Δεν ήθελες να βρεθείς εκεί με τίποτα, ποτέ. Νύχτα. Έμοιαζε με υπόγειο γκαράζ. Λάδια χυμένα στο πάτωμα. Φως λιγοστό. Στους τοίχους αίμα, μυαλά πατημένα από ρόδες που δεν πρέπει να φρέναραν για ώρες. Ένας αρουραίος βιαστικός και η μυρωδιά καμένου λάστιχου να σε ζαλίζει σαν λιβάνι για τον πιο δύσκολο διάολο. Η Λίζα καθισμένη στο πάτωμα. Δερμάτινο παντελόνι, t-shirt δίχως σουτιέν, γόβες στιλέτο, μαλλί ισιωμένο σαν κανείς να μην άγγιξε τρίχα. Μπροστά στα πόδια της ένα περίστροφο κι απέναντί της ένας άντρας με μούτρα σπασμένα αλλά χωρίς να κινδυνεύει η ζωή του...
Με μια κλωτσιά η Λίζα έστειλε το περίστροφο στα πόδια του. Ύστερα σηκώθηκε και με αργά σταθερά βήματα κατευθύνθηκε προς την παρκαρισμένη Maybach δέκα μέτρα παρακάτω. Ο ήχος από τα λεπτά τακούνια της να κάνει ηχώ σ´ όλο το χώρο. Όταν έφτασε στην πόρτα του αυτοκινήτου, ένιωσε ψυχρό το πιστόλι στον αυχένα της.
«Μην τολμήσεις να μου χαλάσεις το χτένισμα», του είπε και γυρίζοντας απότομα του έχωσε μια δυνατή γροθιά στο στομάχι. Εκείνος σωριασμένος στο πάτωμα ψιθύρισε «αν με εγκαταλείψεις εδώ θα πεθάνω». «Χάλια ε;», απάντησε το Λιζάκι γελώντας δυνατά. «Τουλάχιστον να σβήσω πάνω στις γόβες σου», της είπε φτύνοντας αίμα πάνω στη μπλούζα του.
Η Λίζα πλησίασε. Πάτησε με τη μια της γόβα δυνατά το στομάχι του για να τον κάνει να ουρλιάξει από πόνο. Κάποιος άλλος πριν απ’ αυτήν πρέπει να είχε άσχημα συνθλίψει τα σωθικά του. Εκείνος αγκάλιασε το άλλο της πόδι και άρχισε ηδονικά να το φιλάει και να το δαγκώνει απαλά. Λίγο μετά ξεψυχούσε με τους σπασμούς των μυών του να επιβεβαιώνουν το τέλος και όχι τον οργασμό.
Η Λίζα πετάχτηκε λαχανιασμένη απ’ το κρεβάτι. Κοίταξε δίπλα της για να τον δει να κοιμάται γαλήνια. «Είδα στον ύπνο μου πως σε...πέθανα», του είπε κατεβάζοντας του το εσώρουχο. «Πάντα το κάνεις», της είπε αυτός τραβώντας δυνατά τα μαλλιά της εκεί απ’ τον αυχένα...
19°
