Πληθωρική, καλλιτεχνίζουσα φύση, περιστασιακά βιοποριζόμενη ως μπαργούμαν στο Μπρούκλιν. Η Frankie δεν θα διέφερε από τις ορδές των φιλόδοξων νέων που παλεύουν να φτιάξουν το όνομά τους στη Νέα Υόρκη, εάν δεν είχε προ πολλού διακριθεί για τη συμμετοχή της σε τρία από τα πιο ξεχωριστά indie group των ημερών: Crystal Stilts, Vivian Girls, Dum Dum Girls.
Το μικρό παραμυθένιο βιογραφικό της ξεκινά στο Λας Βέγκας, όπου γεννιέται από ανύπαντρη μητέρα και μεγαλώνει στο καλιφορνέζικο θέρετρο Seal Beach, διδάσκοντας τον εαυτό της τύμπανα και κιθάρα. Στα 17 παρατά το σχολείο και μετακινείται στο Σαν Φρανσίσκο, προκειμένου να δουλέψει επί εξαετία ως κούριερ με ποδήλατο. Εκεί εμπλέκεται με το πανκ του Bay Area, παίζοντας ντραμς σε διάφορα σχήματα, ως το 2006, οπότε ανοίγει το διασκελισμό της προς το Μπρούκλιν.
Σε διάστημα μόλις τεσσάρων ετών, συνδέεται και ακολούθως παρατά τις Vivian Girls, τις Dum Dum Girls και τους Crystal Stilts, φεύγοντας μάλιστα στο απόγειο της δημοφιλίας τους, και έχοντας λίγο - πολύ διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στο ύφος τους, ως ιδρυτικό μέλος, συνθέτρια, τραγουδίστρια, τυμπανίστρια.
Ακολούθως, αυτή η ανεξάρτητη προσωπικότητα, που «δεν θέλει ποτέ να παντρευτεί κάποιο πρότζεκτ», κυκλοφόρησε ένα θαυμάσιο σόλο ντεμπούτο στη Memphis Industries, με την επωνυμία Frankie Rose and the Outs. Αντλώντας από την αστείρευτη φλέβα των Velvets, των Spacemen 3, των Jesus & Mary Chain, του γκαράζ και της σπεκτορικής ποπ, διασκευάζοντας επιπλέον και Arthur Russell («You Can Make Me Feel Bad»), βρήκε οριστικά το μείγμα αρμονικής ποπ και χαυνωτικής επανάληψης που ξεχειλίζει ληθαργική ευδαιμονία.
Η τελευταία της κατάθεση είναι κατά τι πιο προσβάσιμη, ανταλλάσσοντας την επιτηδευμένα κακόηχη παραγωγή για κρυστάλλινες κιθάρες και καθαρά φωνητικά που δίνουν μια ποστ πανκ χροιά στο τραγούδι - προάγγελο του άλμπουμ «Interstellar», το οποίο κυκλοφορεί στις 21 Φεβρουαρίου, πάλι από τη Memphis Industries.
19°
