Από πού βγαίνει το «Κουκάκι»; Από την αγγλική λέξη “cook”, ίσον «μαγειρεύω»; Γιατί εκεί άνοιξε το μαγέρικο, μεζεδοπωλείο, τσιπουράδικο, ταβερνείο και πες το όπως θέλεις στέκι της η Βενετία. Η οποία νεαρή κυρία έβαλε στον κατάλογο ένα πιάτο με κριθαράκι και απάκι που μέρες που έρχονται πάει για Όσκαρ. Ρίχνει στο τραπέζι καβουρμά Θράκης και τσίπουρα είτε Αράχωβας είτε Καρδίτσας με άρωμα κίτρου.
Ρίχνει στο σαγανάκι αυγά μάτια με λουκάνικα μερακλίδικα, πλασάρει πατατοσαλάτα με ρέγκα και σουτζουκάκια Θεσσαλονίκης, και αρχίζει το γλέντι. Στους τοίχους τελάρα, στον ουρανό ένα πολύφωτο από σπασμένα πιάτα και τσουβάλια να κρέμονται, στα ηχεία ευρεία γκάμα από Μάλαμα και Θανάση Παπακωνσταντίνου έως τους ska Αθηναίους Kill Cat.
Ανοιχτό από το μεσημέρι μέχρι αργά τη νύχτα και με σλόγκαν «εν, ντε, τρουά, φτιάχνουμε μέχρι και φάβα από κουκιά», η Βενετία και η φίλη της μαγείρισσα Φλωρεντία, μαζί με έναν μάγειρα σαμουράι που φτιάχνει έως και κινέζικα πιάτα έστησαν μια κατάσταση για γλέντι, οίνους και πόσεις που είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην πιάτσα-πεζόδρομο Κουκακίου.
Εύφημος μνεία και στο συκωτάκι τους, που και καλοψημένο όπως πρέπει είναι και στο τσακίρ κέφι πρέπει να το μαγειρεύουνε τα παιδιά της κουζίνας. Χειροκρότημα και για τις τάρτες, τις πίτες, το χοιρινό με λιαστή ντομάτα και πέστο ρόκας, το κοτόπουλο με σάλτσα πορτοκάλι και άγριο ρύζι και πάνω από όλα στις τιμές και το λογαριασμό: δεν υπάρχει!
22°
