κομμάτι ή ένα live μιλήσει στο κοινό, αυτό είναι φανταστικό. Δεν έχω στο μυαλό μου ότι πρέπει να τους ικανοποιήσω όλους. Ωστόσο αρκετές φορές έχω την αίσθηση ότι το κοινό βαριέται και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου. Όταν γράφω προσπαθώ να μη σκέφτομαι σε πόσους θα αρέσει γιατί αυτό μπορεί να με τρελάνει. Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο γράφω μουσική για μένα. Αν το αποτέλεσμα αρέσει και στους άλλους τότε είναι ένα εξαιρετικό μπόνους.
Πείτε μας για τη συνεργασία σας στο πρότζεκτ “Blinded By The LEDs” για το Henie Onstad Kunstsenter.
Ήταν μια ανάθεση που μου έγινε από το σημαντικό καλλιτεχνικό κέντρο του Όσλο για τα 50κοστά του γενέθλια. Μάλιστα όλη την περασμένη χρονιά την πέρασα γράφοντας 60 λεπτά μουσικής για αυτό. Για τις συναυλίες μετέφερα σχεδόν όλο μου το στούντιο εκεί και έπαιξα τα πάντα σε συνθεσάιζερ και ντραμ μασίν. Χωρίς καθόλου κομπιούτερ. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία που απαιτούσε σκληρή δουλειά φυσικά.
Προτιμάτε να δουλεύετε μονοθεματικά ή να συνδυάζετε παράλληλα διαφορετικά πρότζεκτ;
Φαίνεται ότι μου ταιριάζουν περισσότερο τα παράλληλα πρότζεκτ ώστε όταν κολλάω με το ένα να πηγαίνω στο άλλο. Αρκεί να μην είναι τόσα πολλά ώστε στο τέλος να μένουν όλα στάσιμα.
Από πού αρχίζετε συνήθως όταν γράφετε;
Συνήθως χρειάζομαι κάποια αρχική ιδέα για να με οδηγήσει πάνω σε ένα ενδιαφέρον και όχι μονότονο ήχο από ντραμ μασίν. Είναι σχεδόν αδύνατα να το περιγράψω στα αλήθεια γιατί όταν θεωρώ πως έχω βρει τον ιδανικό τρόπο για να ξεκινήσω ένα νέο κομμάτι μπορεί και να με προδώσει την επόμενη φορά.
Είστε αισιόδοξος για το μέλλον;
Όχι. Διαρκώς φοβάμαι τα χειρότερα κάθε φορά, παντού. Είναι κουραστικό.
Τι ακολουθεί;
Πολλά ταξίδια μέσα στο Δεκέμβριο. Αθήνα, Λουξεμβούργο, Τόκιο, Κιότο… και Όσλο.
22°
