Πού θα βρεις τα πιο διασκεδαστικά βιωματικά σεμινάρια μαγειρικής για παιδιά;

Αν είσαι από αυτούς που αναζητούν ένα πρωτότυπο βιωματικό workshop για να απασχοληθούν τα παιδιά ή θέλεις να οργανώσεις ένα διαφορετικό παιδικό πάρτι γενεθλίων, τότε το Kidchen, είναι η καλύτερη επιλογή. Εκεί, τα παιδιά αγγίζουν, μυρίζουν, δοκιμάζουν, δημιουργούν, γελούν και τελικά… μαθαίνουν. Μέσα από συνταγές που γίνονται παιχνίδι και μέσα από παιχνίδια που γίνονται μάθηση, το φαγητό μετατρέπεται σε αφορμή για έκφραση, συνεργασία και αυτοπεποίθηση.  H Αλεξάνδρα Εξαρχοπούλου, σεφ με σπουδές στη Le Monde, πάντα πίστευε πως η κουζίνα μπορεί να είναι κάτι πολύ περισσότερο από συνταγές και γεύσεις, μπορεί να γίνει ένα εργαλείο εκπαίδευσης, δημιουργίας και σύνδεσης. Έτσι, μαζί με τη συνέργάτιδά της και συνιδρύτρια του Kidchen, την Αλεξάνδρα Αλβέρτη, που είναι παιδαγωγός και messy, sensory & clay facilitator, αποφάσισαν να «παντρέψουν» αυτούς τους δύο κόσμους, δημιουργώντας ένα εργαστήριο που συνδυάζει τη μαγειρική εμπειρία με το sensory (=αισθητηριακό) play.

Όπως εξηγούν, στο Kidchen, τα παιδιά δεν μαθαίνουν απλώς να μαγειρεύουν, μαθαίνουν να εξερευνούν τα υλικά, τις υφές, τις μυρωδιές, τις γεύσεις, με τρόπο βιωματικό και απόλυτα προσαρμοσμένο στην ηλικία τους (2 έως 7 ετών). Κάθε εργαστήριο είναι ένα μικρό ταξίδι ανακάλυψης, πριν φτάσει το υλικό μπροστά τους, τα παιδιά λύνουν γρίφους, συμμετέχουν σε παιχνίδια και ανακαλύπτουν τη θεματική της ημέρας μέσα από το παιχνίδι. Και όσο τα δημιουργήματά τους ψήνονται στον φούρνο, συνεχίζουν με μια δραστηριότητα, κάθε φορά διαφορετική. Μπορεί να είναι ένα παραμύθι, ένα πείραμα, μια χειροτεχνία ή κάτι εντελώς απρόσμενο. Όλα όμως έχουν τον ίδιο στόχο, να ενεργοποιήσουν τις αισθήσεις, να καλλιεργήσουν τη φαντασία και να μετατρέψουν τη μάθηση σε εμπειρία.

«Κάθε φορά φροντίζουμε να γνωρίζουν νέα υλικά και γεύσεις, όχι μόνο τις πιο οικείες ή ευχάριστες, αλλά και εκείνες που μπορεί να τους φαίνονται πιο «περίεργες», όπως διαφορετικά λαχανικά. Μαθαίνουμε μαζί τις τροφικές τους αξίες, μιλάμε για τις υφές, τα χρώματα και τις μυρωδιές τους και μέσα από το παιχνίδι, τα παιδιά ανακαλύπτουν έναν ολόκληρο κόσμο γεύσεων και αισθήσεων. Αυτό που αγαπούν περισσότερο είναι η ίδια η διαδικασία, το γεγονός ότι μπαίνουν σε ένα πλαίσιο με αρχή, μέση και τέλος και ολοκληρώνουν κάτι με τα δικά τους χέρια. Η στιγμή που βλέπουν το αποτέλεσμα, ότι «έφτιαξαν κάτι μόνα τους», έχει τεράστια αξία για εκείνα. Δεν είναι μόνο ότι δοκιμάζουν και αγαπούν το φαγητό που δημιούργησαν, είναι ότι νιώθουν περήφανα, αποκτούν αυτοπεποίθηση, και μέσα από αυτό χτίζουν μια θετική σχέση με τη τροφή. Αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε ένα υλικό που σχεδόν όλα τα παιδιά δείχνουν ιδιαίτερη αγάπη, αυτό θα ήταν σίγουρα το μέλι. Όμως, εκείνο που πραγματικά τα ενθουσιάζει δεν είναι τόσο το ίδιο το υλικό, όσο το συναίσθημα ότι δημιούργησαν κάτι μόνα τους. 

Μας χαροποιεί ιδιαίτερα ότι τα groups είναι πάντοτε μικτά περίπου 50% αγόρια και 50% κορίτσια, κάτι που δείχνει πως η μαγειρική δεν έχει φύλο και πως όλα τα παιδιά βρίσκουν σε αυτήν έναν χώρο έκφρασης και δημιουργίας. Σχεδόν όλα τα παιδιά τρώνε αυτό που φτιάχνουν ή τουλάχιστον το δοκιμάζουν. Κάποιες τροφές, όπως το σπανάκι ή τα πιο «πράσινα» λαχανικά, δεν είναι πάντα οι αγαπημένες όλων. Θυμόμαστε χαρακτηριστικά στο τελευταίο μας εργαστήριο, όπου φτιάξαμε σπανακόπιτα, αρκετά παιδιά μάς είπαν από την αρχή «Εγώ δεν τρώω σπανάκι, θα το δώσω στη μαμά ή στον μπαμπά να το δοκιμάσει. Παρ’ όλα αυτά, μπήκαν με χαρά στη διαδικασία, έπιασαν τα φύλλα, ανακάτεψαν τη γέμιση, μύρισαν τα υλικά, είδαν τα χρώματα και τις υφές. Και στο τέλος, όταν το αποτέλεσμα βγήκε από τον φούρνο, πολλά από αυτά τα ίδια παιδιά, που στην αρχή δήλωναν ότι δεν τρώνε σπανάκι, το δοκίμασαν και τελικά τους άρεσε. Αυτό είναι και το πιο όμορφο κομμάτι: το να βλέπεις ένα παιδί να ξεπερνά τις “αρνήσεις” του μέσα από τη δημιουργία. Όταν συμμετέχει ενεργά, το φαγητό παύει να είναι κάτι «ξένο» και γίνεται κάτι δικό του.

Μέσα από το παιχνίδι, την παρατήρηση και τη δημιουργία, αναπτύσσουν δεξιότητες συνεργασίας, υπομονής και αυτοέκφρασης. Κάθε εργαστήριο έχει μια θεματική που λειτουργεί σαν «ομπρέλα», η συνταγή και η sensory δραστηριότητα συνδέονται μεταξύ τους, ώστε τα παιδιά να μαθαίνουν κάτι καινούργιο χωρίς να το συνειδητοποιούν ως μάθημα, αλλά μέσα από την εμπειρία. Το πιο όμορφο είναι να τα βλέπεις να μοιράζονται, να συνεργάζονται, να χαίρονται όταν βοηθούν ένα άλλο παιδί ή όταν βλέπουν ότι το δημιούργημά τους άρεσε στην ομάδα».

Τα εργαστήρια του Kidchen γίνονται κάθε ΣΚ στο χώρο του Forget about it, σε διάφορα σημεία της Αθήνας, σε φεστιβάλ, σε σεμινάρια γονεικότητας ακόμα και σε σπίτια. Περισσότερα εδώ.