Κριτική ταινίας: Γάζα, αγάπη μου (Gaza Mon Amour)

Στη σημερινή Γάζα ο 65χρονος ψαράς  Ίσα που είναι κρυφά ερωτευμένος με τη ράφτρα Σιχάμ ψαρεύει ένα αρχαίο άγαλμα του Απόλλωνα στα δίχτυα του και προσπαθεί να το κρύψει από τις Αρχές.

Μια τρυφερή ιστορία που συνέβη στη σύγχρονη Γάζα το 2014, όταν ένας ψαράς βρήκε ένα αρχαιοελληνικό άγαλμα του Απόλλωνα στη θάλασσα και η Χαμάς το κατάσχεσε ελπίζοντας μάταια να βρει αγοραστή (άγνωστη η κατάληξη του αγάλματος με πιο πιθανή εκδοχή της καταστροφής του κατά τη διάρκεια μιας εναέριας επίθεση) ώστε να λύσει τις οικονομικές δυσκολίες της χώρας. Τα αδέλφια Ταρζάν (τι όνομα!) και Άραμο Νάσερ δεν επιδιώκουν να κάνουν την τυπική ταινία πολιτικής καταγγελίας αλλά ένα χαμηλόφωνο και συγκινητικό love story, μέσα από το οποίο υπογραμμίζεται η πολιτική διάσταση της ιστορίας. Δικαιώνονται πέρα ως πέρα αφού το φιλμ, που ήταν η επίσημη πρόταση της Παλαιστίνης για τα Όσκαρ, αποτελεί μια συγκινητική και απλή ιστορία αγάπης που κερδίζει την εύνοια του θεατή χάρη στην ευστροφία του σεναρίου, τις συνεπείς ερμηνείες και το λυτρωτικό χιούμορ που σχολιάζει έξυπνα την γκρίζα καθημερινότητα των ηρώων. 

Σκηνοθεσία: Ταρζάν Νάσερ, Αραμπ Νάσερ
​Πρωταγωνιστούν: Σαλίμ Ντου, Ιάμ Αμπάς, Μάισα Αμπτ Ελχάντι, Τζορτζ Ισκαντάρ