Πορτραίτο της Ντόρα

Αφιερωμένο στη θεραπεία της δεκαοχτάχρονης Ιda Bauer, το Πορτραίτο της Ντόρα ανατρέχει στις απαρχές της ψυχαναλυτικής θεωρίας και εστιάζει στα κενά, τις αντιφάσεις και τις προκαταλήψεις της φροϋδικής μελέτης, παρουσιάζοντας μια εναλλακτική εκδοχή των γεγονότων από την οπτική γωνία του κοριτσιού.

Σημείωμα Σκηνοθέτη

«…δεν υπάρχει μεγαλύτερη θλίψη από την ανάμνηση της αγάπης»

Μνήμη… Πόσο σημαντική έννοια είναι για μας τους Λωτοφάγους! Τι είναι προτιμότερο, να θυμάσαι κάτι που σε πόνεσε ή να το ξεχνάς; Λωτός… φρούτο που αφαιρεί την μνήμη… ξεχνάς από πού έρχεσαι και πού πηγαίνεις… ξεχνάς τον προορισμό σου, την Ιθάκη σου! Αιώνες μετά την Οδύσσεια, ακόμη αναζητούμε την δικιά μας Ιθάκη ή αλλιώς την απάντηση σε κάθε ερώτημα που μας ακολουθεί, σε κάθε αγωνία που μας κατατρέχει… ή μήπως επιλέγουμε να μην την βρούμε; Φοβόμαστε ότι εκεί βρίσκεται η πραγματική αλήθεια… η αλήθεια που μας θλίβει!

«Όπου υπάρχει καπνός… υπάρχει φωτιά!»

Κατά τους περασμένους αιώνες υπήρχε η πεποίθηση ότι η υστερία είναι κατ’ εξοχήν γυναικεία ασθένεια και συνδέεται με την μήτρα “υστέρα”, άποψη που η σύγχρονη ψυχολογία και ψυχιατρική κατέρριψε. Η Hélène Cixous γράφοντας αυτό το έργο έρχεται σε αντιπαράθεση με τον Φρόυντ θέλοντας να βγάλει στην επιφάνεια και την πλευρά του κοριτσιού που ήταν αντιμέτωπο με τις συντηρητικές απόψεις της αστικής βιεννέζικης κοινωνίας. Η Ντόρα ένα δεκαοχτάχρονο κορίτσι προσπαθεί να ανακαλύψει ποια είναι η σεξουαλική της ταυτότητα, ποια η αλήθεια και ποιο το ψέμα, τα θέλω της και τα θέλω των άλλων… σε μία θεραπεία που κρατάει μόνο τρεις μήνες… μέσα από τις αναμνήσεις, τις φαντασιώσεις και τα όνειρα της.