«Αόρατος» του Paul Auster (μτφ. Σπύρος Γιανναράς, Μεταίχμιο)
Το βιβλίο διαθέτει το χαρακτηριστικό που όλοι οι συγγραφείς ζηλεύουν και όλοι οι αναγνώστες απολαμβάνουν: κυλάει αβίαστα δίνοντας την εντύπωση ότι ο συγγραφέας δεν κομπιάζει, δεν διστάζει και δεν έχει σβήσει για να ξαναγράψει ούτε μια γραμμή. Η πλοκή: ένα ανθρώπινο τρίγωνο και ένας θάνατος, μια έντονη σεξουαλική επιθυμία και αναζήτηση της δικαιοσύνης. Διαδραματίζεται από το 1967 μέχρι το 2007 στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι και σε ένα νησί της Καραϊβικής. Η ζωή, όπως είχε πει σε μια συνέντευξή του, είναι σύντομη, εύθραυστη και αμήχανη και εκείνος μας τη συστήνει με άρτια ψυχογραφήματα και διαπραγμάτευση της φθοράς που φέρνει –φυσικά– ο χρόνος.
«Παναγιές Ελένες» του Γιώργου Ψάλτη (Ίκαρος).
Τον παρακολουθώ από το πρώτο του βιβλίο, χωρίς να συγκαταλέγομαι στους θερμούς αναγνώστες ποιημάτων. Η ποίηση όμως έχει ένα χαρακτηριστικό που την ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα λογοτεχνικά είδη. Έχει αυτές τις φράσεις που τις διαβάζεις, τις αποστηθίζεις ερήμην σου, τις οικειοποιείσαι, σου μένουν στο κεφάλι τριγυρνούν εκεί για καιρό και ξεπετιούνται σε χρόνο ανύποπτο. Διαθέτει επίσης την άμεση έντονη συγκίνηση και κάπως έτσι την πάτησα ξεφυλλίζοντας και πέφτοντας πάνω στο «γιόκα»: Σχετικά με το τραπέζι, θα μάθει να μην έχει λόγο να σηκώνεται, θα μάθει να συγχωρεί τα πάντα κάθε Κυριακή στο μεγάλο τραπέζι. Από Σεπτέμβριο μέχρι αρχές Ιουνίου, εκεί.
«Το Παρίσι εν καιρώ ειρήνης» του Ζιλ Μαρτέν-Σοφιέ μετ. Γιάννης Στρίγκος (Πόλις)
Στυλάτο, γρήγορο, σοφιστικέ, γαλλικό νουάρ μυθιστόρημα που διαδραματίζεται σε άκομψο προάστιο του Παρισιού εκεί όπου ζουν στοιβαγμένες διάφορες εθνότητες σε τεράστια οικοδομικά συγκροτήματα. Ένα συνηθισμένο περιστατικό όπως η κλοπή της τσάντας μιας νεαρής Εβραίας από έναν Άραβα είναι η θρυαλλίδα απρόβλεπτων καταστάσεων. Άραβες, Εβραίοι, Αφρικανοί, Κινέζοι σε μια εύθραυστη συνύπαρξη όπου επικρατεί ξενοφοβία, ρατσισμός, κοινοτισμός. Πόλεμος συμμοριών όπου εμπλέκονται αστυνομία, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και μεγαλοαστοί που κρατάνε τη χώρα, τα διοικητικά της συμβούλια και τις Μεγάλες Σχολές εδώ και 200 χρόνια. Κριτική στην Γαλλία όπου η μεγάλη της γοητεία βασίζεται στη φαντασία, την ελαφράδα, τη χάρη, την ανοχή, την ειρωνεία και που η λέξη ηθική αγνοείται.
«Νίκη» του Χρήστου Χωμενίδη (Πατάκης)
Εδώ θα είμαι σύντομη, απλώς θα γράψω ότι είναι το καλύτερο ελληνικό μυθιστόρημα που έχω διαβάσει εδώ και καιρό. Η Νίκη Νεφελούδη είναι η μητέρα του συγγραφέα, άρα πρόκειται για έναν τυχερό συγγραφέα καθώς η ζωή της μητέρας του αξίζει αφήγησης. Πρόκειται για την ιστορία μιας κοπέλας και την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Αποστασιοποιημένος, αντικειμενικός, καλός αφηγητής μιας ωραίας ιστορίας που διαβάζεται απνευστί. Ένας διαφορετικός Χωμενίδης.
«Η τέχνη της πρακτικής σκέψης του» του Ρολφ Ντομπέλλι (μτφ. Σώτη Τριανταφύλλου, Πατάκης)
Πέρυσι ξεκίνησα την ανάγνωση του βιβλίου του Ντομπέλλι πολύ καχύποπτα. Δεν ήταν ένα βιβλίο αυτοβοήθειας, ούτε τετριμμένων συμβολών πλεύσης, αλλά ένα βιβλίο για το λανθασμένο τρόπο σκέψης που καταρρίπτει 52 γνωστικές πλάνες, δηλαδή τα λάθη της αντίληψης. Αφού επιβεβαίωσα ότι το γνωμικό άδραξε τη μέρα είναι εντελώς παράλογο, αφού αναρωτήθηκα γιατί οι επιτυχίες είναι πιο ορατές από τις αποτυχίες, γιατί η απέραντη επιλογή είναι πηγή μη ικανοποίησης, γιατί η απόφαση δεν κρίνεται εκ του αποτελέσματος, γιατί το να τελειώσω ένα βιβλίο που δεν μου αρέσει (εκτός από τύψεις) εμπεριέχει ανεπανόρθωτο κόστος, φέτος θα προχωρήσω στην ανάγνωση της πρακτικής σκέψης μήπως καταφέρω να παρακάμψω κάποιους δρόμους που πρέπει να αποφεύγονται.
«Ρετροσπεκτίβα» του Αβραάμ Γεοσούα (μτφ.Μάγκυ Κοέν, Πόλις)
Το βιβλίο του Γεοσούα έχω βάσιμες υποψίες ότι μπορεί να περιέχει υπνωτικό. Όλα ξεκινούν όταν ένας ηλικιωμένος σκηνοθέτης δέχεται την πρόσκληση του κινηματογραφικού αρχείου της Ισπανίας να παρευρεθεί σε ένα τριήμερο αφιέρωμα στο έργο του. Με εφαλτήριο αυτό το αφιέρωμα ξεκινάει μια αναδρομή του σκηνοθέτη στο τρίπτυχο έργο/ζωή/σχέσεις. Ένα ώριμο, πυκνό μυθιστόρημα ιδεών γύρω από την τέχνη, τη δημιουργία, τη μνήμη και το τέλος (το τέλος είναι πάντοτε συμβιβασμός ανάμεσα σε αυτό που υπήρξε και αυτό που ουδέποτε θα υπάρξει πλέον) με φόντο τις σχέσεις Ισραηλινών και την Παλαιστινίων.
Το βιβλίο της Ελεάννας Βλαστού «Εξαφανίσεις» κυκλοφορεί από τις εκδ. Πόλις
14°
