«Δεν ξέρω πώς να γράψω ερωτικά γράμματα. Αλλά θα ήθελα να σου πω ότι όλο μου το είναι σου ανήκει. Από τότε που σε ερωτεύθηκα, όλα μεταμορφώνονται και είναι γεμάτα ομορφιά... η αγάπη είναι σαν ένα άρωμα, ένα ρεύμα, σαν βροχή. Είσαι ο ουρανός που βρέχεις επάνω και εγώ όπως η γη σε δέχομαι».
Σύμβολο της γυναικείας ανεξαρτησίας και της έντονης ζωγραφικής, η μικροκαμωμένη μελαχρινή με τα σμιχτά φρύδια και τα λουλούδια στα μαλλιά εξέφραζε τον έρωτά της όπως σχεδόν, έζησε σε όλη της τη ζωή: παθιασμένα. Τα 25 ερωτικά γράμματα που έγραψε η Φρίντα Κάλο για τον εραστή της, πρόκειται να τεθούν σε δημοπρασία από τον οίκο Doyle της Νέας Υόρκης, την Τετάρτη 15 Απριλίου. Επιστολές που γράφτηκαν μεταξύ του 1946 και του 1949 και αποτυπώνουν τα συναισθηματά της με τρόπο λυρικό και βαθιά εσωτερικό. Παραλήπτης είναι ο Ισπανός καλλιτέχνης Χοσέ Μπαρτόλι με τον οποίο γνωρίστηκε όταν νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης, ύστερα από επέμβαση που έπρεπε να κάνει μετά το ατύχημα που είχε στα 18 της.
Ο Χοσέ Μπαρτόλι ήταν πολιτικός πρόσφυγας που κατέφυγε στην Νέα Υόρκη, αφήνοντας πίσω του τον ισπανικό εμφύλιο, στη διάρκεια του οποίου είχε πιαστεί αιχμάλωτος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκείνη υπέγραφε ως Μάρα και εκείνος ως Σόνια, ώστε αν ανακάλυπτε τα γράμματα ο σύζυγός της, Nτιέγκο Ριβέρα, να θεωρούσε ότι επρόκειτο για γυναίκα. Λέγεται πως ο Ριβέρα ζήλευε βαθιά μόνο τους άντρες εραστές της Φρίντα και ανεχόταν τους έρωτές της με γυναίκες.
Τα γράμματα φτάνουν μέχρι και τις 100 σελίδες και δημοσιεύονται για πρώτη φορά. Εμφανίστηκαν το 1995, μετά το θάνατο του Μπαρτόλι και αργότερα έμειναν στην οικογένειά του, φτάνοντας μέχρι σήμερα να έχουν περάσει στα χέρια του τωρινού τους ιδιοκτήτη.
Μέσα από τις λέξεις που χρησιμοποιούσε η Κάλο, έρχονται στο φως και άγνωστα μέχρι τώρα στοιχεία της ζωής της. Τα γράμματα χαρακτηρίζονται από έντονο λυρισμό και τη σουρεαλιστική διάθεση που συναντάμε και σε κάποιους από τους πίνακές της. Κάποια από αυτά αναφέρονται επίσης και σε μια άγνωστη εγκυμοσύνη, στις σχέσεις της με τον Ριβέρα μετά από τις χειρουργικές επεμβάσεις, τους προσωπικούς και επαγγελματικούς της αγώνες, ενώ δηλώνεται η ακλόνητη αγάπη της προς τον Μπαρτόλι.
«Μπαρτόλι, χτες τη νύχτα ένιωσα όπως θα ένιωθα αν πολλά φτερά με χάιδευαν ολόκληρη, όπως θα ένιωθα αν τα δάχτυλά σου είχαν στόματα που θα φιλούσαν το δέρμα μου. Τα άτομα του σώματός μου είναι δικά σου και δονούνται μαζί έτσι ώστε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Θέλω να ζήσω και να είμαι δυνατή για να σε αγαπώ με όλη την τρυφερότητα που σου αξίζει, για να στα δώσω όλα, ό,τι είναι καλό για μένα, για να μη νιώσεις ποτέ ξανά μόνος».
22°
