Δόθηκαν στη δημοσιότητα σήμερα η αφίσα του φετινού, 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και η νέα οπτική ταυτότητα του θεσμού.
Με σχεδιαστή τον Δημήτρη Παπάζογλου, η οπτική γλώσσα σύμφωνα με τον ίδιο «εμπνέται μέσα από μία σειρά βασικών χαρακτηριστικών του κινηματογράφου όπως το πανί-οθόνη προβολής, η επανάληψη, η διαφορετικότητα των κινηματογραφικών καρέ, η έννοια της προβολής (projection), η έννοια της κίνησης, αλλά και η προοπτική του ίδιου του χώρου της αίθουσας κατά την είσοδο του θεατή μέσα σε αυτή (σειρά καθισμάτων από το τελευταίο προς το πρώτο)».
Ο δημιουργός συνεχίζει: «Τα παραπάνω στοιχεία δεν αποτυπώνονται αυτούσια όπως αναφέρονται πιο πάνω. Μεταφράζονται, συνδιαμορφώνονται και αναδομούνται μέσα από τη χρήση της τυπογραφίας δημιουργώντας ένα νέο, πολυεπίπεδο σε αναγνώσεις έργο, επιτρέποντας στον θεατή να δώσει την δική του ερμηνεία, ενδυναμώνοντας ταυτόχρονα την ευρύτερη εμπειρία της τέχνης του κινηματογράφου. Επιπλέον η αυστηρή χρήση του ασπρόμαυρου σε συνδυασμό με την επιλογή μιας άκρως τεχνικής, monospaced, ισόπαχης γραμματοσειράς έρχονται να ενισχύσουν το σύνολο αυτής της εμπειρίας δημιουργώντας ταυτόχρονα τη σύνδεση ανάμεσα στον κλασικό κινηματογράφο αλλά και την τεχνολογία γύρω από αυτόν.
Η αφίσα έχει σχεδιαστεί με σκοπό να επανατυπώνεται μέσα από δημιουργική ευελιξία (κατάλογοι, έντυπα, banners, κτλ) και όχι να αναπαράγεται αυτούσια ως προς τη σύνθεσή της. Το σύνολο των εφαρμογών του έργου λειτουργεί ως μια ολοκληρωμένη πλατφόρμα επικοινωνίας επιτρέποντας ταυτόχρονα τον δημιουργικό πειραματισμό χωρίς να αλλοιώνονται τα κύρια χαρακτηριστικά του (κατανόηση του μηνύματος, αναγνωρισιμότητα, branding, concept)».
Κατά τη γνώμη μου είναι μια πολύ ωραία δουλειά.
Την ίδια άποψη ασπάζονται και οι περισσότεροι από τους χρήστες των social media που την έχουν σχολιάσει μέχρι στιγμής, όχι όλοι όμως.
14°
Ο δημιουργός συνεχίζει: «Τα παραπάνω στοιχεία δεν αποτυπώνονται αυτούσια όπως αναφέρονται πιο πάνω. Μεταφράζονται, συνδιαμορφώνονται και αναδομούνται μέσα από τη χρήση της τυπογραφίας δημιουργώντας ένα νέο, πολυεπίπεδο σε αναγνώσεις έργο, επιτρέποντας στον θεατή να δώσει την δική του ερμηνεία, ενδυναμώνοντας ταυτόχρονα την ευρύτερη εμπειρία της τέχνης του κινηματογράφου. Επιπλέον η αυστηρή χρήση του ασπρόμαυρου σε συνδυασμό με την επιλογή μιας άκρως τεχνικής, monospaced, ισόπαχης γραμματοσειράς έρχονται να ενισχύσουν το σύνολο αυτής της εμπειρίας δημιουργώντας ταυτόχρονα τη σύνδεση ανάμεσα στον κλασικό κινηματογράφο αλλά και την τεχνολογία γύρω από αυτόν.
