«Η Ήμερη» του Θέατρο Σφενδόνη Φ. Ντοστογιέφσκι στο Θέατρο Σφενδόνη

Ένας άνδρας σε απόγνωση επιχειρεί, μέσα από έναν καταιγιστικό μονόλογο σε πρώτο πρόσωπο, να ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεών του. Η γυναίκα του έχει μόλις θέσει τέλος στη ζωή της. Στο μυαλό του σαραντάχρονου ήρωα οι σκέψεις εναλλάσσονται με πυρετώδη ρυθμό, ενώ ένα βασανιστικό ερώτημα τον στοιχειώνει: «Γιατί;».

Η λογική συγχέεται με το συναίσθημα και εκείνος πασχίζει να κατανοήσει τι δεν λειτούργησε στο αρχικό σχέδιό του: παντρεύτηκε μια δεκαεξάχρονη κοπέλα, απλή, ήρεμη και ευγενική, με σκοπό να τη μεταμορφώσει στην ιδανική σύζυγο, σύντροφο της ζωής του. Ωστόσο, σύντομα το σχέδιο καταρρέει και ο γάμος οδηγείται στη διάλυση. Όταν πλέον είναι αργά, ο άνδρας αναρωτιέται: «Δύο τη νύχτα. Τα μποτινάκια της εκεί, πλάι στο κρεβάτι, λες και την περιμένουν… Όχι, σοβαρά, αύριο όταν την πάρουν, τι θ’ απογίνω;».

Σκηνοθετικό σημείωμα:

Με την παράστασή μας επιχειρούμε να προσεγγίσουμε τα ερωτήματα που γεννά η αυτοκτονία αυτής της γυναίκας. Στόχος μας είναι να δοθεί χώρος στην ιστορία και τα γεγονότα να αναδυθούν χωρίς την απαίτηση μιας οριστικής εξήγησης ή απάντησης. Ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι άλλωστε γράφει ένα έργο για την αυτοκτονία – φαινόμενο συχνό και αυξανόμενο εκείνη την εποχή στη Ρωσία – όχι για να την ερμηνεύσει, αλλά για να την αγγίξει. 

— Κλείσε το παράθυρο.
— Γιατί;
— Θα κρυώσεις. Μ’ αγαπάς;
— Τί είναι αυτή η σκέψη;
— Μόνο πέντε λεπτά.
— Δηλαδή ένα κουταλάκι του γλυκού;
— Κλείσε το παράθυρο. Πού ήμουν όλο το χειμώνα;
— Ήμουν μαζί με την ψυχή μου εγώ;
— Μα είμαστε κιόλας στα μισά του Απρίλη!
— Το ακούτε;
— Όχι, σοβαρά, κλείσε το παράθυρο. Μ’ αγαπάς;
— Να περιμένουμε να ξημερώσει η μέρα;

Δανάη Καρούμπη, Ανθή Κολέση