Νυχτερινά

Γεννημένος στην Ιαπωνία, πολιτογραφημένος Βρετανός, έγινε γνωστός χάρη στα «Απομεινάρια μιας ημέρας» (βραβείο Μπούκερ 1989), που μεταφράστηκε σε 24 γλώσσες, έδωσε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Τζέιμς Άιβορι. Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί μέχρι στιγμής άλλα τρία βιβλία του («Ο απαρηγόρητος», «Τότε που είμασταν ορφανοί», «Μην μ’ αφήσεις ποτέ»), όλα από τον Καστανιώτη.

Στα «Νυχτερινά» ο Ισιγκούρο παραδίδει πέντε διηγήματα που διαδραματίζονται σε διαφορετικούς τόπους: δύο εξ αυτών στη Βενετία κι από ένα στο Λονδίνο, στη βρετανική επαρχία και στο Λος Άντζελες. Η μουσική είναι το στοιχείο που συνδέει τους χαρακτήρες του. Στον «Τροβαδούρο της αγάπης» ένας Πολωνός μετανάστης κιθαρίστας («τσιγγάνος», στο στιλ του Django Reinhardt) βοηθά ένα γηρασμένο crooner να ανανεώσει το ενδιαφέρον στη σχέση του κάνοντας καντάδα στην αγαπημένη του το “I Fall In Love Too Easily” – στην εκτέλεση του Chet Baker, βεβαίως. Στο «Με ήλιο ή με βροχή» δυο παλιοί κολλητοί συμφοιτητές, που έχουν έχουν διαφορετικές προτεραιότητες στη ζωή τους, επανασυνδέονται ξανακούγοντας το “Lover Man” από τη φωνή της Sarah Vaughan και την τρομπέτα του Clifford Brown. Στο «Νυχτερινό» ένας άσημος σαξοφωνίστας της τζαζ, που πείθεται να κάνει πλαστική εγχείρηση επειδή είναι... άσχημος, γνωρίζει αναπάντεχα το θαυμασμό που του έλειψε, έστω κι αν αυτός προέρχεται από έναν και μόνο άνθρωπο. Στους «Βιολοντσελίστες», ο ήχος του τσέλου φέρνει κοντά δύο άγνωστους σε ξένο τόπο.

Οι ιστορίες του Ισιγκούρο αποπνέουν χαρμολύπη. Η απώλεια και το ανεπίτευκτο είναι μέσα στη ζωή. Το μικρό και το ταπεινό είναι σημαντικά – όπως διδάσκει κι η ιαπωνική σχολή του ζεν. Το μεγάλο προσόν του, όμως, είναι οι διάλογοι, που ρέουν φυσιολογικά, σαν να κρυφακούς τους διπλανούς σου στο μπαρ. Ακόμη κι όταν η αφήγησή του έχει κάτι το τραβηγμένο, περιγράφει απλά, καθημερινά στιγμιότυπα που θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα – ίσως και την ίδια στιγμή, παρόμοια με το «Μια νύχτα στον κόσμο» του Τζιμ Τζάρμους. Μια παρατήρηση μόνο: το “One For My Baby (And One For The Road)” δεν προσφέρεται για ρομαντικές βενετσιάνικες καντάδες· είναι ένα τραγούδι για εκείνες τις μοναχικές νύχτες που σε βρίσκει το ξημέρωμα στην μπάρα να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι το επόμενο ποτό θα είναι το τελευταίο.

«Νυχτερινά»

Καζούο Ισιγκούρο, μτφ. Τόνια Κοβαλένκο, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 200