Ο Κωνσταντίνος Ρήγος αφήνεται στην ψυχοτρόπο, την εξαρτητική και παραισθησιογόνο επίδραση του έρωτα και υπογράφει μια παράσταση, που ενσωματώνει το θέατρο, τη μουσική, τον χορό, νέα μέσα και social media.
Η φράση «Πεταλούδες στο στομάχι» περιγράφει τη σωματική αντίδραση του ανθρώπινου οργανισμού, όταν παρατηρείται μείωση της ροής του αίματος στο στομάχι, απέναντι σε μια απειλή ή σε μια κρίσιμη κατάσταση τύπου «fight-or-flight” (μείνε να αντιμετωπίσεις τον κίνδυνο ή τρέξε για να σώσεις τη ζωή σου). Δεν είναι τυχαίο που η φράση έχει συνδεθεί με το συναίσθημα του έρωτα...
Ο Ρ. Α. προσπαθεί να βρει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ίδια του τη ζωή, δηλώνει πανσέξουαλ και insta-ποιητής, επικοινωνεί με όλα τα μοντέρνα μέσα, διασκεδάζει ξέφρενα στα πάρτι, ποστάρει με μανία, αναζητεί την προσοχή και την αποδοχή, καταθλίβεται όταν δεν τις βρίσκει, ερωτοτροπεί ακατάπαυστα, έχει απόλυτη ανάγκη από αγάπη, τρελαίνεται από την έλλειψή της, ερωτεύεται, πληγώνεται, και πάλι από την αρχή, ξανά και ξανά μέχρι να γνωρίσει τη Μόλι, που τον εθίζει σαν θανατηφόρο ναρκωτικό. Γύρω του, ένας κύκλος από άτομα που ερωτεύτηκε, που τον πρόδωσαν, που πλήγωσε, που τον ξεπέρασαν, που τον οδηγούν στο τέλος ή τον συνοδεύουν σε μια νέα αρχή…
Μέσα από ένα κολάζ από στιγμιότυπα, κείμενα, βίντεο, τραγούδια, χορό, παρακολουθούμε αποσπασματικά μερικές εβδομάδες από τη ζωή του κεντρικού χαρακτήρα, ενός αντιήρωα του καιρού μας, πλήρως απορροφημένου στην ικανοποίηση της μεγαλύτερης ανάγκης του: της αγάπης.
Εκπρόσωποι της Gen Z, των Millenials, της Generation X, των γενεών που γαλουχήθηκαν με την τεχνολογία των Η/Υ, του ίντερνετ και της δικτύωσης, οι περφόρμερ μάς θέτουν επιπλέον το ερώτημα σε τι διαφέρει ο ψηφιακός από τον αναλογικό έρωτα, πόσο μοιάζει ο έρωτας και ο χωρισμός με βουτιά από ψηλά, πόσο έτοιμοι είμαστε να παίρνουμε το ρίσκο ξανά και ξανά, αν είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε όλοι μας μέλη της Gen L, της γενιάς που πάνω απ’ όλα βάζει την αγάπη.
22°
