Ο Λευτέρης Βογιατζής ένας από τους σημαντικότερους θεατράνθρωπους της εποχής μας, έχει ασκήσει μεγάλη επιρροή στους καλλιτεχνικούς χώρους. Ωστόσο, μεγάλη ήταν η ενασχόλησή του και με τον κινηματογράφο. Έχει πρωταγωνιστήσει σχεδόν αποκλειστικά στις ταινίες του Νίκου Παναγιωτόπουλου, με τον οποίο τον συνδέει μια μεγάλη φιλία. Ας θυμηθούμε κάποιες από τις πιο σημαντικές ταίνιες στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει.
Η «Ανατολική περιφέρεια» (1979) σε σκηνοθεσία του Βασίλη Βαφέα, περιγράφει με τρόπο αριστουργηματικό τον κόσμο των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα του τέλους της δεκαετίας του '70.
Το «Μελόδραμα» (1980) του Νίκου Παναγιωτόπουλου, όπου ο Λευτέρης Βογιατζής υποδύεται έναν τριαντάχρονο που επιστρέφει από την Αμερική στην Κέρκυρα σε πλήρη υπαρξιακή κρίση για να δει την άρρωστη μητέρα του και προσπαθεί να πιαστεί από έναν απελπισμένο έρωτα με μια νεαρή δασκάλα μουσικής (Μαρία Ξενουδάκη). Στην πορεία αυτή, μέσα σε ένα βαρύ και αποπνικτικό τοπίο, θα χάσει τον έρωτά του και θα δώσει μόνος του τέλος στο μαρτύριο της άρρωστης μητέρας του.
Το «Βαριετέ» (1985) του Νίκου Παναγιωτόπουλου, είναι μια ιστορία με ήρωα έναν επιτυχημένο άνδρα, σε υπαρξιακή κρίση, ο οποίος χωρίζει απ’ τη γυναίκα του. Γνωρίζεται με μία άλλη γυναίκα, ζει μαζί της μια δυνατή ερωτική περιπέτεια και αναζητεί τη συνέχεια της ερωτικής τους ιστορίας αλλά απογοητεύεται πλήρως. Μετά απ’ όλα αυτά επιστρέφει στη γυναίκα του, ένα συναίσθημα όμως μοναξιάς και εγκατάλειψης τον κυριεύει. Έτσι θέτει τέρμα στη ζωή του.
Το «Ονειρεύομαι τους φίλους μου» (1991) του Νίκου Παναγιωτόπουλου, ίσως μια από τις σημαντικότερες ταινίες στην πορεία της καριέρας του, που του χάρισε το βραβείο του Α' ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Σαν Ρεμό το 1994. Η ταινία πραγματοποιεί μια αφήγηση 25 χρόνων μιας γενιάς από το 1965 έως το 1990. Είναι βασισμένη στην Ομότιτλη συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Νόλλα.
Το «Ακροπόλ» (1995) μια μουσικοχορευτική ταινία του Παντελή Βούλγαρη, που πραγματεύεται την οργάνωση μιας παράστασης στο θρυλικό θέατρο Ακροπόλ παρουσιάζοντας τον κόσμο του θεάτρου και του θεάματος με όλες τις αντιζηλίες και τα πισώπλατα μαχαιρώματα. Σημείωσε μεγάλη επιτυχία και απέσπασε το βραβείο μουσικής στο Φεστιβάλ Valencia και το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Καΐρου.
Το «Αθήνα-Κωνσταντινούπολη» (2008) του Νίκου Παναγιωτόπουλου, ένα road movie με έναν μελαγχολικό κεντρικό ήρωα που τα παθήματά του τον οδηγούν σε αδιέξοδο. Μια ταινία - οδοιπορικό με όμορφες νοσταλγικές εικόνες της Πόλης και μουσικές περιπλανήσεις.
Στα «Οπωροφόρα της Αθήνας» (2010) ο Βογιατζής ενσαρκώνει έναν συγγραφέα όπου κλεισμένος στο σπίτι του γράφει για έναν αλαφροΐσκιωτο νεαρό ο οποίος περιφέρεται στην Αθήνα και δοκιμάζει τα φρούτα της πόλης.
Τα «Γυμνά χέρια» η τελευταία του ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε, μια ταινία - ντοκυμαντέρ για την ζωή του διεθνούς φήμης μαέστρου Δημήτρη Μητρόπουλου που προβλήθηκε το Φεβρουάριο του 2013 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
17°
