Ο Αντώνης Πανούτσος, σχολιάζοντας τις προάλλες ένα ποστάρισμά μου στο facebook, έγραψε πως «η φυσική ροπή των πραγμάτων είναι κάθε εξυγίανση να γίνεται παράγκα». Νομοτελειακά.
Φάνηκε και όλες τις προηγούμενες μέρες καθώς οι δυνάμεις της ποδοσφαιρικής «εξυγίανσης» προσπάθησαν με κάθε τρόπο να πάρουν στα χαρτιά το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό και να το δώσουν στον ΠΑΟΚ.
Σημασία έχει και η αφορμή. Τα επεισόδια που έγιναν στα αποδυτήρια του Καραϊσκάκη αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα με την ΑΕΚ (αν ήταν τελικά τόσο σοβαρά, όσο εμφανίστηκαν) τα κατήγγειλε αρχικά ο Ολυμπιακός θέλοντας να δείξει ότι έπεσε «θύμα τρομοκρατίας», και αμέσως μετά, όταν είδε να του γυρίζει ανάποδα το πράγμα, άρχισε να λέει ότι «δεν έγινε τίποτα» για να γλιτώσει την τιμωρία. Κωμικοτραγικό αλλά έτσι είναι τα πράγματα στο ποδόσφαιρό μας.
Παρουσιάζει ενδιαφέρον και η πάλη του «καλού» με το «κακό» (που είναι και τα δύο το ίδιο κακά) και εκδηλώνεται τον τελευταίο καιρό στην προσπάθεια του ενός να επικρατήσει πάνω στον άλλο στα κέντρα των αποφάσεων. Από τη μία, ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη κι από την άλλη ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη με περιστασιακούς συμμάχους την ΑΕΚ του Μελισσανίδη και τον Παναθηναϊκό του Αλαφούζου.
*Ο Ολυμπιακός γουστάρει τον τελευταίο καιρό να εμφανίζεται «στοχοποιημένος» μόνο και μόνο επειδή θέλει να παίζει τον ρόλο του θύματος για να συσπειρώνει τη μερίδα των πιο ηλίθιων οπαδών του. Επειδή έχασε από την ΑΕΚ στο κύπελλο, έφτασε στο σημείο να καταγγέλλει επεισόδια εις βάρος του στο ίδιο το γήπεδό του.
*Κι ο ΠΑΟΚ με τους συμμάχους του, όταν γύρισε τις εντυπώσεις ανάποδα και απείλησε τον αντίπαλο με αφαίρεση 6 βαθμών που θα του έδιναν το πρωτάθλημα, προσπάθησε να πουλήσει κι αυτός στο δικό του σημαντικό κομμάτι ηλιθίων την εντύπωση ότι «αν εφαρμοσθούν οι κανονισμοί θα πάρει το νταμπλ»! Τελικά έχασε κατά κράτος.
Και στη μία όψη του νομίσματος και στην άλλη μιλάμε για επεισόδια που δεν τα είδε κανένας πέρα από εκείνους που τα κατήγγειλαν. Και φυσικά, ήταν αδύνατο ο Ολυμπιακός είτε να παρουσιαστεί σαν θύμα είτε να τιμωρηθεί με -6 βαθμούς που θα του στερούσαν το πρωτάθλημα. Αποδείχθηκε τόσο γελοία η όλη ιστορία κι ακόμη πιο γελοίοι όσοι την συντήρησαν τόσες μέρες, καθώς με το που βγήκε η απόφαση ο θόρυβος ως δια μαγείας σταμάτησε. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι για να χάσει μια ομάδα 6 πόντους και μαζί τους το πρωτάθλημα, θα έπρεπε να έχει καεί το μισό γήπεδο.
Τι μένει; Μα η βεβαιότητα που υπήρχε από την αρχή, ότι η «εξυγίανση» είναι έτοιμη να μεταχειριστεί μεθόδους «παράγκας» έτσι και επικρατήσει ολοκληρωτικά. Κι αυτό κάνει περισσότερο μελαγχολικούς εκείνους που θέλουν κάποια στιγμή να αρχίσουν να παρακολουθούν ποδόσφαιρο, αφού καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα.
