Η Ζωή λοιπόν, Μυρτώ, έχω καταλήξει πως είναι μία γκόμενα απείρως κυκλοθυμική, τρομερά ανασφαλής και αηδιαστικά σαρκαστική, που φοράει μαύρα γυαλιά και καπνίζει μάλμπορο (συγνώμη δεν κάνω τοποθέτηση προϊόντος) από τότε που ξεκίνησε να έχει ελεύθερη σχέση –μα με ποιον άλλον;- τον κύριο Παρελθόν (μπαμ μπουμ πυροτεχνήματα και τα άλλα σχετικά που κάνουν κρότο και υπογραμμίζουν). Θα θέσω τις χρονικές συντεταγμένες ετούτης τις μικρής ιστορίας αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Μάρτιος 2017, συντάσσω με τον τότε σύντροφό μου ένα μηνυματάκι σύντομο και περιεκτικό, πρελούδιο στον έρωτα, για την πολυδιαβασμένη σου στήλη και έτσι, ρε παιδί μου, γιατί τόσο πιστεύαμε σε αυτόν που θέλαμε να πιστέψετε και εσείς. Το μήνυμα δεν στάλθηκε ποτέ. Η σελίδα σου ανανεωνόταν σε ανύποπτες στιγμές και έτσι χανόταν κάπου στις οπτικές ίνες προτού σταλεί. Δύο τα τινά: ή που ο κυβερνοχώρος τα ’χε τακιμιάσει με τη μοίρα και μας έστελναν ξεκάθαρα μηνύματα ή που πρέπει να φτιάξετε τη σελίδα σας. Εγώ αθεράπευτα ρομαντική πια, και έχοντας χωρίσει με τον κύριο εκείνο τρεις μήνες έπειτα από το συμβάν, διότι η Ζωή βεβαίως βεβαίως δεν μπορεί να πάρει τη διαολεμένη απόφαση να χωρίσει τον κ. Παρελθόν, πιστεύω το πρώτο. Ωστόσο, καλό θα ήταν να τσεκάρετε και τη σελίδα σας! -Με αγάπη, Κ.Κ.
Το μήνυμα δεn στάλθηκε ποτέ γιατί μια φορά ειρωνεύτηκα τον Κοέλο και από τότε αυτή τη στήλη την κατατρέχει η κατάρα του αναποδογυρισμένη: όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να πάνε όλα πιοσκαταδεγίνεται. Ξαναστείλτε το με περιστέρι.
Υ.Γ. 1 Ο κύριος Παρελθόν να κάτσει να κλωσήσει τα αυγά της κυρίας Επιλογής που για χάρη της κλώτσησε την τύχη του.
Υ.Γ. 2 Η κυρία Ζωή να συγκεντρωθεί στον κύριο Μέλλοντα.
Ρε αγόρια, τι τρελή επιτυχία έχει το Κυκλάμινο (με έφαγε το πράσινο τερατάκι της ζήλειας); Να ’ναι καλά η κοπέλα και να βρει την ευτυχία που ψάχνει, αλλά και εσείς, βρε αγόρια, τι κοπέλες συναντάτε; Ή μήπως έχουν όλα τα προαναφερθέντα προσόντα αλλά εστιάζετε αλλού; Και εμείς μήπως άλλα θέλουμε και άλλα εννοούμε, που λέει και το άσμα; Έτσι, έναν απλό προβληματισμό ήθελα να θέσω μιας και μπαίνει χειμώνας…
Σε αυτό το σημείο θέλω να εκφράσω τη μεγάλη, ασυγκράτητη χαρά μου που επιτέλους ο κόσμος της πόλης επιστρέφει σλόουλι σλόουλι στην παλιά, αγαπημένη του συνήθεια να ψάχνει και να ψάχνεται, να παραπονιέται και να γκρινιάζει, να ελπίζει και να απελπίζεται και γενικώς να γκομενίζει με γενναιότητα σε κάθε συνθήκη.
Υ.Γ. Ή μήπως όντως άρχισε η ανάπτυξη;
Μυρτώ μου, γεια σου! Διαβάζω τη στήλη σου από πάντοτε και είμαι θαυμάστριά σου. Ήρθε και η δική μου ώρα που νιώθω την ανάγκη να απευθυνθώ σε σένα και να σου ζητήσω μία συμβουλή στο πρόβλημά μου. Είμαι 28 ετών, κάτοικος επαρχίας, με μία δουλειά σταθερή και πολύ καλή για τα σημερινά δεδομένα. Πριν από λίγους μήνες επανασυνδέθηκα με τον πρώτο μου έρωτα, μετά από πέντε, τέσσερα περίπου χρόνια που μείναμε χωριστά και δοκιμαστήκαμε και οι δύο σε άλλα πράγματα. Αυτή τη φορά είναι όλα πολύ ήρεμα, όμορφα, νιώθουμε και οι δύο σίγουροι και έτοιμοι να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Όλα είναι όπως τα ήθελα πάντα εκτός από ένα. Ο πατέρας μου. Μίλησα στους δικούς μου πριν από λίγο καιρό και ήταν η πρώτη φορά που το έκανα για κάποιον, ακριβώς επειδή είναι η πρώτη φορά που το βλέπω τόσο σοβαρά. Δυστυχώς, ενώ τον γνωρίζουν χρόνια πολλά, ήμασταν φίλοι από το σχολείο, ο πατέρας μου δεν συμφωνεί με τη σχέση αυτή, γιατί θεωρεί ότι θα έπρεπε να βρω κάτι αντάξιό μου, όπως αυτός το εννοεί δηλαδή. Το παιδί είναι επίσης μορφωμένο, όχι όσο εγώ, αλλά με μία καλή δουλειά και με απολαβές λιγότερες από τις δικές μου. Θα έκανε όμως τα πάντα για μένα και το έχει αποδείξει πολλές φορές. Πώς να το αντιμετωπίσω; Στενοχωριέμαι πολύ.
Υ.Γ. 1 Ξημερώνει κάποτε η μέρα που οφείλουμε να συγκρουστούμε με όσους νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα από μας τι χρειαζόμαστε για να είμαστε οκ. Συνήθως αυτοί είναι οι γονείς μας. Το ξέρω πως στεναχωριέστε και πιθανόν να στεναχωρηθείτε κι άλλο στο εγγύς μέλλον, αν ο μπαμπάς σας δεν καταλάβει και δεν σεβαστεί εγκαίρως ότι πρόκειται για τη ζωή άλλου ενήλικου ανθρώπου. Το θέμα είναι να μη στεναχωρηθείτε διά βίου κάνοντάς του το χατίρι.
Υ.Γ. 2 Οι συγκρούσεις έχουν πόνο αλλά και την ικανοποίηση ότι μετράς τη δύναμή σου. Αυτό λέγεται και ενηλικίωση βεβαίως-βεβαίως.
Υ.Γ. 3 Δεν το ’ξερα ότι υπάρχει μορφωσόμετρο που εξασφαλίζει την επιτυχία και την ευτυχία. Τι μαθαίνει κανείς όσο ζει…
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
12°
