Ένας μικρός κήπος με τρεχούμενο νερό. Μια αιωρούμενη σφαίρα ως σήμα στον ουρανό και νησίδες πεζοδρόμησης με διαφορετικά υλικά και χρώματα. Αυτή θα είναι η εικόνα της πλατείας Θεάτρου, όπως την οραματίστηκαν οι νικητές του διαγωνισμού που διενήργησε την Άνοιξη του 2010 η εταιρεία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων και Αναπλάσεων (ΕΑΧΑ).
Η πρόταση που τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ανήκει στους Ματθαίο Παπαβασιλείου και Βαλεντίνα Καρβουντζή. Δύο αρχιτέκτονες που αντιμετώπισαν το διαγωνισμό ως πρόκληση, όχι μόνο γιατί πρόκειται για μία από τις πιο υποβαθμισμένες πλατείες του κέντρου, αλλά γιατί αφορά «ένα πολύ κεντρικό και συνάμα ιστορικό σημείο της πόλης».
Ωστόσο, ο Ματθαίος Παπαβασιλείου διευκρινίζει στην A.V. ότι η πρότασή τους προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τόνους σε ό,τι αφορά την ανάπλαση - αναβάθμιση. «Δεν θέλουμε και κυρίως δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τις κοινωνικές διαστάσεις που έχει λάβει η περιοχή. Εμείς προσπαθούμε με μία αρχιτεκτονική πρόταση να επαναφέρουμε την ελπίδα για την αναγέννηση αυτού του τμήματος της πόλης. Και αυτό το επιτυγχάνουμε με την εκτεταμένη χρήση αδρανοποιημένου χώματος. Αυτό σημαίνει ότι ξαναβάζουμε στην πόλη το χώμα που λείπει έτσι ώστε κάποιος να μπορεί να αντιληφθεί τις μυρωδιές από τη βροχή. Πιστεύουμε ότι η βροχή πρέπει να συνεισφέρει ξανά στον υδροφόρο ορίζοντα. Και αυτό σε μια περιοχή που παλιά ήταν γεμάτη νερά και μέσα σε 50 χρόνια καταφέραμε να ασφαλτοστρώσουμε το σύμπαν με αποτέλεσμα να μην πλουτίζεται η πόλη από καινούργια νερά. Αυτή η πρόταση ξαναφέρνει μια εικόνα της Αθήνας που έχει χαθεί. Χρησιμοποιούμε καινούργιες τεχνικές που δεν δημιουργούν λάσπη. Οι τεχνικές μας δεν έχουν σχέση με την Αθήνα της δεκαετίας του ’50, αλλά δίνουν σε αυτήν την ίδια αίσθηση».
Η ΕΑΧΑ έχει δώσει την υπόσχεση για μεγαλύτερη σύνδεση της αρχιτεκτονικής με την αστική καθημερινότητα. Ο νικητής του διαγωνισμού, πάντως, κάνει λόγο για στοίχημα που έχει χαθεί. «Το στοίχημα που έχει χάσει η Αθήνα είναι ότι τα περισσότερα έργα έγιναν ελλείψει σχεδιασμού. Ο σχεδιασμός γίνεται κατά κύριο λόγο από εργολάβους, οι οποίοι έχουν στόχο τη μεγιστοποίηση του οικονομικού οφέλους. Για παράδειγμα εμείς χρησιμοποιούμε το χώμα και μάλιστα με αρκετή επιτυχία. Είναι, όντως, ένα παραμελημένο υλικό, προφανώς επειδή δεν ταιριάζει στο εργολαβικό όφελος. Όταν χρησιμοποιείς υλικά ταπεινά, δεν μπορείς μετά να βγεις για να κραυγάσεις ότι έχεις κάνει μια μεγάλη ανάπλαση. Δυστυχώς οι άνθρωποι που αποφασίζουν για αυτά προτιμούν τις πομπώδεις αναπλάσεις».
Με το δεύτερο βραβείο τιμήθηκε η ομάδα των Joao Ρrates Ruivo, Rachel Μaria Οliveira, Βασίλη Οικονομόπουλου και με το τρίτο οι Διονύσης Ζαχαριάς, Αλεξάνδρα Στράτου, Φίλιππος Φωτιάδης.
14°
