Μετάλλαξες το δάκρυ σε… «Χαμόγελο Κατσέλη»!

Προλαβαίνοντας την απορία που θα προκύψει σε κάθε αναγνώστη του, το ποίημα που ακολουθεί είναι αληθινό και έχει εκδοθεί στη συλλογή ποιημάτων «Ακροστιχίδες- Αφιερωματικά». Παραμένει άγνωστο πως και γιατί γράφτηκε, αλλά το ανακαλύψαμε και το παραθέτουμε ως τρανή απόδειξη του γνωστού περί ψεκασμών ισχυρισμού.

Συμβουλή: Να διαβαστεί απνευστί και να δοθεί προσοχή, στο τέλος, στην ιδιότητα της δημιουργού του.

«Χαμόγελο Κατσέλη»

(Στη Λούκα Κατσέλη που σε δύσκολες ώρες αγκάλιασε τον Έλληνα)

Εκεί που άλλοι παραδόθηκαν,

εσύ αντιστάθηκες.

Και δούλεψες. Ορθή.

Όταν άλλοι κωφεύοντας

μας φέρανε στο χείλος του γκρεμού,

εσύ μόνο μας άπλωσες το χέρι.

Λίγοι οι νόμοι που γενήκαν αγκαλιά.

Μα ο δικός σου… χέρια πέταξε, κλαδιά

–του Σόλωνα Σεισάχθεια, λες, παλιά-

και μας αγκάλιασε όπως η μάνα τα παιδιά.

Εσύ μονάχη τράβηξες μπροστά,

και της παράνοιας σπώντας τον κλοιό,

μεσ’ απ’ το παγωμένο του θανάτου χέρι

πόσους απόσπασες, ένας Θεός το ξέρει.

Μέσα στην πίκρα που μας έχουνε κεράσει,

το όνομά σου απ’ τα χείλη ας περάσει,

γεύση αφήνοντάς μας από νέκταρ κι από μέλι

Μετάλλαξες το δάκρυ… σε «Χαμόγελο Κατσέλη»

Και τα μάτια, τα μάτια που στέγνωσες

σάμπως να ‘σουνα όλων μας μάνα,

άστρα ολόχρυσα στο δρόμο να τα βρεις

τα μονοπάτια να φωτίσουνε τα πλάνα.

Μα και το «αχ!» που εσύ τ’ αποκοίμισες

στης νυχτιάς τα βαθιά σκοτάδια,

αλλαγμένο σε χαράς επιφώνημα

φωτεινά να σου κάνει τα βράδια…

Εύα Χαλκιαδάκη- Παπαδημητρίου, Γενική Γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών

Από τη συλλογή «Ακροστιχίδες- Αφιερωματικά»

Ακολουθούν ανάλογες προσπάθειες άλλων δημιουργών: