Αγαπητή Μυρτώ! Έχω να καταθέσω το εξής πρόβλημα: Πριν μερικά χρόνια, όταν ήμουν ακόμη νιάνιαρο και τριγυρνούσα στη νυχτερινή Αθήνα αμέριμνη και καλοπερασάτη, γνώρισα αυτόν που λένε «τον τέλειο» για εμένα, τον άντρα ξέρω-τι-ζητάω-τίποτα δε-μένει-πια-να-με-κρατάει, λίγο μεγαλύτερο, όχι πολύ, φοιτητής κι αυτός. Παίχτηκε κάτι ελάχιστο μεταξύ μας, του στιλ τυχαίες συναντήσεις και φασωματάκια σε πάρτι και μετά κουλ και οι δύο συνεχίσαμε κανονικά τις ζωούλες μας γιατί προφανώς δεν θέλαμε τα ίδια πράγματα. Δηλαδή τι κουλ! Κουλ αυτός! Εγώ έφαγα μια σχετική πετριά αλλά την ξεπέρασα σύντομα. Από τότε όμως, ζουζουνίζοντας βεβαίως ταυτοχρόνως, έχω καταλήξει ότι αυτός είναι ο μοναδικός που τα συνδυάζει όλα αυτά που μου αρέσουν, ωραίος, μοιραίος, ξύπνιος αλλά και συνεσταλμένος και με περιεχόμενο. Ανταλλάσσουμε καμιά κουβέντα στο fb, τυπικά στα «χρόνια πολλά» και τέτοια. Αυτός ακόμα ζουζουνίζει απ’ όσο βλέπω στα σόσιαλ και απ’ όσο τον έχω πετύχει σε παρτάκια ξανά! Το ερώτημα είναι: Ρισκάρεις 3 χρόνια μετά αφού ξενιανιάρισες και αποφάσισες ότι μόνο αυτός σου έκανε το κλικ, να πας και να του την πέσεις ξανά; Και πώς το κάνεις; Λογικά θα τρομάξει, ίσως βέβαια και με το δίκιο του. Εντάξει, δεν είπαμε και να τον παντρευτούμε, μικρή είμαι ακόμα αλλά, να σου πω, βαρέθηκα λίγο τα μέτρια, τα μεσοβέζικα, τα «γιατί όχι;». Ο άντρας είναι για να σε εμπνέει και όχι να κάνεις απλά υπομονή μαζί του! Τι λες, Μυρτούδι μου, εσύ που τα λες τόσο ωραία και σωστά; Με αγάπη, Χάι φάιβ
Τα ψυχωμένα κι απίθανα κορίτσια εννοείται πως δεν σκαλώνουν σε φυσικά και άλλα εμπόδια, αλλά μελετούν τα σύννεφα και τους καιρούς, κουμαντάρουν τα πανιά και τα τιμόνια και πλανάρουν γλιστρώντας αβίαστα με την πλώρη υψωμένη μέχρι τον τελικό προορισμό. Αν ο προορισμός τρομάξει, κρίμα ρε γαμώτο. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος για ένα ψυχωμένο κι απίθανο κορίτσι να μη ρίξει τη βαρκούλα στο νερό.
Υ.Γ. Και ποια είναι τα ψυχωμένα κι απίθανα κορίτσια; Αυτά που ξέρουν ότι ο άντρας είναι για να σε εμπνέει και όχι να κάνεις απλά υπομονή μαζί του. Ω, ναι!
Μυρτώ μου, θεάρα μου, οι απαντήσεις σου είναι απόλαυση, τρελαίνομαι! Για να δω τι θα πεις στη δική μου περίπτωση... Είμαι 37, το αγόρι μου 30 ετών, μου έκανε πρόταση γάμου (είπα ναι, φυσικά), είμαστε στα 8 χρόνια μαζί, τα περνάμε σούπερ, δεν έχουμε βαρεθεί ο ένας τον άλλο, τρελή σεξουαλική χημεία, επικοινωνία συνειδήσεων, τον λατρεύω, με λατρεύει, με καλύπτει απόλυτα! Έλα, όμως, που εγώ το gym freak χτυπάω κάθε μέρα 2ωράκι στο γυμναστήριο μετά τη δουλειά (είναι η ντόπα μου, βάρη & mixed martial arts & ο δικός μου σέβεται απόλυτα την ανάγκη μου αυτή), σε ομαδικά προγράμματα. Ένας instructor, λοιπόν (το πρωί στρατιωτικός, το απόγευμα γυμναστής), γλυκούλης, κοντούλης, συνεσταλμένος (με σωματάρα) την έχει πατήσει μαζί μου (34 ετών, πιπινάκι κι αυτός). Με κοιτάει συνέχεια, μου χαμογελάει, μου μιλάει, χάνει τα λόγια του όταν ανταποδίδω τη ματιά εν μέσω προγράμματος, γενικά μιλάμε και εκτός... Λέγαμε για κάτι προβολές ταινιών μια φορά μετά την προπόνηση (οι δυο μας), μου κάνει «α, νόμιζα προβολές την άσκηση, αχαχαχ», μου αγγίζει τα μπούτια, έτσι στο γέλιο πάνω, μου λέει μια μέρα μετά την προπόνηση να περπατήσουμε μια ωραία διαδρομή να πάμε για καφέ (δεν απαντάω). Τον συμπαθώ, κολακεύομαι, αλλά μετά από αυτό... ξύπνησε μέσα μου του πόθου τ’ αγρίμι, δεν τρώει, δεν πίνει και δεν κοιμάταιιιιι. Κάνω πρόγραμμα μαζί του & στάζω (μου φαίνεται καυλωτικός). Τι έπαθα! Πώς να μου βάλω φρένο; Γιατί συνεχίζει το φλερτ & αγριογαργαλιέμαι. Και είναι άδικο & άτιμο για τον δικό μου...
Life IS A Beach
Ότι σας φαίνεται καυλωτικός ένας τύπος (το «στρατιωτικός» το αφήνω να το πάρει ο άνεμος) που εσείς του λέτε για προβολές ταινιών κι εκείνος τις νομίζει προβολές λεκάνης, θα το αποδώσω στην επιδημία ιλαράς που μαστίζει τον τελευταίο καιρό την πόλη μας. Τσεκάρετε άμεσα συμπτώματα που περιλαμβάνουν βήχα, πονόλαιμο, φτέρνισμα και καταρροή. Αν έχετε, αγνοήστε τον κοντό γυμναστή – το γαργάλημα που σας πιάνει είναι πιθανότατα μια παράξενη εκδήλωση της ασθένειας και τίποτα περισσότερο. Αν δεν έχετε τίποτα απ’ όλα αυτά, δυστυχώς πέσατε θύμα μιας άλλης ασθένειας που ονομάζεται μετρώειοκώλοςμουνατακάνωόλαπουτάνακαιμετάνακλαίωμεμαύροδάκρυμέσαστοκαταχείμωνο. Σας εύχομαι να πάσχετε από την ασθένεια άλφα διότι η βήτα, αν την αφήσεις, είναι ύπουλη και ανεξέλεγκτη. Καλή ανάρρωση εύχομαι.
Υ.Γ. Το φλερτ είναι οξυγόνο. Οι ματιές και τα τραυλίσματα και τα κοκκινίσματα και τα χάχανα στο γυμναστήριο είναι μέρος του παιχνιδιού που τρέφει το ναρκισσισμό μας. Μια χαρά όλα αυτά. Το μυστικό είναι στη δοσολογία. Γνώμη μου.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
18°
