Φονικό στην εκκλησιά

Το Φονικό στην εκκλησιά. Δύο κορυφαίοι ποιητές του 20ού αιώνα, δυο νομπελίστες, παραδίδουν στην ελληνική γλώσσα ένα σπουδαίο έργο. Το πρώτο ολοκληρωμένο κείμενο του Τόμας Έλιοτ για το θέατρο, ένα ποιητικό δράμα που γράφτηκε για τις γιορτές του Καντέμπουρι το 1935 και μεταφράστηκε το 1963 από τον Γιώργο Σεφέρη, λίγους μήνες πριν από την απονομή του από τη Σουηδική Ακαδημία.

Παρότι στο έργο παρουσιάζονται περισσότεροι από δέκα χαρακτήρες, στον πρόλογό του ο Σεφέρης γράφει: «τα πρόσωπα του έργου δεν είναι πολλά – είναι ένας, ο Θωμάς. Η μάχη του με το αξεχώριστο κακό. Ο αγώνας ενός ανθρώπου με την περηφάνια του, η προσπάθειά του να καθαριστεί από την ίδια του την περηφάνια. Να μην επιθυμεί τίποτα πια, ούτε καν τη δόξα του μάρτυρα. Κάτι που σήμερα δεν το χωράει ο νους μας».

Η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης παρουσιάζουν μια εκδοχή για δύο πρόσωπα.

Murder in the Cathedral. Συγγενικό και σύγχρονο με το πρώτο από τα «Τέσσερα Κουαρτέτα», το «Φονικό στην Εκκλησιά» του Τόμας Έλιοτ αποτελεί μια απόπειρα του ποιητή για τη δημιουργία ενός νέου είδους ποίησης που διατηρεί το ύφος της κοινής καθημερινής ομιλίας των απλών ανθρώπων, ενώ ταυτόχρονα μέσα από έναν υπόκωφο λυρισμό και με ελλειπτικούς διαλόγους και παρεμβολές ξένων κειμένων, επινοείται ένας νέος πνευματικός λόγος, βαθιά θεατρικός, σύγχρονος και διαχρονικός, σημερινός και αιώνιος.

Η υπόθεση του έργου στηρίζεται σε μια πραγματική ιστορία της Αγγλίας τους 12ου αιώνα. Ο Τόμας Μπέκετ, πρώην καγκελάριος, συγκυβερνήτης και αδελφικός φίλος του βασιλιά Ερρίκου Β', γίνεται αρχιεπίσκοπος της Καντερβουρίας και, σαν από θείο φώς, απαρνιέται μονομιάς τα εγκόσμια αξιώματα και αφιερώνει τη ζωή του στη μάχη με κάθε μέσο για την κατάλυση της κοσμικής εξουσίας. Ανεπιθύμητος πια, αυτοεξορίζεται στη Γαλλία. Ύστερα από μια επιφανειακή συμφιλίωση επιστρέφει, γνωρίζοντας ωστόσο τον κίνδυνο. Δυο μήνες μετά δολοφονείται από τέσσερις ιππότες μέσα στην ίδια του την εκκλησία, παραμονές της πρωτοχρονιάς του 1170. Λένε πως τα σπαθιά τους ξιφούλκησαν συντονισμένα και βυθίστηκαν στο σώμα του. Τα συναξάρια έγραψαν πως τους καλωσόρισε στον ναό και δέχτηκε τα χτυπήματα χωρίς αντίσταση την ώρα που προσευχόταν. Το έργο του Έλιοτ ξεκινάει την στιγμή που αναγγέλλεται η επιστροφή του.