ΣΑΠΙΑ ΦΥΛΛΑ Ξημερώματα στον περιφερειακό του Λυκαβηττού. Άγριο χρώμα. Μόνιμος ήχος από τα χειρόφρενα πάνω στο λόφο. Στριγγλιές από χειρόφρενα. Φαντάζομαι τα αμάξια σε τροχιά γύρω από το θάνατο. Λίγα σάπια φύλλα κολλάνε στα παπούτσια μου. Τα παίρνω μαζί μου.
ΜΑΓΙΚΗ ΟΜΠΡΕΛΑ Στην κατηφόρα της Λυκαβηττού. Μια ανοιχτή ομπρέλα στη μέση του δρόμου. Ανοιχτή με το χερούλι προς τον ουρανό. Κάθετα. Ανάποδα, σαν να περιμένει να βρέξει από το έδαφος. Από μακριά μοιάζει άδεια κι όμως κινείται με έναν παράξενο τρόπο. Απότομα. Σπασμωδικά. Την πλησιάζω και βλέπω μέσα μια γάτα μεθυσμένη με την ανισορροπία της.
ΣΟΚΟΛΑΤΑ Στα σκαλιά του Αγίου Διονυσίου ένας άνθρωπος. Ζητάει λεφτά. Καταλήγει με μια σοκολάτα.
ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΡΕΣ Στο φανάρι της Ακαδημίας βλέπεις πάντα γνωστούς. Αυτό δεν σημαίνει ότι τους κοιτάζεις. Οι καθαριστήρες των τζαμιών σε λειτουργία ακόμα κι αν δεν βρέχει. Αλλάζουν τα καρέ. Μόνιμο μοντάζ. Εγώ όμως είμαι με τα πόδια.
ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Στις σόλες μου ακόμα κολλημένα σάπια φύλλα. Ένας περαστικός μού προσφέρει ένα πλαστικό σημαιάκι. Περιμένω να ανοίξει το θέατρο. Τα σκουπίδια πνίγουν το πεζοδρόμιο.
14°
