Το θέμα θα «παίξει χωρίς ψευδοαιδημοσύνη και ηθικές υποκρισίες». Μετάφραση, πλιζ! Τι πάει να πει, σε σχέση με αυτόν τον μίνι μαραθώνιο ερωτικής λογοτεχνίας που θα βιώσουμε παριστάμενοι την Πέμπτη; Για μια νύχτα στο Ηθών να ετοιμάζομαι;
Πριν έναν χρόνο κάναμε την παράσταση «Ένας σκύλος που τον έλεγαν Φρίκη», η οποία ξεκινούσε με τις λέξεις «γιατί είσαι μαλάκας!», τις «πρόφερε» η Μαρία Σολωμού, και σε πληροφορώ πως ένα σεβαστό μέρος του κοινού μάς σχολίασε τη βωμολοχία της αρχής!!! Επειδή λοιπόν ως θεατές, όχι απλώς δεν αντέχουμε ν’ ακούσουμε πώς μιλάει ο εαυτός μας σε καθημερινή βάση, επειδή όπως λέει ο Montaigne, σε ό,τι αφορά στη γενετήσια πράξη δεν τολμούμε να προφέρουμε τις λέξεις παρά μόνο μέσα από τα δόντια μας, ενώ αντίθετα φωνάζουμε ευθαρσώς τις λέξεις σκοτώνω, υπεξαιρώ, προδίδω, επειδή τέλος ο σαρκικός ερεθισμός στο θέατρο ή θα είναι ακατάλληλος, ή θα είναι προκλητικός και περιφρονητέος, ποτέ όμως δεν θα είναι απολαυστικός και αξιοθαύμαστος, αποφασίσαμε να κάνουμε την ανατροπή και να προσκαλέσουμε τους θεατές να ξεφορτωθούν τα ταμπού τους και να ευχαριστηθούν με κάτι το οποίο έχει γραφτεί για να ευχαριστεί, να αλαφρύνει, να ανυψώνει. Η γλώσσα μπορεί να γίνεται γλαφυρά περιγραφική σε κάποια αποσπάσματα, σε άλλα πονηρά ωμή, ποτέ όμως δεν έχει την πρόσθεση να προσβάλει και να αποδιώξει τον ακροατή. Τώρα για το αν θα πάμε στο Ηθών, αυτό εξαρτάται από το πόση δύναμη έχει ακόμα η λογοτεχνία...
Από Αρχίλοχο σε Μαζόχ και από Καζανόβα σε Τσέχοφ, πώς ακριβώς διαλέξατε τα ανθολογήματα; Με τι κριτήριο, ποια αρχή, ας πούμε; Ή απλώς βάλατε τη βιβλιοθήκη σας σε ράντομ πλέι κι όσα κατέβασε πρώτα πρώτα;
Ξεκίνησα από το προσωπικό μου γούστο. Σταχυολόγησα τα αποσπάσματα που κρίνω ότι είναι καλογραμμένα, ότι στέκονται υψηλά με κριτήριο τη λογοτεχνική τους ποιότητα και αξία και κατόπιν προχώρησα στην επιλογή εκείνων που ταίριαζαν μεταξύ τους για να συμπληρώσουν ένα αντιπροσωπευτικό σύνολο. Τυχαίνει να έχω αρκετά ενημερωμένη βιβλιοθήκη κι ενώ οι εκδόσεις στη γλώσσα μας καλύπτουν ένα μικρό μέρος της παγκόσμιας παραγωγής ερωτικής λογοτεχνίας, βρήκα ό,τι ζητούσα στα βιβλιοπωλεία. Μην ξεχνάμε ότι η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο της Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου, και το βιβλίο είναι το κίνητρο που με ώθησε στην υλοποίηση της ιδέας.
Από Ντυράς, άσχετο αλλά και σχετικό, αναρωτιέμαι, θα απαγγείλετε «Εραστή» ή κάτι άλλο;
Τελικά η Ντυράς δεν έφτασε στον τελικό, ενώ είναι αρκετά σέξυ η γραφή της, προτίμησα άλλους συγγραφείς που υπηρετούσαν καλύτερα τόσο την ιδέα, όσο και τις απαιτήσεις μου.
Παγκόσμια Ερωτική Λογοτεχνία στον καιρό που οι άντρες στέλνουν τα ντικ πικς τους στα κορίτσια, τα κορίτσια μοστράρουν φρέσκα ίνστα κάθε μέρα με τα κάλλη τους και τα ζευγάρια φόρα παρτίδα ανεβάζουν χομ βιντεάκια με το άναλ σεξ στην κουζίνα του σπιτιού τους, απροκάλυπτα και στην ψύχρα. Μήπως μιλάμε για κάτι πλέον ξεπερασμένο; Μήπως ως κι ο Ζενέ, ξέρω εγώ, θα βαριόταν να γράψει τα παραβατικά του, προτιμώντας να τα κάνει κειμενάκια για το Fb;
Δεν ξέρω αν έχει ρίξει κανείς ερωτικό σύντροφο στο κρεβάτι με ντικ πικ ή αν του/της την έστειλε αφού το είχαν κάνει. Αν συμβαίνει το πρώτο, πρέπει να είναι πολύ ωραία φωτογραφία! Οι ναρκισσιστικές πόζες στα social και τα ζευγάρια που ξεπερνούν την κρίση μεταξύ τους με επιδειξιμανία φαίνεται να καλύπτουν άλλες βαθύτερες ανάγκες και ουδόλως σχετίζονται με την ανταλλαγή υγρών, μιλάω γενικεύοντας για να συνεννοηθούμε. Η δική μου πεποίθηση είναι πως η ανάγνωση γενικά, και στην περίπτωσή μας ερωτογραφημάτων, τέρπει, ερεθίζει, συμφιλιώνει τη φαντασία με απρόβλεπτες καταστάσεις, απενοχοποιεί το πρόστυχο που δεν είναι χυδαίο κι επιτρέπει την αμοιβαία για τα δύο φύλα, ισότιμη χωρίς τη διαμεσολάβηση της εικόνας, συμμετοχή στη φαντασίωση. Επίσης είναι μια δραστηριότητα, η ανάγνωση, που προσφέρει μεγαλύτερη απόλαυση εκ του σύνεγγυς, καθώς εντάσσει τους ακροατές σε έναν καινούργιο κόσμο, λίγο πιο ήσυχο, λίγο πιο προσωπικό, ακριβώς όπως μόνο ένα βιβλίο μπορεί να κάνει. Τέλος το βιβλίο προτείνει έναν ολότελα διαφορετικό χρόνο από τη συντετμημένη, τηλεγραφική επικοινωνία των γραπτών μηνυμάτων, προτείνει μια διευρυμένη χρονικά στιγμή που ξεφεύγει δειλά, αλλά αποτελεσματικά από τα στενά όρια του παρόντος. Κι αν εξαιρέσει κανείς την αλληλογραφία, την έντυπη αλληλογραφία, κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί κάποια άλλη μορφή γραπτού λόγου να κατορθώσει κάτι τέτοιο.
Συνδράμουν και λογοκοπούν οι So7, προσωπικό σου σχήμα αναζήτησης και έκφρασης, τα τελευταία χρόνια. Πώς διαχειρίζεσαι την εικόνα αλλά και την προσωπικότητά σου μέσα σ αυτό; Μήπως κατά κάποιο τρόπο είναι και μια συναισθηματική αλλά και καλλιτεχνική ισορροπία, σε σχέση με τη μαζική τηλεοπτική κουλτούρα, που αναγκαστικά υποθέτω και για λόγους επιβίωσης βουτάς στα νερά της;
Θα σε ξαναγυρίσω στο θέμα του γούστου: μεγαλύτερη είναι η ψυχική ανακούφιση που μου προσφέρει ένα βιβλίο, από μερικές ώρες που θα περάσω μπροστά στην τηλεόραση. Το ευχαριστιέμαι περισσότερο, το θυμάμαι μετά, κάτι αφήνει μέσα μου, ένα αποτύπωμα. Εντούτοις μετά από μια δύσκολη ημέρα με δουλειές, χιλιάδες συναναστροφές και ποιος ξέρει τι αναποδιές, το χέρι μου θα κινηθεί κατευθείαν στο τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης, ενώ σπάνια θα βρει την όρεξη να πιάσει το βιβλίο από δίπλα. Κι αν το πιάσει, το μυαλό μου θα δώσει μέσα στα πρώτα λεπτά το σύνθημα για ύπνο. Κάπως έτσι συμβαίνει και στο επάγγελμα, από ανάγκη, από έλλειψη κουράγιου, από ευκολία, προσπαθώ να ισορροπήσω ανάμεσα στην μαγεία του θεατρικού χώρου και τη λάμψη της τηλεοπτική προβολής.Η κούραση πολλαπλασιάζεται, οι απογοητεύσεις πληθαίνουν, απολαμβάνω όμως την επικοινωνία με πάρα πολύ κόσμο από τη μία και με εκείνους τους πολύ λιγότερους που έχουν επιλέξει να παρακολουθήσουν μια δουλειά μου στο θέατρο από την άλλη. Τα οικονομικά μου καλυτερεύουν και βρίσκω το θάρρος να πειραματιστώ με την So7 επάνω στην τέχνη μου.
12°
