Μια performance, σε σύλληψη και σκηνοθεσία της Άντζελας Μπρούσκου, που κινείται ανάμεσα στο Θέατρο ντοκουμέντο και τη μυθοπλασία. Κείμενα που αφορούν την έντονη πατριαρχία και έχουν γραφτεί από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για την θέση της Γυναίκας.
Η Γυναίκα ως θύμα διακρίσεων εξαιτίας του φύλου της. Η απαγορευμένη σεξουαλικότητα της Γυναίκας διατρέχει την ιδέα του έργου μέσα στους αιώνες σαν βασικός άξονας.
Γιατί τα «εγκλήματα πάθους» και τα «εγκλήματα τιμής» κατά των γυναικών συνεχίζονται με τέτοιον ρυθμό;
Συνεντεύξεις, ποίηση, σκόρπιες φράσεις, σχόλια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τραγούδια, περιγραφές βίας θα αποτελέσουν επίσης το πλούσιο υλικό για αυτό το εγχείρημα προκειμένου να ολοκληρωθεί σ’ ένα μεικτό θέαμα που θα συναντιέται με το σήμερα.
Η παρουσία του άνδρα σαν μια φιγούρα αρχετυπική, αδρή και σαγηνευτική εμπλέκεται ως ιερέας πατέρας, γιός, αδερφός, εραστής, μαστροπός.
Η παράσταση επιχειρεί να ανοίξει έναν δημόσιο διάλογο για την πιο ακραία μορφή σεξισμού. Την γυναικοκτονία.
13°
