«Τελενοβέλα» στο Faust

Μια φορά κι έναν καιρό, στο Μεξικό των 90’s, ζούσε ευτυχισμένη μία ζάμπλουτη θρησκευόμενη οικογένεια, η οποία είχε στην κατοχή της τα γνωστά… ένα ράντσο, μία έπαυλη κι ένα εργοστάσιο. Το εργοστάσιο αυτό κατασκεύαζε αγαλματάκια της Παναγίας της Γουαδελούπης. Ψέματα… της Παναγίας της Μακαρένα. Η οικογένεια αυτή είχε το επώνυμο Rosario, γιατί άραγε; Αρχηγός της δυναστείας των Rosario είναι η χήρα Consuelo Regina Sanchez de Rosario η οποία προστατεύει τον μοναχογιό της Esteban Maria Rosario Sanchez και τον εγγονό της Alejandro Joaquin Rosario Perez με μοναδικό της όπλο την εφευρετικότητά της σε δολοπλοκίες και δολοφονίες με σύμμαχο την Αζτέκικης καταγωγής εσώκλειστη υπηρέτρια της, την κουτσομπόλα Susanita Munitis. Η ‘’ήρεμη’’ ζωή της οικογένειας ταράζεται από δύο γεγονότα που το ένα διαδέχεται το άλλο…  Η δεύτερη γυναίκα του Esteban, η Soledad Katalina Colomer Martinez, είναι μία σφετερίστρια και σα να μην έφτανε αυτό ο νεαρός Alejandro ερωτεύεται μία παρακατιανή ρακοσυλλέκτρια, την πανέμορφη Bonita Dolorez Lopez…

Τι θα συμβεί με τη συμβίωση όλων των παραπάνω στην έπαυλη των Rosario; Κάθε ομοιότητα με γνωστές Τελενοβέλες είναι εντελώς σκόπιμη. 

Σημείωση Σκηνοθέτη-Κειμενογράφου

Ανέκαθεν αγαπούσα τις τελενοβέλες! Θυμάμαι στην εφηβεία μου να τρέχω σπίτι μετά το σχολείο για να τις παρακολουθήσω. Η πρώτη που είδα ήταν η Μαριμάρ και μέχρι σήμερα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Τότε μου φαινόντουσαν τόσο υπερβολικές και μη πραγματικές οι ιστορίες τους μέχρι που μεγάλωσα και άρχισα να παρατηρώ αληθινές συμπεριφορές συνανθρώπων μου και να μαθαίνω κρυφές ιστορίες γνωστών μου αλλά και αγνώστων μέσα από τα ΜΜΕ, δυστυχώς με αφορμή άσχημα γεγονότα. Έπιανα τον εαυτό μου να συσχετίζει την ελληνική ταξική πραγματικότητα και τις λαϊκές παραδόσεις μας, με αυτές που έβλεπα στις μεξικάνικες τελενοβέλες. Μεγάλη σπουδή της κοινωνίας μας ήταν για εμένα η μελέτη για τη συγγραφή του προηγούμενου έργου μου, της κοινωνικής κωμωδίας «550» που όλα διαδραματίζονταν σ’ ένα αστικό λεωφορείο της Αθήνας, το 550, με ήρωες καθημερινούς ανθρώπους. Η πρώτη σκέψη να γράψω μια δική μου τελενοβέλα παντρεύοντας όσες τελενοβέλες έχω παρακολουθήσει μου γεννήθηκε μέσα στην πρώτη καραντίνα που είχα χρόνο και τις ξαναείδα από την αρχή. Η ιδέα ενισχύθηκε κι έτσι αποφάσισα να την πραγματοποιήσω με εκλεκτούς συνοδοιπόρους. Στόχος μου είναι όποιος παρακολουθήσει την παράστασή μας να περάσει όμορφα κατά τη διάρκειά της μέσα από την κωμωδία χαρακτήρων και καταστάσεων, αλλά και να δεχτεί ερεθίσματα προβληματισμού για την ανθρώπινη κοινωνία και τα διαχρονικά προβλήματά της. Οι λάτρεις του είδους θα βρουν γνώριμα μοτίβα και οι υπόλοιποι μετά την παράσταση, θα είναι σα να έχουν δει όλες τις μεξικάνικες τελενοβέλες σε μία, κυρίως αυτές των 90s.