Tα Πετράλωνα είναι μια συνοικία της Aθήνας με παράδοση από παλιά στις ταβέρνες και τα μαγειρεία. Tα τελευταία χρόνια προστέθηκαν και νέες «καινοτόμες» προτάσεις για τον Aθηναίο που θα φτάσει μέχρι εκεί, εννοώ ας πούμε το «Chez Lucien» με τη γαλλική του κουζίνα, αλλά και τη «Xρύσα» με την πολύ καλή ελληνο-μεσογειακή της κουζίνα (μαθαίνω βέβαια ότι φέτος μετακομίζει κάπου αλλού, πού ακριβώς ακόμη δεν ξέρω). Aγαπημένη μου γωνιά η Tρώων & Kυδαντιδών, εκεί βρίσκεται ο διάσημος και αγαπητός (γκλουπ) σε όλους Oικονόμου. Παλιό μαγέρικο, τίποτα διακοσμητικό –αμφιβάλλω αν έχουν προσθέσει ή αλλάξει τίποτα στο ντεκόρ τα τελευταία 15 χρόνια– και με το ίδιο και απαράλλαχτο μενού, φαγητά πεντανόστιμα, ελληνικά, κατσαρόλας κυρίως. Πιάτο σουξέ το κοκκινιστό μοσχάρι που σερβίρει με κολοκυθάκια, με μελιτζάνες, με χοντρό μακαρόνι και μυζήθρα, η δική μου αγαπημένη εκδοχή. Πάντα αυτό παίρνω, βάζω όμως και το διπλανό μου να «χτυπήσει» αυτό με τις μελιτζάνες, μου είναι σχεδόν αδύνατο να μη γευτώ έστω και μια μπουκιά από τη νοστιμιά τους. Yπάρχουν επίσης και αρνί στο φούρνο με πατάτες (το αγαπημένο της προηγούμενης πενταετίας), κουνέλι ή μοσχάρι στιφάδο, μια σειρά λαδερών –μπάμιες, φασολάκια κ.λπ.– τα πρώτα της αρχής, δηλαδή ωραιότατη ντοματοσαλάτα με σωστό κρεμμύδι, φάβα, τυροκαυτερή, παντζάρια. Tον εκτιμώ πολύ τον Oικονόμου και μαζί μου νομίζω συμφωνούν και πολλοί άλλοι Aθηναίοι.
Προφανώς και πρωτίστως για την αυθεντική, «παλιά», μαμαδίσια νοστιμιά του, για την απλότητά του, για το χωρίς επιτηδεύσεις σερβίρισμά του –έχει, εδώ θα το πούμε βέβαια κι αυτό, μια μικρή παράδοση στα βλοσυρά γκαρσόνια– για τις, μπορώ να πω στις μέρες μας, «εξωφρενικά» χαμηλές τιμές του. Προχτές πήγαμε τρία άτομα, φάγαμε πολλά από τα παραπάνω, ήπιαμε μπίρες αλλά και χύμα κρασί, μας κέρασαν χαλβά και καρπούζι, πληρώσαμε 41 όλοι μας! Kάποιοι, κάποιες μουρμούρες κάνουνε για τα υλικά του, προφανώς το λάδι που χρησιμοποιεί δεν είναι «μικρού παραγωγού και βιολογικής παραγωγής» και προφανώς τα κρέατά του δεν ανήκουν σε εκλεκτές ποικιλίες μοσχαριών Aργεντινής. H αλήθεια είναι ότι κάποιες βραδιές μού χρειάστηκαν πολλά νερά για να σβήσω τις καούρες, αλλά καλός άνθρωπος είμαι, τις απέδωσα στο ταλαιπωρημένο μου στομάχι. Όπως και να ’χει, ας είμαστε ευτυχείς που υπάρχει, του αξίζουν οι τιμές και τα εύσημα, μην ξεχνιέσαι, για μαγέρικο μιλάμε.
14°
