«Κόλπερτ» στο Θέατρο NOŪS

Το 1948 ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παρουσιάζει την ταινία Η θηλιά όπου δύο νέοι σκοτώνουν έναν συμφοιτητή τους χωρίς προφανή λόγο, τον βάζουν σε ένα μπαούλο και μετά κάνουν ένα πάρτι γύρω από αυτό. Ο Ντ. Γκίζελμαν χτίζει τη μαύρη κωμωδία του γύρω από την ίδια κεντρική ιδέα: Ένα ζευγάρι, η Σάρα και ο Ραλφ, σκοτώνουν τον προϊστάμενο της Σάρας, τον κύριο Κόλπερτ, τον βάζουν σε ένα μπαούλο και καλούν μια συνάδελφο της Σάρας με το σύζυγό της για δείπνο προκειμένου να διασκεδάσουν. Αιτία του φόνου: η ρουτίνα, που, όπως λέει η Σάρα, «ξεπέρασε την αντοχή μας». Γιατί ο κος Κόλπερτ; «Επειδή μας φάνηκε τόσο άχρηστος, τόσο ανίκανος να αισθανθεί το παραμικρό». Ο Γκίζελμαν με ειρωνεία, πικρό, αιχμηρό χιούμορ αλλά και τρυφερότητα παρουσιάζει έναν σύγχρονο άνθρωπο παγιδευμένο σε προσωπικές, επαγγελματικές και φιλικές σχέσεις σχηματικές, επιφανειακές, κακοποιητικές, ένα σύγχρονο άνθρωπο δεσμευμένο από κοινωνικούς κανόνες αποδεχτής συμπεριφοράς που τον καταπιέζουν και τον πνίγουν, έναν σύγχρονο άνθρωπο που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρύψει το κτήνος που ουρλιάζει μέσα του. Το 1948 ο φόνος φαίνεται παράλογος και οι δολοφόνοι τελικά ανακαλύπτονται και τιμωρούνται, το 1999, χρονιά που γράφτηκε ο Κόλπερτ,  ο φόνος είναι μια διέξοδος που τελικά δικαιώνεται ως επιλογή και, σαν ιός, εξαπλώνεται, κυριαρχεί και απελευθερώνει.