«Όπου κι αν πας να μη χαθείς» στο Από Μηχανής Θέατρο

Για το θεατρικό εγχείρημα έγραψε ο ίδιος ο συγγραφέας, Νίκος Σκορίνης:

«Το Όπου κι αν πας να μη χαθείς όπως και ο πολυταξιδεμένος κεντρικός του ήρωας, ο Ορέστης, έχει ήδη αρχίσει το μεγάλο του ταξίδι στον κόσμο της λογοτεχνίας και ήρθε η ώρα να εξερευνήσει και το συναρπαστικό κόσμο του θεάτρου. Η σκηνοθετική ματιά του Δημήτρη Μυλωνά, η δραματουργική επεξεργασία της Άννας Ελεφάντη αλλά και η καρδιά της ίδιας της παράστασης, ο θίασος αποτελούμενος από 6 ταλαντούχους ηθοποιούς, οδήγησαν σε ένα ανέβασμα πραγματικά θαυμάσιο. Είναι μαγικό να βλέπεις τους χαρακτήρες που εσύ, από άλλη θέση, έχεις ζήσει, έχεις φανταστεί, να παίρνουν σάρκα κι οστά, να γίνονται τρισδιάστατοι. Είναι μοναδικό να ακούς τις ιστορίες που εσύ έχεις συνθέσει στο χαρτί, να εκφέρονται με τόση αγάπη κι ευρηματικότητα.  Κι είναι πραγματικά υπέροχο ως μέλος αυτής της ιδιαίτερης κοινότητας που κάθε βράδυ συναντιέται στο θέατρο, όλα όσα έζησες, φαντάστηκες, έγραψες, συνέθεσες, να συγκινούν το ίδιο έντονα και το υπόλοιπο κοινό. Ένα μεγάλο μπράβο από καρδιάς!»

Το «Όπου κι αν πας να μη χαθείς» λειτουργεί ως ένα σύγχρονο «έπος», μια σύγχρονη Οδύσσεια στην οποία ξετυλίγεται η Ιστορία της νεότερης Ελλάδας από τη δεκαετία του 1950 έως και τις μέρες μας και μαζί η ξενιτιά, η δικτατορία, τα κινήματα, η μεταπολίτευση, η πτώση του ανατολικού μπλοκ κ.α. Η περιπλάνηση του κεντρικού ήρωα Ορέστη στους τόπους της Ιστορίας, γίνεται ένα ταξίδι με προορισμό την προσωπική του «Ιθάκη» αλλά ταυτόχρονα αντανακλά την προσδοκία και τη ματαίωση μιας ολόκληρης γενιάς, μιας ολόκληρης εποχής.

Η λογοτεχνία και τα ηχητικά ιστορικά ντοκουμέντα, το θέατρο και η Ιστορία συνομιλούν σκηνικά, η αφήγηση και η δράση εναλλάσσονται δημιουργικά έτσι ώστε να απολαμβάνουμε επί σκηνής μια παράσταση από έναν εξαμελή θίασο ταλαντούχων νέων ηθοποιών, γεμάτη συγκίνηση, χιούμορ, ατμόσφαιρες, ανατροπές, μια παράσταση στην οποία η «μεγάλη» Ιστορία συναντιέται με τις «μικρές» ιστορίες των χαρακτήρων που έρχονται να μας τις εκμυστηρευτούν και μαζί να ξυπνήσουν τις δικές μας μνήμες, τις δικές μας προσδοκίες.