Γεια σου, Μυρτώ! Ο ωμός τρόπος που τα λες μου αρέσει τόσο που σπάει τα κοινότυπα χαδάκια στα αυτιά μου απ’ τους γύρω μου. Έτσι λοιπόν θα ’θελα τη γνώμη σου για κάτι. Μετά από μια σχέση 2 μηνών είμαι πάλι μόνη. Είμαι λεσβία και το να βρω ακόμη και κάτι εφήμερο καθίσταται δύσκολο αφού ο κύκλος μου δε βοηθάει σε αυτό. Νιώθω λύπη. Φοβάμαι πως θα μείνω μόνη για πολύ καιρό ακόμα. Δεν αντέχω μια ζωή χωρίς έρωτα, χωρίς έναν άνθρωπο να μοιράζομαι όμορφα πράματα μαζί του. Βέβαια ως single ξέρω πως θα αρχίσω να νοιάζομαι πιο πολύ για μένα αλλά όλο αυτό ουρλιάζει στο κεφάλι μου. Γιατί να θεωρώ πως η ζωή μου δεν είναι ολοκληρωμένη άμα δεν έχω γκόμενα;
Και στρέιτ να ήσασταν πάλι το ίδιο θα λέγατε, νομίζω. Κανείς δε γουστάρει μια ζωή χωρίς μοιρασιά, κανείς δεν την παλεύει μόνος – ακόμα κι αν υποστηρίζει το ανάποδο. Το θέμα είναι ότι σε αυτή τη ζωή υπάρχουν διαστήματα που πορευόμαστε μόνοι και, αν με ρωτάτε, μια χαρά είναι κι αυτό. Βγάζοντας απ’ το μυαλό μου το σενάριο αυτολύπησης ότι θα μείνω μόνη μου μέχρι το τέλος του κόσμου, δε θα με θέλει ποτέ κανείς από κανέναν πλανήτη, θα με βρουν μια μέρα νεκρή μισοφαγωμένη απ’ το σκύλο μου κ.λπ., αρχίζω να σκέφτομαι τους πανικούς που με πιάνουν με το φόβο της μοναξιάς, τους λόγους που με πιάνουν πανικοί και την εκδοχή να τους αντιμετωπίσω κάπως. Κι έτσι σιγά-σιγά αρχίζω να αναρωτιέμαι κατά πόσο με ενδιαφέρει πραγματικά ο άλλος που είναι ή έρχεται στη ζωή μου, κατά πόσο είμαι σε θέση να τον δω και κατά πόσο τον γράφω στα παπάρια μου τυφλωμένη από τη μανία μου να τον χρησιμοποιήσω απλώς σαν ένα στουπί που βουλώνει προσωρινά το άγχος της μοναξιάς. Λέω εγώ τώρα...
Αχ, Μυρτώ... Να σου πω το θέμα μου να με βρίσεις κι εσύ εποικοδομητικά μήπως και ξεκολλήσω επιτέλους. Πριν 1,5 χρόνο γνωριστήκαμε με τον τύπο αυτόν που με έχει τρελάνει και άλλαξα και χώρα μήπως και ηρεμήσει το μυαλό μου. Φίλοι στην αρχή, πολύ φίλοι, κάθε βράδυ μαζί, επί τρεις μήνες λες και συγκατοικούσαμε. Τα λέγαμε όλα, ήμασταν και οι δυο μας καμένοι στα ερωτικά μας, οπότε παρηγοριά ο ένας στον άλλο. Να σου πω επίσης ότι κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι –κάτι που έχει απασχολήσει τα φιλικά κονκλάβια–, πολλές εργατοώρες μήπως και καταλάβουμε τη φάση... Αλλά να τονίσω ότι εγώ σαν φίλο τον έβλεπα. Από κάποια φάση και μετά μαλώνουμε, ξεκόβει, προσπάθησα να τον προσεγγίσω αλλά δεν... Επανέρχεται, μου την πέφτει, του ρίχνω άκυρο γιατί «όχι, κύριέ μου, όποτε θες επανέρχεσαι και θα μας μπιπ κιόλας». Τον Δεκέμβρη του είπα ότι άρχισα να τον βλέπω αλλιώς. Παθαίνει σοκ και καλά. Έκτοτε σαπουνόπερα, όλο έρχεται, φεύγει και όταν θα έφευγα από την Ελλάδα το μυρίστηκε και άρχισε να μιλάει. Το θέμα είναι ότι κάθε φορά που επιστρέφω έχουμε και νέο δράμα. Εννοείται ότι το κάναμε και φέρθηκε ωσάν κόπανος αλλά σε επόμενο επεισόδιο με πάει σε ερημική παραλία κάτω από το φεγγάρι με ρετσίνα και σπράιτ και το πρωί βόλτα στο Σούνιο. Στο τελευταίο επεισόδιο έχουμε σκοτωθεί μέσω τσατ, με έχει κατηγορήσει ότι του κάνω κουμάντο και ότι εγώ ποτέ δεν τον είδα ως φίλο. Μαλωμένοι ακόμα εδώ και ένα μήνα, εγώ θα επιστρέψω Αθήνα και δεν ξέρω τι να κάνω. Μου λείπει πολύ. Και, οκ, τον αγαπάω και πολύ και ζορίζομαι. Δώσε μια καλή συμβουλή εσύ που τα λες ωραία. -Α.
Εμένα όλα αυτά που διάβασα μου φάνηκαν καταπληκτικά, φαντασμαγορικά και θυελλώδη. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος (πολύ θα ήθελα να μάθω τι παίζει στην παρούσα φάση που σίγουρα έχετε επιστρέψει Ελλάδα και σίγουρα τον έχετε δει) αλλά έτσι κι αλλιώς ζείτε έναν έρωτα μπερδεμένο, πολύπλοκο, άλλα αντ’ άλλων, όπως ακριβώς πρέπει να είναι ο έρωτας για να μας συνταράξει και να μας τα κάνει όλα μπουρδέλο μέχρι να καταλήξει στο μαζί ή στο πουθενά. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καταλάβει γιατί τσακώνεστε, ούτε τι ακριβώς παίζει απ’ την πλευρά του γιατί, όταν κάποιος μας κατηγορεί ότι του κάνουμε κουμάντο, σημαίνει πως κάτι στο χαρακτήρα μας τον ενοχλεί ή τον πιέζει ή του δημιουργεί αμηχανία. Στη θέση σας πάντως θα έβαζα στο τραπέζι και δύο ενδεχόμενα: α) να μην είναι σε φάση για σχέση και β) να μην ταιριάζουμε για συνύπαρξη σε ομαλές συνθήκες. Το βήτα είναι σκατά αλλά πιο ποιητικό από το άλφα. Γράψτε μου πάλι να μου πείτε. Φιλιά.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.
