«Κατάντησα ένας πατέρας που αγωνίζεται κάθε μέρα για να ταΐσει την οικογένειά του. Είναι σαν εμείς οι φτωχοί να μην έχουμε πια το δικαίωμα στην τροφή», λέει ένας πολίτης της Βενεζουέλας στην κάμερα του BBC. Ένα ρεπορτάζ για την πιο δύσκολη ώρα της ημέρας στη Βενεζουέλα της κρίσης: την ώρα του φαγητού.
«Δουλεύω ως εκφορτωτής. Αυτή είναι η αμοιβή για σήμερα», λέει ο Φρέντι και δείχνει ένα ζεμπίλι με λίγα ψάρια. Αυτό θα είναι το πρωινό, το μεσημεριανό και το βραδινό για την οικογένειά του. Ζει μαζί με τη σύζυγό του και τα πέντε παιδιά του στην πολιτεία Απούρε.
Ο πληθωρισμός στη Βενεζουέλα αναμένεται να φτάσει στο αστρονομικό 13.000% το 2018 σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ένα κιλό ρύζι αντιστοιχεί στις μηνιαίες απολαβές του Φρέντι. «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι».
«Τα παιδιά με παρακαλούν να μην τα αφήνω νηστικά. Θέλουν φαγητό», λέει η σύζυγος του Φρέντι. Η Κίμπερλι βγαίνει πια στους δρόμους και ζητιανεύει για φαγητό. Το 70% των παιδιών στις λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές της χώρας υποφέρει από υποσιτισμό.
EPA/MIGUEL GUTIERREZ
Μια άλλη οικογένεια αυτή της Άννας ζει από τη φιλανθρωπία των άλλων. Τελευταία, όμως, κανείς δεν έχει περίσσευμα για τον διπλανό του.
Κάποιοι επιρρίπτουν ευθύνη στην κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο και την κατηγορούν για κακοδιαχείριση. Η κυβέρνηση κατηγορεί τη διεθνή κοινότητα για τις κυρώσεις και τον διεθνή αποκλεισμό της χώρας.
«Όταν μεγάλωνα τα παιδιά μου μπορούσα να τους προσφέρω τα πάντα. Τώρα που μεγαλώνω τα εγγόνια οι καιροί είναι πολύ πιο δύσκολοι». Η Άννα ανοίγει το ψυγείο. Έχει μόνο μια μπανάνα, γιούκα και νερό.
EPA/MIGUEL GUTIÉRREZ
Η κατάσταση στην πρωτεύουσα Καράκας δεν είναι καλύτερη. Τα ράφια στα σούπερ μάρκετ είναι άδεια. Περίπου 1.000 πολίτες της ημέρα συρρέουν στο μέρος που δείχνει το ρεπορτάζ για το συσσίτιο. Άνοιξε πριν από έξι μήνες από την καθολική εκκλησία. «Αισθάνομαι τελείως ισοπεδωμένη», λέει μια γυναίκα με το μωρό στην αγκαλιά. Η Αριάνα κάποτε ήταν μια μεσοαστή, σήμερα είναι φτωχή σκέτο, άπορη.
17°
