Καινούργια ανοίγματα άλλα και μαγαζιά που παραμένουν κλασικά όσα χρόνια κι αν περάσουν σηματοδοτούν και φέτος τη θεσσαλονικιώτικη γεύση. Δεν ξεχνώ καθημερινά τη στάση μου στον φούρνο «Τιτάνια» για το πιο δυνατό κουλούρι της πόλης. Η τρίτη γενιά είναι ήδη εδώ και φτιάχνει τα καλύτερα αρτοποιήματα.
Η «Μασσαλία» στη Θεσσαλονίκη έχει υπέροχο κατάλογο για όσους δεν τους έβγαλε ο δρόμος τους μέχρι τις Φώκιες Χαλκιδικής. Βλίτα με χοντρό αλάτι, γαυράκι τηγανητό με σως αγιολί, μύδι αχνιστό και καθημερινά πιάτα με ό,τι φρέσκο τους γυαλίσει το μάτι στην αγορά.
Το μαγειρείο «Ολύμπια» ή και «Χορτοφαγία» στέκει στη Χρυσοστόμου Σμύρνης δεκαετίες τώρα και σερβίρει μπριάμ, φασολάκια, σολομό με πατατούλες, κεφτεδάκια και πολλά άλλα, με κλασικές γιαγιαδίστικες συνταγές.
Στις νέες αφίξεις, η "Gelateria Vanilla" μπαίνει στην κατηγορία «Καλύτερο Παγωτό» και με τη γεύση της Spicy Σοκολάτας, παρέα με το Τιραμισού του Ιταλού “Gelati e Amore” στη Σβώλου, είναι οι δύο συχνότερες επιλογές μου.
Στην κατηγορία Pizza, το "Pizza Please" στον πεζόδρομο της Γεωργίου Σταύρου με έκανε να αναθεωρήσω την άποψή μου για την αυθεντική ναπολιτάνικη συνταγή. Ο Κωνσταντίνος και ο Διογένης έφεραν Ναπολιτάνο μάστορα (βίβα Μαραντόνα) με τα πτυχία του, αυτά της καλύτερης ζύμης και των πιο σωστών υλικών, και αφού δούλεψε πάνω σε αυτά κατάφερε μαρινάρες (εγώ προσθέτω και αντσούγια) με απίθανα αρώματα, μαργαρίτες στα χρώματα της ιταλικής σημαίας, καυτερές Διάβολα, ωραία κάρτα κρασιών, τζαζιές και χαμογελαστά παιδιά που σου εξηγούν πώς η ναπολιτάνικη πίτσα ψήνεται στον ξυλόφουρνό τους για 1.30 λεπτό μόνο πριν την γευτείς. Καλές δουλειές!
Στη Σβώλου η «Αβγοθήκη» συστήνεται σαν το κοτοπουλάδικο του μέλλοντος. Μαγαζάρα αρχιτεκτονικά αλλά και μπουτάκια με ιδιαίτερες γεύσεις, τίμιες σαλάτες, κους-κους με αρωματικά Μεσογείου, και συμμετοχή στα "street food" του Art House. Μπράβο, ρε Πάρη.
Τα καλύτερα σάντουιτς στο «Έτση» (χαλούμι κοτόπουλο κατά προτίμηση), στις «Σούβλες» στη Αντιγονιδών (χοιρινό κοντοσούβλι με τη δικιά τους χτυπητή) και βέβαια μπιφτεκάκι στο «Λαϊκόν» με πάπρικα και χειροκομμένη πατάτα.
Λίγο πιο κάτω ο Στεφανίδης συνεχίζει τη γύρα του στην Ελλάδα και στις γεύσεις της, και σερβίρει στο «Πανελλήνιον» μαγικά σουτζουκάκια Φλωρίνης, ζουμερό ψητό ταλαγάνι, ριζότο με βουβαλίσιο καβουρμά, και τα πιο ωραία παϊδάκια της συμπρωτεύουσας. Δοκίμασε και τα ψαρικά του αλλά και το χειροποίητο προφιτερόλ του.
«Κοσμάς» για το καλύτερο τηγανητό ψαράκι της αγοράς, χειροποίητο ταραμά, σαμπανιό, πατάτα τηγανητή ποίημα και τιμές από άλλες εποχές, θενκς, Ντίνα.
«Δορκάδα», «Ελενίδης» στα κλασικά ρυζόγαλο και τρίγωνο, και τελευταίο και καλύτερο το «Σπιτικό» στην Βασιλέως Ηρακλείου. Παραδοσιακές ελληνικές πίτες που φτιάχνονται μπροστά σου όπως και το φύλλο που ανοίγεται ασταμάτητα απ το πρωί. Πίτα με χόρτα και κρίταμο, φέτα και πιπεριά Φλωρίνης, πράσο με κιμά και το πιο καταπραϋντικό Αριάνι κατευθείαν από την Κομοτηνή. Καλή όρεξη!
Κεντρική φωτογραφία: Πιάτο από το εστιατόριο "Μασσαλία"
21°
