Σήμερα συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους εικαστικούς καλλιτέχνες της Σύγχρονης Τέχνης στην Ελλάδα. Η ιστορία της ξεκίνησε στο Βερολίνο, όταν το 1985 έφυγε για να σπουδάσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1992 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές με τους Bergmann και Boemmels, όμως, έμεινε ακόμα οκτώ χρόνια εκεί μέχρι να επιστρέψει στην Ελλάδα στα τέλη του 2000. Λίγες μέρες πριν τα ονειρικά έργα της «ταξιδέψουν» στη γκαλερί Heinz-Martin Weigand, για την έκθεση με τίτλο «eerily quiet», πήγαμε στο ατελιέ της, τα είδαμε απο κοντά και μιλήσαμε για την δουλειά της.
Middle Daughter, 2013, oil on canvas, 110 x 150 cm
You shouldn't forget, 2011, oil on canvas, 130 x 200 cm
Deep into the Forest, 2011, oil on canvas, 130 x 200 cm
The Removal 18, 2011, oil on canvas, 50 x 60 cm
The Removal 17, 2011, oil on canvas, 50 x 60 cm
The Removal 24, 2011, oil on canvas, 50 x 60 cm
Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τα καινούργια έργα που θα εκθέσεις στην Γερμανία;
Στο Βερολίνο θα δείξω 4 μεγάλα έργα που δεν έχω παρουσιάσει άλλη φορά, τα οποία έχουν και τα τέσσερα μία κεντρική φιγούρα με τον γνώριμο, για κάποιον που έχει δει δουλειά μου, υπαρξιακό προβληματισμό που χαρακτηρίζει την έκφραση (και την στάση} των μορφών και την ατμόσφαιρα στον περιβάλλοντα χώρο. Κάποια από αυτά είναι πιο κλειστοφοβικά (πχ «The Apartment») κάποια πιο «κινηματογραφικά» (όπως το «You shouldn't forget» ή το πιο καινούριο με το φθινοπωρινό τοπίο που μόλις τελείωσα και δεν του έχω ακόμα δώσει όνομα).
Σπούδασες στο Βερολίνο. Εξακολουθείς να έχεις ισχυρούς δεσμούς εκεί;
Ναι, σπούδασα Βερολίνο και έμεινα πολλά χρόνια ακόμα εκεί, 15 στο σύνολο, ώστε να αποκτήσω ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς με αυτή την πόλη και κάποιους ανθρώπους που εξακολουθούν να βρίσκονται εκεί. Έτσι κάθε φορά που πάω Βερολίνο νιώθω σαν να επιστρέφω «σπίτι μου» κατά κάποιον τρόπο. Θα έλεγα ότι η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου σε ότι αφορά στη φύση της περισσότερο και επειδή εδώ είναι η οικογένειά μου και η Γερμανία είναι ο χώρος που νιώθω ότι κατανοώ περισσότερο τους ανθρώπους και το αντίθετο, εκεί που κατά κάποιον τρόπο «μιλάω την ίδια γλώσσα». Στη Γερμανία εξάλλου είναι όλοι οι πραγματικά στενοί μου φίλοι, Έλληνες και Γερμανοί.
Πότε και γιατί επέστρεψες στην Ελλάδα;
Επέστρεψα τέλη του 2000 στην Ελλάδα, όταν με είχε κουράσει πλέον το κρύο και μουντό κλίμα της Γερμανίας, όταν ο «νόστος» για την Ελλάδα με είχε κυριεύσει και όταν είχε ξεκινήσει και η συνεργασία μου με την Ρεβέκκα Καμχή.
Από ποιους καλλιτέχνες έχεις επηρεαστεί; Ποιοι σε συγκινούν;
Έχω επηρεαστεί από πολλούς καλλιτέχνες πιο σύγχρονους όπως ο Richter, Hockney, Hopper, Rothko αλλά και από πολύ παλαιότερους όπως Vermeer, Velasquez, van Dyck, Hans Holbein, Pierro della Franzesca...Οι συγκεκριμένοι παλαιότεροι ζωγράφοι μου προκαλούσαν πάντα βαθιά συγκίνηση όποτε τους έβλεπα στα μουσεία και αναρωτιόμουν πώς θα μπορούσα κι εγώ να βρω έναν τρόπο να συγκινήσω με την τέχνη μου τον τόσο κορεσμένο από εικόνες σύγχρονο θεατή με μία εικαστική «γλώσσα» που θα ανήκει στην εποχή μου; Στόχος μου είναι και να προβληματίσω και να συγκινήσω τον θεατή...
Πώς σου φαίνεται η εικαστική σκηνή στην Ελλάδα σήμερα;
Κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα, όπως όμως και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, μου φαίνεται κουραστικά βαρετή και δίχως φαντασία, χωρίς κάτι αυθεντικό που για μένα είναι συνώνυμο του πρωτότυπου, εκτός από κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις.
Εκφράζεσαι καλλιτεχνικά μόνο μέσω της ζωγραφικής ή έχεις πειραματιστεί και με άλλα μέσα;
Πειραματίζομαι με άλλα μέσα κατά την διάρκεια της προετοιμασίας, με φωτογραφία και επεξεργασία εικόνας στο photoshop, αλλά η ουσιαστική δουλειά γίνεται με την ζωγραφική, προς το παρόν τουλάχιστον.
Οι πίνακές σου μοιάζουν να διηγούνται ιστορίες. Είναι σαν κινηματογραφικά σκηνικά. Από που αντλείς έμπνευση;
Έμπνευση αντλώ από την λογοτεχνία, πολύ από τον κινηματογράφο και γενικότερα από το περιβάλλον, φυσικό και εικονικό.
Υπάρχει το αυτοβιογραφικό στοιχείο στα έργα σου;
Νομίζω πως αυτή την ερώτηση θα την απαντούσε θετικά οποιοσδήποτε καλλιτέχνης, γιατί αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις, πόσο μάλλον εγώ που αντλώ πολύ υλικό από τα προσωπικά μου βιώματά ιδιαίτερα αυτά της παιδικής ηλικίας.
Στην έκθεση «eerily quiet» κυριαρχούν τρία έργα, μεγάλων διαστάσεων, στα οποία απεικονίζονται μικρά κορίτσια και νεαρές κοπέλες. Πορτρέτα λεπτοδουλεμένα, τα οποία εκ πρώτης όψεως χαρακτηρίζονται από μια σχεδόν παιδική αφέλεια. Πίσω, όμως, από την όμορφη επιφάνεια και την φαινομενική γαλήνη, κρύβουν κάτι βαθιά ανησυχητικό, δημιουργώντας μια φορτισμένη ατμόσφαιρα μέσα στον περιβάλλοντα χώρο. Το διεισδυτικό, απροκάλυπτα παρατηρητικό βλέμμα των απεικονιζόμενων μορφών με το οποίο παρακολουθούν τον θεατή, σε συνδυασμό με την εξωτερική τους ηρεμία, είναι κυρίως αυτό που προκαλεί την αίσθηση μιας σκοτεινής απειλής. Έργα ρεαλιστικά που παραπέμπουν σε φωτογραφίες και κινηματογραφικά stills.
Info: Heinz-Martin Weigand Gallery, Charlottenstrasse 3, Βερολίνο. Εγκαίνια, Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014, ώρα 18.00 – 22.00. Από 15 Φεβρουαρίου έως 26 Απριλίου 2014.
Κεντρική φωτο.: Good Girl, 2013, oil on canvas, 130 x 200 cm.
*Η A.V. έχει φιλοξενήσει αρκετές φορές έργα της στα εξώφυλλα της.
14°
