«Ο άνθρωπος που πέρασε ή με ενδιαφέρει Ρούλα» στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Η μνήμη. Η απώλεια της μνήμης. Ο ρόλος της μνήμης στην ανθρώπινη ταυτότητα, στην ανθρώπινη ψυχή. Αυτή βρίσκεται στο επίκεντρο της παράστασης που φιλοτεχνούμε. Ερευνούμε τον άνθρωπο που αποσύρεται από τη μνήμη του. Τον καταγράφουμε, τον αναλύουμε, τον βυθοσκοπούμε με οδηγούς επιστημονικούς, συναισθηματικούς, ποιητικούς, αναπάντεχα χιουμοριστικούς. Η μνήμη. Πυρήνας ύπαρξης με πολυσχιδείς ερμηνευτικές σκοπιές και προεκτάσεις. Ποιος είμαι; Ο παρατηρητής; Ο αφηγητής; Ο επιστήμονας; Ο συνοδός; Ποιος είναι ο άνθρωπος που με συντρόφευε και με συντροφεύει; Ένας χορός αφηγητών ερευνά, αναρωτιέται, καταθέτει, προσπαθεί να βάλει λέξεις στην εμπειρία και στις παρατηρήσεις του. Μπαίνει σε ρόλους κι επανέρχεται στο τώρα και στο πριν για να συνεχίσει.

Στόχος της παράστασης είναι να αναρωτηθούμε για τους αρμούς της μνήμης. Να ανακαλύψουμε τι σημαίνει: «Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που...». Τι σημαίνει το «καλά». Σε ποια στιγμή ακριβώς άλλαξε το «καλά». Τι σημαίνει το «μέχρι που...». Επικεντρωνόμαστε στα μικρά για να αναρωτηθούμε για τα μεγάλα. Κάνουμε συνειδητό το δεδομένο της καθημερινότητας. Βιώνουμε τι είναι η μνήμη, τι είναι η «έλλειψή» της. Είναι άραγε η μνήμη που μας κάνει να είμαστε αυτό που είμαστε; Είμαστε χωρίς εκείνη; Και τι;

Το στοίχημα της παράστασης είναι η ελευθερία επί σκηνής: να δώσουμε χώρο στο τυχαίο για να υπάρξει το συμβάν, που θα ανασύρει από μας και από το κοινό μια πιο βαθιά μνήμη. Το συμβάν θα φέρει τη βαθιά μνήμη. Γι’ αυτό τουλάχιστον θα προσπαθήσουμε.

- Ομάδα Babushka