Πριν από λίγο καιρό έμαθα πως σε ένα κοινωνικό φαρμακείο ενός δήμου, υπήρχε υπερπλεόνασμα φαρμάκων και πήγα για να πάρω αρκετά ώστε να τα μοιράσω σε δύο φορείς που ξέρω ότι διοχετεύουν τα φάρμακα στον κόσμο και επιτελούν σημαντικό κοινωνικό έργο. Την κιβωτό του κόσμου - http://www.kivotostoukosmou.org/el/ και το Νοσηλεία στο σπίτι - http://www.nosilia.org.gr/
Από το τηλέφωνο είχα πάρει την κρυάδα αλλά όταν το βλέπεις μπροστά σου, είναι ακόμα πιο σοκαριστικό. Με περίμεναν τρεις υπάλληλοι. Με οδήγησαν στο φαρμακείο και ακλούθησε απογοήτευση : Χύμα σακούλες με φάρμακα, πεταμένες στο πάτωμα. Μεγάλες, μικρές, σακουλάκια, τα πάντα. Πριν προλάβω να πω οτιδήποτε, είχαν έτοιμη τη δικαιολογία: «Αχ δεν είναι δουλειά μας να φτιάξουμε τα φάρμακα. Περιμένουμε να προσληφθεί ένας φαρμακοποιός ώστε να ασχοληθεί».
Εκείνη τη ώρα βρισκόταν εκεί και μια εθελόντρια φαρμακοποιός αλλά προφανώς αν δεν γίνει πρόσληψη δεν μετράει. Επειδή είμαι εκφραστικός, πριν αρχίσω να κράζω ή να οικτίρω, πήρα στα γρήγορα 10 μεγάλες τσάντες και τις μοίρασα στα ιδρύματα που σου έγραψα στην αρχή.
Όταν εκεί τις άνοιξαν οι άνθρωποι, μερικά ήταν ληγμένα. Ο λόγος που δεν γράφω ποιο κοινωνικό φαρμακείο ήταν είναι γιατί δεν ξέρω την κατάσταση επακριβώς. Εύκολο να κατηγορήσω ανθρώπους αλλά αφενός μπορεί να είναι γενικευμένο το φαινόμενο. Αφετέρου γιατί μπορεί έτσι να τους υπέδειξαν να κάνουν.
Ξέρεις τι δεν καταλαβαίνω ;
Χρειάζονται γνώσεις φαρμακολογίας ώστε να ταξινομήσεις τα φάρμακα με αλφαβητική σειρά και να βάζεις πρώτα τα κουτιά που λήγουν στο άμεσο μέλλον;;;
Ας μην ξέρεις τι κάνει το ρημάδι. Ταξινόμησε το αλφαβητικά. Τόσο δύσκολο είναι ; Ας έρθει μετά ο φαρμακοποιός και θα τα φτιάξει ανά θεραπευτικές κατηγορίες αλλά αυτή η κατάταξη θα είναι μια ώρα - το πολύ – δουλειά ! Γιατί θα πρέπει να κάνουμε τη ζωή των άλλων δύσκολη;
Αυτό το δημοσιοϋπαλληλίκι «δεν είναι δουλειά μου» δεν αντέχεται! 3 άνθρωποι ήταν εκεί και τα κοίταγαν!
Στην Ελλάδα καταναλώνουμε πάρα πολλά φάρμακα. Για αυτό και έχουμε υπερπαραγωγή και υπερπλεόνασμα. Φοβερή εντύπωση μου κάνει ότι τα φαρμακεία των νοσοκομείων δεν δέχονται να τα παραλάβουν και να τα διαθέσουν δωρεάν σε όλους όσους έχουν φύλλο απορίας.
Τα νοσοκομεία αρνούνται να τα παραλάβουν. Μένουν τα φάρμακα στις σακούλες, λήγουν, και αν βρεθεί κάποιος φιλότιμος άνθρωπος να προσπαθήσει να τα ξεχωρίσει, θα πετάξει τα μισά !
Το θέμα μου δεν είναι ούτε που πήγα, ούτε ποιοι ήταν εκεί. Το θέμα είναι να σκύψουν σοβαρά οι Δήμοι πάνω από το κοινωνικό φαρμακείο και να υπάρχει ένας άνθρωπος έστω μόνο για ταξινόμηση. Και ο φαρμακοποιός αφού θα ξέρει που είναι τι, να εξυπηρετεί περισσότερο κόσμο και πιο γρήγορα. Μπορεί να κάνει μια μικρή επανατοποθέτηση με καρτελάκια που να λένε την ονομασία του φαρμάκου, την πάθηση που αφορούν και το δοσολογικό σχήμα. [ ΣΣ Πόσα χάπια πρέπει να πάρει την ημέρα ]
Στο συγκεκριμένο κοινωνικό φαρμακείο υπήρχε και νοσοκομειακό υλικό όπως οι οροί. Χάθηκε ο κόσμος, όταν τα νοσοκομεία ζορίζονται στις μέρες μας τόσο πολύ, να πάνε σε ένα νοσοκομειακό φαρμακοποιό και να τα χαρίσουν ώστε να τα διανείμει στις κλινικές; Τα φάρμακα πρέπει να ταξινομούνται άμεσα με πρώτη προτεραιότητα το φάρμακο που κοντεύει να λήξει. Ο κοσμάκης προσέρχεται να προσφέρει και βλέπει στο φαρμακείο τη δωρεά του να μένει ανενεργή.
Είναι καλύτερα δηλαδή να μένουν στις σακούλες πεταμένα και ενταφιασμένα;;;;
Είναι κρίμα…
Σας αρέσει να διαβάζετε τα άρθρα της A.V. Εμάς μας αρέσει να διαβάζουμε τις ιστορίες σας. Γράψτε μας και θα δημοσιεύουμε ό,τι μας στέλνετε στο yousaid@athensvoice.gr
Ακολούθησε την τυπική διαδικασία για την ενοικίαση σπιτιού. Όμως εξαπατήθηκε κι έτσι μια ολόκληρη ζωή 35 ετών μεταφέρθηκε σε αποθήκη και ο ίδιος σε ξενοδοχείο
Από το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία μάς ήρθε σαν χαστούκι στο πρόσωπο το ενδεχόμενο να αλλάξει για πάντα η ζωή μας και να ξεχάσουμε τα όσα ξέραμε.
13°
