Εξαιρετική ιδέα που ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος αλλά και πρωταγωνιστής Τζον Κραζίνσκι μεταφέρει υποδειγματικά στο πανί. Το σκηνικό είναι το γνώριμο τοπίο της αμερικανικής αγροτικής ενδοχώρας σε μια χρονική φάση που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το σήμερα. Το μόνο πράγμα που δείχνει ότι η ιστορία διαδραματίζεται κάπου στο κοντινό μέλλον είναι τα απόκοσμα πλάσματα (ένα είδος φτερωτών aliens) που η ταυτότητά τους στη Γη παραμένει άγνωστη. Ο Κραζίνσκι πολύ έξυπνα μας κρατά διαρκώς στο σκοτάδι, καθώς δεν μαθαίνουμε ποτέ από πού ήρθαν τα πλάσματα, τι συνέβη σε παγκόσμια κλίμακα με την ανθρωπότητα (το γεγονός ότι η μόνοι άνθρωποι που συναντάμε είναι η τετραμελής οικογένεια δηλώνει σημάδια αφανισμού) και, κυρίως, τι ακολουθεί μετά την εμφάνιση αυτών των αινιγματικών όντων. Η επιβίωση είναι το μόνο ζητούμενο για τους εναπομείναντες (;) ανθρώπους. Η γέννηση του τρίτου παιδιού είναι ένας επιπλέον ιερός σκοπός στον δύσκολο αγώνα τους. Ένα στημένο με μαεστρία εσχατολογικό θρίλερ, τρομαχτικό και ανήσυχο, που βασίζεται εξίσου στην αίσθηση διαρκούς αγωνίας και απειλής –η σκέψη ότι ο παραμικρός θόρυβος ισοδυναμεί με θάνατο είναι ένα ακαταμάχητο σεναριακό εύρημα– καθώς και στο ψυχολογικό υπόβαθρο που δημιουργείται από τους καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες. Στους ρόλους τους όλοι οι πρωταγωνιστές κεντάνε (η Μπλαντ διαθέτει τη στόφα πολύπλευρης ηθοποιού) και δίνουν την αίσθηση της ενωμένης οικογένειας που απειλείται, με το ρόλο-κλειδί να δίνεται στην πραγματικά κωφή Μίλι Σίμοντς («Wonderstruck»), το μόνο μέλος που ζει στην απόλυτη σιωπή. Ο συμβολισμός, ξεκάθαρος και εφευρετικός: η γονική ευθύνη απέναντι στους κινδύνους που απειλούν κυρίως τα μικρά, ανυπεράσπιστα μέλη της οικογένειας και η καταναγκαστική σιωπή που επιβάλλεται σε κρίσιμες συνθήκες. Από όπου κι αν το δεις το σενάριο, οι κρυφές και φανερές αρετές του είναι πολυάριθμες. Το γεγονός επίσης ότι ο Κραζίνσκι και η Μπλαντ είναι ζευγάρι και στην πραγματική ζωή προσθέτει πόντους στο σύνολο και προσδίδει επιπλέον αληθοφάνεια στο αυστηρά σχεδιασμένο θρίλερ τρόμου. Σε αυτό το… ήσυχο μέρος λοιπόν (υπό άλλες συνθήκες θα τονιζόταν ως ειδυλλιακό, ενώ στην ουσία είναι ένας εφιάλτης), η απόκοσμη απειλή δένει μοναδικά με την υπαρξιακή απόγνωση και το βλέμμα της ανθρωπότητας προς το μέλλον δείχνει πιο ευάλωτο (αν όχι τρομαγμένο) από ποτέ! (Από τη Μεγάλη Πέμπτη 5/4)
22°
