Τα live acts της ηλεκτρονικής σκηνής έρχονται de facto αντιμέτωπα με την απουσία φυσικών οργάνων. Χτισμένοι πίσω από laptops και synths οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να προσφέρουν την κινητικότητα ενός live group. Έχουν όμως την ευχέρεια μιας μοναδικής sight and vision εμπειρίας.
Στο φετινό Winter Plisskën Festival είχαμε την τύχη να δούμε μερικούς από τους κορυφαίους παραγωγούς της ηλεκτρονικής σκηνής με άψογο ήχο και διοργάνωση. Ο βρετανός Nathan Fake για παράδειγμα έδωσε με νεύρο ένα δείγμα από τους νέους του techno-leftfield προσανατολισμούς ως μέλος πλέον της ninja tune. O γερμανός Pantha Du Prince από την άλλη με φιγούρα που θύμιζε Ντοστογιέφσκι έδωσε ένα πολύ μετρονομικά φτιαγμένο audio visual set για το εξηντάλεπτο που του αναλογούσε με αριστοτεχνικές ambient, mimimal και techno εναλλαγές και new wave φωνητικές επιδόσεις.
O αντιστάρ της βραδιάς David August, τραβηγμένος στο πίσω μέρος της σκηνής μισοκρυμμένος πίσω από μαύρα παραβάν ξεκίνησε με εκκλησιαστικούς ύμνους, έδειξε εγκλωβισμένος σε έναν ακαδημαϊκό ήχο με αργόσυρτες αντιστίξεις μεταξύ ατμόσφαιρας και beat που θα λειτουργούσαν καλύτερα σε ένα σετ μεγαλύτερης διάρκειας. Και ήρθε η ώρα του Νορβηγού που με το καλημέρα έδειξε την αξία του στην πρώτη του εδώ και μια δεκαετία εμφάνιση στην Αθήνα. Με ευφορική cosmic disco ενέργεια ο Lindstrøm συντόνισε το κοινό στον δικό του ρυθμό μετατρέποντας τη βραδιά σε ένα ατελείωτο party που συνεχίστηκε after hours στο Αquarium. Γερμανία-Νορβηγία 1-2.
Αποκλειστικές εικόνες από το μεγαλύτερο συγκοινωνιακό, αναπτυξιακό και περιβαλλοντικό έργο υποδομής στη Βόρεια Ελλάδα, το οποίο, έπειτα από δεκαετίες, παραδίδεται
13°
