Παρ’όλο που χρόνια μετά μάθαμε πως οφείλει το όνομα του όχι στην επανάσταση του Φιντέλ αλλά στον πόλεμο των αμερικανών για να διώξουν τους ισπανούς από την Κούβα (1898), όλοι μας, τότε που το πίναμε γύρω στα 20, με κάθε ποτήρι που παραγγέλναμε στο μπάρμαν νιώθαμε μια δόση ελευθερίας μαζί με μια αίσθηση συμβολής στην επανάσταση (ασορτί με τις αφίσες του Τσε Γκεβάρα που είχαμε στους τοίχους των φοιτητικών μας δωματίων).
Θεωρείται ποτό καλοκαιρινό καθώς φέρνει στο νου εικόνες από αμμουδιές και κοκοφοίνικες, σέξι (κυλιέσαι στις αμμουδιές και τους κοκοφοίνικες) νεανικό γιατί τραβιέται σ’όλα τα φοιτητικά πάρτι (σκασίλα μου άμα δεν έχω λεμόνια).
Το Cuba Libre, παρότι σήμερα δεν είναι τόσο της μόδας, δεν παύει να είναι μέσα στα πέντε πιο διάσημα κοκτέιλ του πλανήτη. Η παρασκευή του είναι πανεύκολη:
Σε ψηλό και χοντρό ποτήρι βάζουμε πολύ πάγο, το ρούμι και περίπου δυόμισι φορές πάνω, σε ποσότητα, την coca cola. Στίβουμε τρεις-τέσσερις σταγόνες lime μέσα στο ποτό, ανακατεύουμε, βάζουμε και δύο φετούλες lime. Γίνεται και με μαύρο ρούμι, ακόμη πιο δυνατό.
13°
