Αν ειδωθούν υπό θετική οπτική, της χαριτωμένης τους διάστασης συμπεριλαμβανόμενης, τα doodles του Google, δηλαδή τα καθημερινά εναλλασσόμενα εικονίδια υποδοχής της κραταιάς μηχανής αναζήτησης, μπορούν να λειτουργήσουν ως μαζικό μέσο αισθητικής διαπαιδαγώγησης του μέσου χρήστη του διαδικτύου που ενδεχομένως λίγο χρόνο αφιερώνει στις μουσειακές επισκέψεις και το φυλλομέτρημα καλλιτεχνικών coffee table λευκωμάτων. Πιθανότητα εξαιτίας αυτής της παραμέτρου η ανάρτηση του περίφημου «The Kiss» του Γκούσταβ Κλιμτ συγκέντρωσε τέτοια πληθώρα θετικών δημοσιευμάτων άμα τη φιλοξενία της στο search engine του Google.
Το τιμητικό εικαστικό ανέβηκε με αφορμή τα 150 χρόνια (14/7/1862 – 6/2/1918) του αυστριακού συμβολιστή ζωγράφου που αποτέλεσε αντικείμενο έντονης κριτικής στη διάρκεια του βίου του, με την απροκάλυπτη σεξουαλικότητα του έργου του, ωστόσο αναγνωρίστηκε καθολικά και αποτελεί ως τις μέρες μας τον ακριβότερο δημιουργό στο χρηματιστήριο των τεχνών, μαζί με τον Πικάσο.
Φαινόμενο αρκούντως ειρωνικό, δεδομένης της ηγετικής θέσης του Κλιμτ στη σκηνή της «Απόσχισης», της οποίας υπήρξε ιδρυτής και πρόεδρος, μιας κίνησης που παιάνισε την απομάκρυνση από τον ακαδημαϊσμό που σημειώθηκε στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα στη Βιέννη. Μια «μάχη για την πρόοδο των σύγχρονων καλλιτεχνών ενάντια στα γεράκια που αυτοαποκαλούνται καλλιτέχνες αλλά έχουν εμπορικό συμφέρον να παρακωλύουν την άνθιση της τέχνης», ήταν η «Απόσχιση» (Secession), σύμφωνα με το μανιφέστο της, εκπεφρασμένο από τον Χέρμαν Μπαρ. Ο Γκούσταφ Κλιμτ όμως αναμίχθηκε με άνεση σε όλα τα κινήματα του καιρού του. Υπήρξε ο προσωπογράφος της εύπορης μπουρζουαζίας της Βιέννης, των αρχών του 20ού αιώνα. Έπαιξε καίριο ρόλο στην εξέλιξη της Αρτ Νουβό. Ήταν επίσης πιονέρος του συνδυασμού της εικονιστικής με την αφηρημένη ζωγραφική, θιασώτης του ιμπρεσιονισμού, κυνηγός μιας ακόρεστης εκφραστικότητας που έφτασε να διερευνά ακόμη και την τεχνοτροπία των ιαπωνικών χαρακτικών, όλα αυτά πριν ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος σηματοδοτήσει το τέλος του «χρυσού αιώνα» της αυστριακής τέχνης.
Αντιπροσωπευτικότερα έργα του θεωρούνται η Προσωπογραφία της Αντέλ Μπλοχ-Μπάουερ (1912), τα έργα Ιουδήθ Ι (1901) και Ιουδήθ ΙΙ (1909), καθώς και η «Ζωφόρος Μπετόβεν» που παρουσιάσθηκε στην έκθεση της Απόσχισης το 1902. Τη μουσική υπόκρουση, στην αναπαράσταση τούτη της Ενάτης Συμφωνίας του Μπετόβεν, παρείχε ο Γκούσταβ Μάλερ.
Το «Φιλί», λάδι σε μουσαμά διάστασης 180x180 εκατοστών, αποτελεί πανθομολογουμένως το σημαντικότερο αριστούργημά του. Πρόκειται για έργο του 1907-1908 και σήμερα φυλάσσεται στο μουσείο Belvedere της Βιέννης.
