Όταν ήμουν μικρός, στον κήπο του σπιτιού μας είχαμε μια αμυγδαλιά. Όταν άνθιζε χαιρόμουν, όχι γιατί αγαπούσα τα λουλούδια αλλά επειδή σκεφτόμουν «επιτέλους μπαίνει η Άνοιξη, πλησιάζει η ώρα να κλείσουν τα σχολεία». Άλλες φορές πάλι, καθώς ήταν η πρώτη εικόνα που αντίκριζα από το παράθυρο, ξεγελιόμουν ότι είχε χιονίσει και θα είναι κλειστά τα σχολεία. Το άνθισμα της αμυγδαλιάς λοιπόν ήταν και εξακολουθεί να είναι αφορμή για ευχάριστες σκέψεις, αν και σήμερα για διαφορετικούς λόγους. Κάθε πρωί σχεδόν έχω ραντεβού με μια αμυγδαλιά στον Λυκαβηττό. Βρίσκεται 100 περίπου μέτρα πριν από το τέλος μιας δύσκολης διαδρομής κι όποτε περνάω από μπροστά της λέω μέσα μου, με μια δόση ανακούφισης, «άντε τελειώνεις». Πρόκειται για 300 μέτρα ανηφόρας στα οποία κάνω τη διαλειμματική μου προπόνηση. Που πάει να πει 4-6 επαναλήψεις, όσο πιο γρήγορα μπορώ. Οι ειδικοί λένε ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να βελτιώσει κάποιος τη φυσική του κατάσταση ή πιο τεχνικά τη Vo2 max, την αναπνευστική του ικανότητα, τον όγκο του οξυγόνου δηλαδή που μπορεί να χρησιμοποιήσει για ενέργεια. Δύσκολη και κουραστική προπόνηση, στα καλά μου την έκανα δυο φορές την εβδομάδα, τώρα μία αλλά σε ανηφόρα. Για βουνό πάω, σκέφτηκα, καλύτερα έτσι. Το ενδιαφέρον αυτού του είδους της προπόνησης είναι ότι κάποιος που δεν έχει χρόνο ή απλώς βαριέται να αθλείται, μπορεί να πάρει σχεδόν τα ίδια αποτελέσματα ως προς τη φυσική του κατάσταση σε πολύ συντομότερο χρόνο. Σύμφωνα με μία μελέτη μάλιστα από πανεπιστήμιο του Καναδά, ένα λεπτό εντατικής άσκησης έχει τα ίδια θετικά αποτελέσματα με 45 λεπτά ήπιας άσκησης (1). Ο θεός τελικά αγαπά τους τεμπέληδες!
Μαζί με την προθέρμανση η διαδικασία μού παίρνει 25-30 λεπτά, που πάει να πει ότι έχω άλλα 40 λεπτά για χαλαρό τρέξιμο στα μονοπάτια του λόφου ή για ανεβο-κατεβάσματα στον Αϊ-Γιώργη.
Τώρα που μπήκε η Άνοιξη νομίζεις ότι τρέχεις πραγματικά στην εξοχή. Όλα έχουν πρασινίσει κι οι μυρωδιές από τα αγριολούλουδα σε ζαλίζουν. Ακόμα και οι τσουκνίδες είναι όμορφες, αρκεί να μην περάσεις κοντά τους: και πάνω από τη φόρμα είναι ικανές να σε τσιμπήσουν. Ναι, φυσικά έχει ανθίσει και η αμυγδαλιά, μόνο που τώρα δεν μου υπενθυμίζει το κλείσιμο του σχολείου αλλά το άνοιγμα των αγώνων και τα βουνά που μας περιμένουν. Ταΰγετος, Παρνασσός, Ζήρια, Όλυμπος είναι ήδη στο πρόγραμμα.
[1] Για τους ενδιαφερόμενους η μελέτη στη διεύθυνση
13°
