Γιώργος Ζαρζώνης

Γεννήθηκα στα πόδια του Ολύμπου, εκεί που οι γονείς μου φύτευαν καπνά και κάπνιζαν ιδρώτα. Στάθηκα δίπλα τους είκοσι δύο καλοκαίρια αγκαλιά με μια φωτογραφική μηχανή Zenith, που στα 15 μου αγόρασε ο πατέρας για να καθαγιάσει τις ανησυχίες μου αφού δεν μπορούσε να τις εξηγήσει. Για χρόνια έκανα συλλογή από ασπρόμαυρα, ρυτιδιασμένα από τον βίο των αγροτών φιλμ, σχεδόν λιθογραφικά από τις σκληρές σκιές του καπνού στο σώμα. Έφυγα με την άριστη αιτιολογία των σπουδών και ιερό στόχο να μείνω για πάντα εραστής της τέχνης.

Πότιζα μανιωδώς τα αρνητικά με φως σκιαγραφόντας το αστικό τοπίο και πιάνοντας στην ονειροπαγίδα του κλείστρου ασυνήθιστα βλέμματα. Κι επειδή δε μου φτάναν οι χίλιες λέξεις άρχισα να προσθέτω κείμενα στις φωτογραφίες και να περιγράφω ό,τι δεν μπορούσε να εξηγήσει ο φακός. Κι έτσι σαν μέλισσες ήρθαν οι εκθέσεις, τα περιοδικά, τα βιβλία.

Κρατάω στη μνήμη μου το πρώτο περιοδικό που μου έβγαλε μισθό στα 25 μου, το ΕΝΑ. Κρατάω και την αποχώρηση από τον περιοδικό τύπο, που έγινε με το National Geographic, στο οποίο εργάστηκα για τρία συνεχόμενα χρόνια. Θυμάμαι ότι όταν για πρώτη φορά πέρασα την πόρτα του ονειρευόμουν να γίνω μεγάλος φωτογράφος. Και τα κατάφερα! Είμαι και μεγάλος πια... και φωτογράφος. Σε δεκάδες αφίσες και καρτ ποστάλ, δεκάδες προσπέκτους και έντυπα, σε 27 λευκώματα με τις εκδόσεις Ζarzoni και σε άλλα 11 της ιδιότυπης σειράς One Day, μετράω τα χρόνια μου.