Αναγνώστης με αιτία: «Μια γυναίκα» της Σιμπίλα Αλεράμο. Παρουσίαση του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα
«Τα παιδικά μου χρόνια ήταν χρόνια ελεύθερα και γεμάτα ζωή». Έτσι ξεκινάει (σε πολύ καλή μετάφραση της Δήμητρας Δότση) το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά της η Σιμπίλλα Αλεράμο, με τίτλο «Μια γυναίκα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Πρόκειται για μια δήλωση που θα προκαλούσε μια έκφραση απαρέσκειας στο πρόσωπο ενός καταξιωμένου ψυχαναλυτή. Τι να συναγάγει ο θιασώτης του Φρόιντ από μια τέτοια εισαγωγή; Πώς θα μπορέσει να κρατήσει στο ντιβάνι ένα άτομο που έχει περάσει όμορφα παιδικά χρόνια; Ωστόσο, ένας καταξιωμένος ψυχαναλυτής, ένας ψυχαναλυτής με πείρα απέναντι στους επισκέπτες του, γνωρίζει ότι οφείλει να περιμένει. Γιατί τα δύσκολα έρχονται. Δεν φτάνει κανείς ως το ακριβό ντιβάνι του δίχως λόγο και αιτία. Και έχει δίκιο.
Η ηρωίδα της Αλεράμο βιάζεται στα δεκάξι της και υποχρεώνεται από τα ήθη της εποχής (μιλάμε για τις αρχές του περασμένου αιώνα στην Ιταλία) να παντρευτεί τον άντρα που επωφελήθηκε των περιστάσεων και την αποπλάνησε. Μαζί του κάνει ένα παιδί – ένα αγόρι, για την ακρίβεια. Αυτό το παιδί είναι η άγκυρά της σε έναν γάμο που δεν έχει καθόλου αγάπη, σε μια σχέση που δεν κρύβει κανέναν αλληλοσεβασμό, σε μια ιστορία όπου η γυνή θα πρέπει να φοβήται τον άνδρα. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση η ηρωίδα (γιατί περί αυτού πρόκειται) αποφασίζει κάποια στιγμή ότι δεν αντέχει άλλο. Τα δεσμά του γάμου την πνίγουν. Επιθυμεί σφόδρα να αποδράσει. Ψάχνει γύρω της για βοήθεια, όμως η μάνα της είναι σε ίδρυμα, ο πατέρας της –που κάποτε τον λάτρευε αλλά τώρα έχει πια ξεμακρύνει από κείνη– είναι απών, τα αδέρφια της βασανίζονται στις δικές τους ζωές.
Πώς διάβολο θα καταφέρει να ξεφύγει; Μήπως να σκότωνε τον άντρα της – το παραθείο είχε πέραση εκείνο τον καιρό. Μήπως να αυτοκτονούσε η ίδια; Αλλά με τι τρόπο; Να έπεφτε σε κανένα πηγάδι; Και ο γιος της; Τι θα απογινόταν το φτωχό παιδί; Μήπως να έβρισκε κάποιον εραστή για να ανακουφιστεί κάπως; Αλλά κανείς δεν της εμπνέει τον έρωτα. Είναι άραγε ανηδονική; Σίγουρα πάντως δεν απολαμβάνει το σεξ με τον άντρα της.
Ο αναγνώστης συμπάσχει με αυτή τη γυναίκα, που τραβάει τα πάνδεινα χωρίς ποτέ να έχει βιώσει την αγάπη. Εκτός των άλλων, η ηρωίδα θέλει να γίνει συγγραφέας. Μάλιστα, γράφει επιτυχημένα σε εφημερίδες διάφορα άρθρα, άλλοτε κριτικές βιβλίων κι άλλοτε διαπρύσια φεμινιστικά κείμενα. Δεν παύει, στο μεταξύ, να ζει σε κάποιον από τους εννέα κύκλους της Κόλασης του ομοεθνούς της Δάντη. Διαμαρτύρεται ότι κανείς αρσενικός συγγραφέας δεν έχει καταφέρει να αποδώσει πιστά τη γυναικεία ψυχή και τα συνακόλουθα πάθη της. Προφανώς κάποια στιγμή αποφασίζει να το κάνει η ίδια. Καρπός αυτής της απόπειρας είναι το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, που έκανε πάταγο στην εποχή του, και διαβάζεται ακόμα και σήμερα με την ίδια λαχτάρα. Εγώ το διάβαζα κάθε βράδυ στο κρεβάτι, παρατείνοντας διαρκώς την ώρα που ήθελα να σβήσω το φως.
Μπορεί να διαβαστεί ωστόσο και το σούρουπο – όπως γράφει ο Ντίκενς.
Με αφορμή το βιβλίο «Με τη δική σου ματιά μονάχα», η συγγραφέας μιλά αποκλειστικά στην Athens Voice για την πρόκληση να μετατρέψει την κρυφή ζωή της Μάιερ σε μια δυνατή μυθοπλαστική αφήγηση
Η συλλογή διηγημάτων «Οι Αόρατοι της Γης» είναι το αποτέλεσμα του δημιουργικού διαλόγου των συγγραφέων με ένα έργο της ομότιτλης έκθεσης της Σμαρώς Τζενανίδου
Ο συγγραφέας και μεταφραστής μιλά για το νέο του μεταφραστικό έργο, τη συλλογή του Γεωργιανού συγγραφέα Έρλομ Αχβλεντιάνι «Ο άντρας που έχασε τα λογικά του», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
