Το Hopper Cafe της Παπαδιαμαντοπούλου φτιάχνει σπιτικές λιχουδιές και προσφέρει μπόνους την καλύτερη περαντζάδα και το πιο στιλάτο people watching
Η Παπαδιαμαντοπούλου, στο μικρό, πλην θαυματουργό κομμάτι της, από Βασιλίσσης Σοφίας μέχρι Μιχαλακοπούλου, είναι από μόνη της μια ιδιαίτερη γειτονιά, μια φωλιά, ένα δικό της καπέλο, ένας χαρακτήρας, ένας πλανήτης με τη δική του μοναδική προσωπικότητα. Μόλις διασχίσεις το δρόμο για να περάσεις αντίπερα της Παπαδιαμαντοπούλου, πέντε βήματα και όλα αλλάζουν, εκτός από το όνομα του δρόμου. Το τοπίο, οι άνθρωποι, η διάθεση και η ιδιοσυγκρασία.
Σ' αυτόν εδώ τον μικρό πλανήτη που σχεδόν δεν μετράει τέσσερα τετράγωνα, θα βρεθείς περικυκλωμένος από νοσοκομεία, κλινικές, ιατρεία, φαρμακεία, λευκές ποδιές, το θέατρο Ιλίσια, τις Μάγισσες της Σμύρνης με τα μαγικά ματζούνια της Μάρας Μεϊμαρίδη, τον ηλεκτρολόγο, τον υδραυλικό, τον ψιλικατζή, τον μπογιατζή, τον φωτοτυπά και τις ανάγκες εν γένει της καθημερινότητας της γειτονιάς να στριμώχνονται ασφυκτικά. Το οποίο σύμπαν έχει ανάγκη από πολύ καφέ, πολύ σνακ, πολύ σάντουιτς, πολύ «κάτι στο χέρι ή στο πόδι», με τόσους συγγενείς ασθενών, γιατρούς, νοσοκόμους και λοιπούς στυλοβάτες της Εθνικής μας Υγείας. Ο δρόμος -πιο καφέ σοσάιτι- πεθαίνεις, απαριθμεί μια στάση για κάθε σου βήμα, καφέ και πάλι καφέ και δίπλα άλλο καφέ και απέναντι να κι άλλο ένα.
Για μας της γειτονιάς, αυτή η Παπαδιαμαντοπούλου, είναι το Hopper Cafe. Για την ακρίβεια ο Δημήτρης και η Λουίζα που μοιράζονται τις βάρδιες και τη ζωή, καθότι αδέλφια συντονισμένα. Σιαμαίο και μεσοτοιχία με το θέατρο, στο Hopper Cafe θα συναντήσεις ό,τι εκλεκτότερο και αστραφτερό, τον αγαπημένο σου ηθοποιό να του ζητήσεις αυτόγραφο, τον πλαστικό που κάνει τις πιο παριζιάνικες μύτες, τον δερματολόγο που κάνει θαύματα, εδώ θα έρθεις να αφήσεις μήνυμα να τσακιστεί ο υδραυλικός άμα πλημμυρίσεις, εδώ θα μάθεις ποια διάσημη ξάνοιξε δυο τόνους μες στο παρακείμενο διάσημο κομμωτήριο, εδώ θα κολλήσεις την αγγελία σου άμα ξεπορτίσει ο γάτος, εδώ θα μάθεις πόσο πουλήθηκε το τριάρι στον έκτο, και μήπως τίποτα νοικιάζεται αν θέλεις να μας έρθεις στη γειτονιά, εδώ θα αφήσεις παραγγελιές, πακέτα, κοινοποιήσεις για τον καναπέ που χαρίζεις και τα μαθήματα κινέζικων που παραδίδεις, εδώ θα βρεις τα πιο νόστιμα και στιλάτα αγόρια και κορίτσια, τους πιο αποτελεσματικούς δικηγόρους, αρχιτέκτονες και μπιζουτιέ-δημιουργούς, από δω θα παραγγείλεις τον πρώτο φρέντο μόλις ανοίξεις το μάτι -γιατί απλά κανείς δεν τον κάνει καλύτερο-, να μοσχοβολά καβουρδισμένο κόκκο και όχι χώμα, λάσπη, ένα αδιάφορο τίποτα και μόνο εδώ τον μέτριο τον κάνουν μέτριο και όχι σιρόπι με άρωμα καφέ.
Από το πρωινό ξύπνημα μέχρι τον συνωστισμό στο πεζοδρόμιο μόλις ανοίξει το θέατρο, το Hopper έχει κι άλλους πολλούς λόγους να μπει στην καρδιά και τη ζωή σου. Γιατί εδώ όλα γίνονται χειροποίητα και σπιτικά, τα λαχταριστά κέικ έχουν πολλές γεύσεις και κόβονται τη στιγμή που τα παραγγέλνεις, τα κρουασάν, τα μπισκοτάκια, τα κούκις, οι μπάρες, όλα και σε εκδοχή βίγκαν ή χωρίς ζάχαρη, οι φρουτοσαλάτες, οι σαλάτες, τα σάντουιτς που βγαίνουν και σε ψωμάκι ντίνκελ και σε βίγκαν συνδυασμούς. Άπαιχτο τσιζ-κέικ, ραβανί, βουτυράτα ταρτάκια με φρέσκα φρούτα, τυρόπιτα αληθινή με φύλλο χειροποίητο, γεύση ρουστίκ από χωριό. Και για τη μεσημεριανή στάση, αβγά και ομελέτες, κλαμπ σάντουιτς, πιάτα υγιεινά όπως το κοτόπουλο σχάρας με τη σαλάτα κινόα ή ο ψητός σολομός.
Στέκι σε μια εποχή που η πόλη μεγαλώνει και εμείς χανόμαστε, στέκι ξόρκι στο όνομά του: πώς γίνεται αλλιώς ένα μέρος προσωποποίηση της χαράς και του know us better να πήρε το όνομά του από τον άνθρωπο φοβικό ζωγράφο, που σήκωνε πινέλο μόνο για να ζωγραφίσει τη μοναξιά, τη σιωπή, την απομόνωση και την αποξένωση της σύγχρονης ζωής;
