«Άφιξη στο λιμάνι του Πειραιά» και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Η είδηση έσκασε σαν δόλιο άπερκατ την ώρα που κοίταζες αλλού. Όπως κάθε χρόνο. Ένα τελευταίο τσιγάρο στο κατάστρωμα, εκεί που τα μαλλιά και οι σκέψεις ανακατεύονται. Κάποιος ταΐζει τους γλάρους, κάποιος στέκεται στην κουπαστή. Εσύ που κοίταξες τελευταία φορά πίσω, μονολόγησες κάτι ψιθυριστά και ξαναφόρεσες τα γυαλιά σου. Εσύ που έδωσες ένα τελευταίο αρμυρό φιλί και σήκωσες τη βαλίτσα βιαστικά, για να μη μείνεις για πάντα. Εσύ που είπες φύγε και εννοούσες έλα μαζί μου. Θα βρεθούμε όλοι στην Αθήνα με τα πρωτοβρόχια. Τον πιο μελαγχολικό (ίσως) μήνα του χρόνου. Οι Αθηναίοι επιστρέφουν σιγά-σιγά, η Αθήνα ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της, γεμίζει ξανά βιαστικούς και αφίσες, αν δεν ξέρεις εσύ τι θα κάνεις τον Σεπτέμβρη τα ξέρουν όλα οι τοίχοι. Το «Σεπτέμβριος» είναι η ρεζέρβα της πρότασης «Αύγουστος στην Αθήνα» και δεν μιλάμε για μοναχικά βράδια με τσιγάρο στο μπαλκόνι. Η A.V. ξεπέρασε πρώτη τους καλοκαιρινούς της έρωτες και έφτιαξε λίστα με τα πράγματα που θα κάνουν και τη δική σου προσγείωση στη χειμερινή νήσο Αθήνα λιγότερο ανυπόφορη.
Κεντρική φωτό: Έργο της Rebecca Louise Law (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών)
15°
