»Μυρτώ, όλα για τους ανθρώπους είναι, αλλά δεν μπορείς να φανταστείς τι έπαθα εγώ.Λοιπόν, άκου, γνώρισα ένα παιδί μέσω ενός φίλου μου από τη σχολή. Πήγαμε για καφέ και για μπόουλινγκ, από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι του αρέσω. Μου άρεσε πολύ κι εμένα. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα, με πήρε αμέσως και βγήκαμε μόνοι μας. Κάναμε σεξ από το πρώτο ραντεβού και όλα ήταν τέλεια. Όπως και οι δυόμισι μήνες που ακολούθησαν. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι αυτός έβγαινε συνέχεια με τον κολλητό του (το φίλο μου από τη σχολή). Κάθε βράδυ ο ένας κοιμόταν στο σπίτι του αλλουνού, σινεμά μαζί, για ποτό μαζί, στα μαγαζιά μαζί, στα πάρτι μαζί. Όπου πηγαίναμε, ερχόταν κι εκείνος. Δεν μπορούσαμε να μείνουμε μόνοι σα ζευγάρι, αυτός από πίσω. Κάνανε νοήματα, μιλούσαν κρυφά. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συμβαίνει, του πούστη σκέφτηκα, μιλάνε για γκόμενες, αλλά δεν είπα τίποτα. Δυο μέρες μετά έπινα καφέ με μια κοινή παρέα στην οποία ήταν και ένας gay, εγώ ήμουν χάλια, είχαμε τσακωθεί με τον δικό μου πάλι για το θέμα του κολλητού. Τότε ο άλλος γυρίζει και μου λέει «καλά είσαι η μόνη που δεν το ξέρει». «Ποιο;» λέω. «Ότι αυτοί οι δυο τα ’χουνε». Τρελάθηκα. Παίρνω ένα ταξί, πάω σπίτι του, του χτυπάω το κουδούνι. Φυσικά ήταν μέσα και ο άλλος. Του λέω «δεν ντρέπεσαι; Με κορόιδευες τόσο καιρό μόνο και μόνο για να δείξεις στους γονείς σου ότι δεν είσαι αδερφή;». Ο δικός μου δεν είπε τίποτα, αλλά ο άλλος με άρχισε στο βρισίδι, τι θες μωρή, ναι, τα ’χουμε κ.λπ. Μου ήρθε να ξεράσω. Σηκώθηκα και έφυγα, τον έσβησα από facebook, δεν τον ξαναείδα για δύο μήνες. Πριν λίγες μέρες μού έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε «συγνώμη που σε πλήγωσα, δεν το ήθελα, κατάλαβέ με». Και τώρα μου λείπει, θέλω να τον ξαναδώ. Και δεν ξέρω τι να κάνω. - Εριάννα
Εμβόλιο κατά του αγνού παρθένου μαζοχισμού. Καλού κακού, πάρτε και καμιά αντιβίωση από πάνω. Αν δεν πιάσει, βάλτε στη διαπασών το “The time of my life” και ρίξτε μια κουτουλιά στον τοίχο. Αν δεν πιάσει ούτε αυτό, γίνετε μάρτυρας του Ιαχωβά.
»Γεια σου, Μυρτώ. Ήταν ένα αγόρι και ένα κοριτσάκι και είχαν σχέση τρία χρόνια. Το αγόρι και το κορίτσι τσακωνόντουσαν συνέχεια (αλλά γενικά το αγόρι έφταιγε σε όλα). Γιατί όσες φορές εκείνη προσπαθούσε να του μιλήσει, το αγόρι δεν απαντούσε. Η κοπέλα έλεγε «μωρό μου, με ενοχλεί αυτό» και εκείνος απαντούσε «εγώ έτσι είμαι». Και συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια η κοπέλα έλεγε «δεν πειράζει, ας το ανεχτώ και αυτό». Μέχρι που μια μέρα πήγαν σε ένα πάρτι πολύ μακριά, έξω από την Αθήνα (ας πούμε στη Χαλκίδα). Μετά το πάρτι, φεύγοντας, τσακωθήκανε πάλι. Το κορίτσι μιλούσε, μιλούσε, μιλούσε, το αγόρι κούναγε το κεφάλι με ύφος ότι βαριέται πολύ. Όταν μπήκαν στο αυτοκίνητο, το αγόρι τη φίλησε και της είπε οk, μωράκι μου, σε παρακαλώ κόφ’ το, δε θέλω να τσακωνόμαστε. Και το κορίτσι του απάντησε «πάντα το ίδιο κάνεις. Και πάντα στο τέλος νιώθω ότι εγώ είμαι η υστερικιά κι εσύ ο κουλ». Σταμάτησαν σε ένα βενζινάδικο για βενζίνη και το αγόρι της είπε να του πάρει τσιγάρα από το μαγαζί. Το κορίτσι μπήκε να πάρει τσιγάρα. Όταν βγήκε, το αγόρι είχε εξαφανιστεί… Το πιστεύεις; Την είχε παρατήσει ολομόναχη στου διαόλου τη μάνα και είχε φύγει. Το κορίτσι γύρισε στην Αθήνα, πήγε στο σπίτι του, χτυπούσε κουδούνια όλη νύχτα. Κανείς. Τον πήρε τηλέφωνο. Δεν το σήκωσε. Ύστερα από τρεις μέρες το αγόρι πήγε στη δουλειά της με μια σακούλα σκουπιδιών που είχε μέσα τα πράγματά της και της είπε ότι τα έχει φτιάξει με άλλη και να μην τον ξαναενοχλήσει ποτέ. «Δε χωρίζουν όμως έτσι οι ζωές» έγραψες, Μυρτώ, αλλά είχες τόσο άδικο… - Αναστάζ
Συμπέρασμα: ή το κορίτσι του τα έπρηζε επί τρία χρόνια (οπότε και του γύρισαν τα μυαλά) ή το αγόρι είναι πίθηκος (οπότε τι να σου κάνει κι ο κακομοίρης ο πίθηκος;).
»Για δύο βδομάδες μόνο φιλιόμασταν. Κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι δεν πάει άλλο και αποφάσισα να του την πέσω εγώ. Βρήκα την ευκαιρία σε ένα πάρτι στο σπίτι κάτι φίλων. Του τριβόμουνα, του έγλειφα το λαιμό κ.λπ. Σε μια φάση μπήκαμε στο δωμάτιο, γδύθηκα εντελώς και του ξεκούμπωσα το παντελόνι. Και τι να δω; Δεν του σηκωνόταν καθόλου. Συνέχισε να με φιλάει και να με χαϊδεύει αλλά δεν του σηκωνόταν με τίποτα. Σε μια φάση του λέω «άσ’ το, χέσ’ το, πάμε να φύγουμε» και αυτός άρχισε Να Κλαίει. Πώς τους τραβάω όλους τους μαλάκες, ρε Μυρτώ, μπορείς να μου πεις;
Άσχετα από γκομενικά τώρα: «Είστε υπέρ της παραμονής των μεταναστών στη Νομική; Εάν ναι, τηλεφωνήστε στο τάδε, εάν όχι στο τάδε. Ο νικητής θα κερδίσει ένα κινητό τηλέφωνο τελευταίας τεχνολογίας». Δεν κάνω πλάκα. Αυτό το πράγμα παίχτηκε στις ειδήσεις του Star το Σ/Κ. Γκουντ γουάινς.
21°
