«Η Ξεχασμένη Λεγεώνα» του Ben Kane: Το πρώτο μυθιστόρημα του Βρετανού κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis σε μετάφραση Θανάση Βέμπου
Η «Ξεχασμένη Λεγεώνα» είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Βρετανού, γεννημένου στην Κένυα το 1970, συγγραφέα Ben Kane. Αν και αυτοτελής, αποτέλεσε εντέλει τον πρώτο από τους τρεις τόμους του περίφημου «Χρονικού της Ξεχασμένης Λεγεώνας». Κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2008, έγινε αυτομάτως μεγάλη επιτυχία χάρη στην αυθεντικότητά της, στην πρωτότυπη πλοκή και στον γρήγορο, ατμοσφαιρικό και κινηματογραφικό ρυθμό της, και άνοιξε τον δρόμο για μια λαμπρή καριέρα στον συγγραφέα της, ένα από τα πιο μεγάλα ονόματα, πλέον, στον χώρο της στρατιωτικής ιστορικής φαντασίας – ένα υποείδος του ιστορικού μυθιστορήματος που λατρεύεται από εκατομμύρια φανατικούς αναγνώστες σε όλο τον κόσμο.
Πέραν όμως της συναρπαστικής καθαυτό ιστορίας, των παθών, του δράματος και των συγκρούσεων των πρωταγωνιστών της, το θέμα με τα βιβλία του Ben Kane, τόσο με τη «Λεγεώνα» όσο και με τα επόμενά του, είναι αυτό που είπαμε προηγουμένως: η αυθεντικότητα. Στα βιβλία του Ben Kane δεν υπάρχει τίποτε που να μην είναι απολύτως βασισμένο σε όσα εξακριβωμένα γνωρίζουμε για την εποχή που περιγράφει. Μάλιστα, αυτό τον ξεχωρίζει από πολλούς άλλους συγγραφείς που ασχολούνται με τη στρατιωτική ιστορική φαντασία. Δεν είναι απαραίτητο –λένε κάποιοι– να ξέρεις πάντα πώς έδενε αυτός ο θώρακας, πόσο ζύγιζε ένας πέλεκυς, αν τα λοφία στις περικεφαλαίες ήταν αποσπώμενα, ή αν υπήρχε βαμβάκι στην αρχαία Ελλάδα, άρα και βαμβακερά ρούχα. (Όχι, δεν υπήρχε. Έπρεπε να περάσει μία χιλιετία μετά τα κλασικά χρόνια για να φορέσουμε λινά στα μέρη μας και στην ευρύτερη περιοχή.)
Ο Ben Kane δεν το δέχεται αυτό. Αγαπώντας με πάθος την Ιστορία, και σπουδάζοντάς την από πολύ μικρός, έχει κάνει αυτοψία –κυριολεκτικά– σε όλα τα μέρη όπου διαδραματίζονται οι ιστορίες του. Έχει περπατήσει τον Δρόμο του Μεταξιού, έχει επισκεφτεί πάνω από 65 χώρες, έχει κάνει πορείες (!) φορώντας πλήρη εξάρτυση Ρωμαίου λεγεωνάριου (μία από αυτές ήταν 800 χιλιόμετρα: και φορούσε καθ’ όλη τη διάρκειά της και τις βαριές και άβολα ζεστές «αρβύλες» της εποχής…), έχει κυνηγήσει με τόξο και ακόντιο, έχει γδάρει και μαγειρέψει το φαγητό του στην έρημο (μεγάλωσε με τους Μασάι στην Κένυα, και είναι χειρουργός κτηνίατρος, όπως και ο πατέρας του), ξέρει να χειρίζεται καλά τον οπλισμό ενός στρατιώτη της πρώτης γραμμής, και κυρίως: μισεί το μη αυθεντικό, το ψεύτικο, το φαντασιοκόπημα. Στρατιωτική ιστορική φαντασία ΔΕΝ σημαίνει… φαντασία. Αυτό είναι fantasy, και είναι πολύ θελκτικό όταν έχει ωραία ξωτικά, πανούργους νάνους και διαβολικά ορκ. Στρατιωτική ιστορική φαντασία σημαίνει μία ωραία πλοκή πάνω σε μία ιστορία που θα μπορούσε άνετα να ήταν αληθινή. Εκατό τοις εκατό αληθινή: ώς την τελευταία της λεπτομέρεια.
Δεν γίνεσαι κορυφαίος αν δεν υπηρετήσεις με πάθος αυτή τη δουλειά, και αν δεν μοχθήσεις πολύ, και επί πολλά χρόνια.
Από την άλλη, το επίσης «περίεργο» με τα μυθιστορήματα που διαδραματίζονται στην αρχαιότητα είναι ότι, τελικά, δεν έχουμε πολλές γραπτές πηγές για να βασιστούμε επάνω τους – ή μάλλον, δεν έχουμε πολλές «αντικειμενικές» πηγές. Όλοι οι αρχαίοι ιστορικοί γράφουν για γεγονότα που έγιναν δύο και περισσότερους αιώνες από την εποχή τους, ενώ όλοι τους επίσης υπηρετούν και έναν πολιτικό σκοπό: συχνά, μεροληπτούν – για να μη μιλήσουμε για θυελλώδεις ανακρίβειες και υπερβολές στις οποίες αρέσκονται πολλοί από αυτούς. Εξ ου και ο σύγχρονος συγγραφέας του είδους, αφού έχει αποστηθίσει μέχρι κεραίας όλες τις διαθέσιμες σε πολύ υψηλό (ακαδημαϊκό) επίπεδο πληροφορίες, οφείλει να μελετήσει καλά, και επιτόπου, και τα αρχαιολογικά στοιχεία, να εξετάσει εκ του σύνεγγυς τα ιστορικά ευρήματα, να δει με τα ίδια του τα μάτια τα τοπία, να μελετήσει τη λαογραφία, αλλά και τα έθιμα και τους θρύλους των τόπων όπου θα διαδραματιστούν τα βιβλία του. Ο Ben Kane το κάνει, και δεν το κρύβει. Φαίνεται στα γραπτά του (από τη «Λεγεώνα» μέχρι τον «Σπάρτακο» και τον «Αννίβα» του, άλλες δύο σπουδαίες σειρές του), και χαιρετίζεται με πάθος από τους φαν του.
Όμως, βέβαια, η λογοτεχνία δεν είναι μόνο αυθεντικότητα και αλήθεια στις περιγραφές. Είναι μια πολύ πιο σύνθετη εμπειρία. Έτσι, στις 560 σελίδες της «Ξεχασμένης Λεγεώνας» ο Έλληνας αναγνώστης θα απολαύσει ένα βίαιο, αιματηρό, γρήγορο, αγωνιώδες και συναρπαστικό ταξίδι στην Ιστορία, γραμμένο σε κινηματογραφικό στιλ, βυθισμένο στον ζοφερό κόσμο των σκλάβων, των μονομάχων και των πορνείων της εποχής, και άψογα μεταφρασμένο από έναν αληθινό μετρ. Να και μία περίληψη:
Μικρά Ασία, 53 π.Χ. Τα απομεινάρια ενός κάποτε ισχυρού ρωμαϊκού στρατού πολεμούν για την ίδια τους τη ζωή στα πέρατα του γνωστού κόσμου. Ανάμεσά τους τρεις άντρες, που τους ενώνει μια φιλία σφυρηλατημένη στα πεδία μαχών ενός μάταιου πολέμου, πολεμούν για τη ζωή τους στο όνομα της τιμής, της ελευθερίας… και της εκδίκησης. Ο Ταρκύνιος είναι Ετρούσκος, πολεμιστής και μάντης, γεννημένος εχθρός της Ρώμης, αλλά καταδικασμένος να πολεμά στην υπηρεσία της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Ο Βρέννος είναι Γαλάτης. Οι Ρωμαίοι ξεκλήρισαν την οικογένειά του. Γίνεται ένας από τους πιο τρομερούς μονομάχους της εποχής του — και μέντορας του σκλάβου Ρωμύλου, που μέρα-νύχτα ονειρεύεται να δραπετεύσει. Ο Ρωμύλος και η Φαβιόλα είναι δίδυμα αδέρφια, γεννημένα σκλάβοι, καρπός βιασμού της μητέρας τους από έναν μεθυσμένο αριστοκράτη. Στα δεκατρία τους χρόνια αλλάζουν ιδιοκτήτες — ο Ρωμύλος πουλιέται σε μια σχολή μονομάχων και η Φαβιόλα σε έναν οίκο ανοχής, όπου θα προσελκύσει την προσοχή ενός από τους ισχυρότερους άντρες της Ρώμης.
«Ένα συναρπαστικό ιστορικό μυθιστόρημα, που απεικονίζει με εξαιρετική λεπτομέρεια
το χάος, τη βία αλλά και τη μεγαλοπρέπεια της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας του 1ου π.Χ. αιώνα». -Booklist.
22°
