Λόγια που ακούστηκαν δημοσίως στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα:
«Εγώ άλλο σκέφτομαι: θέλω να αρχίσω σεμινάρια φενγκ-σούι»
(Κυρία στη συντροφιά της, σε καφετέρια της Γλυφάδας, αλλάζοντας θέμα συζήτησης – το προηγούμενο ήταν η χρεοκοπία της Ελλάδας)
Σε κατάστημα με ενεργειακούς λίθους, θιβετανικά κουδούνια κ.λπ.
(Πολύ) ηλικιωμένη κυρία: «Τι κάνει αυτή η πέτρα;»
Πωλήτρια: «Α, είναι πολύ καλή. Κάνει για την υγεία, για το κομπιούτερ…» (Δεν κατάλαβα τίποτα. Τετάρτη πρωί)
«Εδώ έχουμε μια αδερφήήήήή…!» (Επιτηρήτρια ενημερώνει την υπεύθυνη τάξης –στην άλλη άκρη της αίθουσας– ότι πέτυχε συγγενείς εξεταζόμενες. Φιλοσοφική, εξετάσεις γλώσσας, Σάββατο πρωί)
«Και βέβαια είμαι γιατρός! Και παίρνω κάτι φακελάκια να! Με κάτι ευρώ, ΝΑ!» (Πεντάχρονος παίζει νοσοκομείο. Παιδική χαρά, λόφος του Στρέφη)
«Μαλάκα, πέφτει ένα ταβερνόξυλο εκεί πάνω…» (Κοπέλα φεύγει έξαλλη από τη Ι΄ Εφορία της Γ΄ Σεπτεμβρίου. Τετάρτη πρωί)
Υπάλληλος του Δήμου ετοιμάζει αίτηση κυρίας για να στείλει τα μικρά της στην κατασκήνωση. Κρατάει στα χέρια του τις φωτογραφίες δύο δίδυμων πιτσιρικάδων και ετοιμάζεται να τις κολλήσει: «Ποιος είναι ο Κωστάκης και ποιος ο Νικολάκης;»
Μαμά δίδυμων: «Ο Κωστάκης είναι ο μεγάλος» (Α΄ Δημοτικό Διαμέρισμα, πλατεία Ηρώων, Ψυρρή. Δευτέρα πρωί)
Αργοπορημένη κυρία στο ασανσέρ: «Εδώ παίζει ο Λιδάκης;» (Κυριακή βράδυ, Μέγαρο Μουσικής, συναυλία Zbigniew Preisner)
13°
