«Απόψε θα σε βγάλω έξω», φώναξε σχεδόν απειλητικά ο κολλητός Ευθύμης και δεν με έπαιρνε τίποτα άλλο παρά να συμφωνήσω. «Θα σε πάω στην περιοχή μου». Μετς. Δεν ήξερα το μαγαζί αλλά η περιοχή αρκούσε για να πειστώ.
Ούτε 10 λεπτά από το μετρό Ακρόπολης το Bar Bodega φαινόταν μικρό σαν κόσμημα, αλλά και παράξενα επιβλητικό μπροστά μας. Η διακόσμηση άκρως καλλιτεχνική, οι πίνακες, τα φωτιστικά, οι λεπτομέρειες στους τοίχους έχουν μια jazz - funky αισθητική, το κλίμα πρόσχαρο και ανεβαστικό. Από τα παράθυρα φαίνεται πιάτο η Ακρόπολη και οι στύλοι του Ολυμπίου Διός. Θέλω να τα μάθω όλα.
Ο Νίκος, ιδιοκτήτης του μαγαζιού από το 1984 εδώ τα έχει ζήσει όλα. Την Αθήνα στις δόξες της και στην κατάρρευσή της. «Από εδώ έχουν περάσει οι πάντες», μου λέει. Ο Κουστουρίτσα, και ο Μπαρίσνικοφ, η Αλίκη, κι άλλοι, κι άλλοι. Ο Νίκος είναι στο μαγαζί από την πρώτη μέρα, 25 χρόνια τώρα και το έχει ζήσει σε όλες του τις φάσεις. Σήμερα, με jazz – funk - soul μουσικές, και πιο ροκ ύφος κατά διαστήματα, έχει προσθέσει και φαγητό και συγκαταλέγεται σε αυτό που λέμε «food bar».
Food ακούω και τρέχω προς το bar. Ο εκπληκτικός barman, επίσης Νίκος, είχε ήδη φροντίσει με τα μαγικά του χέρια να μου φτιάξει ένα κοκτέιλ ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ, που μου ανοίγει την όρεξη. (Red Elf όπως με ενημέρωσε, δηλαδή τζίντζερ και ρόδι αναμειγμένα σε ιρλανδέζικο ουίσκι). Να πούμε σε αυτό το σημείο ότι ο συγκεκριμένος μπάρμαν αποτελεί από μόνος του έναν σοβαρό λόγο για να πάει κανείς σε αυτό το μαγαζί. Μαθαίνω ότι τα κοριτσάκια ζητούν συνεχώς το κινητό του, είναι πλακατζής, φτιάχνει άψογα ποτά και ξέρει να σου πει τα πάντα γι’αυτά.
Ο μπάρμαν Νίκος επί τω έργω
Και τώρα τρώμε. Δοκιμάσαμε δροσερή σαλάτα με μαρούλι, ντομάτα, καλαμπόκι, κομματάκια μπέικον, κρούστα και μπαλσάμικο, που ήταν πολύ φρέσκια και γευστική. Γεμιστά κολασμένα μανιτάρια με τυρί, δεν έμεινε τίποτα. Και συνεχίσαμε με ένα Classic Burger. Ο Μπάμπης που είναι ο σεφ της κουζίνας χρησιμοποιεί αγνά υλικά και είναι όλα καθαρά και πολύ προσεγμένα. Το κρέας ήταν γευστικότατο, ζουμερό, φρέσκο και καλοψημένο.
Σκάσαμε. Και για κερασάκι στην τούρτα, δοκιμάσαμε ροδάκινο. Δηλαδή ακόμα ένα κοκτέιλ από τα χεράκια του Νίκου, λίγο καυτερό αυτή τη φορά, με ροδάκινο και μάγνκο.
Σιγουρεύομαι ότι θα σταματήσω τα καταγώγια και τα κουτούκια (για λίγο καιρό τουλάχιστον) και θα κάνω αυτό το μπαρ, στέκι μου. Ο Ευθύμης συμφωνεί με ύφος «στα’λεγα εγώ», και έχει δίκιο.
Αν η Αθήνα ήταν ποτό ποιό θα ήταν αυτό; Νίκος ιδιοκτήτης και Νίκος μπάρμαν, απαντούν την ίδια στιγμή: «Ρούμι», «Κρασί». Συμφωνούν, τουλάχιστον στην επιχειρηματολογία: «Ρούμι, όσο πιο πολύ παλιώσει τόσο πιο ωραίο γίνεται». «Εε, και με το κρασί το ίδιο συμβαίνει». Και με την Αθήνα.
Καθημερινά από τις 4 το απόγευμα έως τις 2 το βράδυ
13°
