Το βιβλίο «Σμαρώ, από τον Βόσπορο στον Σηκουάνα» παρακολουθεί τη ζωή της Σμαρώς Παπάζογλου στην Κωνσταντινούπολη του 1953, τότε που μαθήτρια ακόμη θα ερωτευθεί τον τριαντάχρονο καθηγητή της. Η ζωή τους όμως θα ανατραπεί από τα γεγονότα της 6ης Σεπτεμβρίου του ’55. Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά ο γιος της, Μηνάς, θα ψάξει να βρει τα ίχνη της καθώς η Σμαρώ τον άφησε μικρό παιδί και εξαφανίστηκε στο Παρίσι.
Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το μυθιστόρημα;
Η διαίσθησή μου πως η συγκεκριμένη ιστορία θα κρατούσε το ενδιαφέρον μου ζωντανό μέχρι την τελευταία σελίδα. Σκοπός μου ήταν ν’ αναδείξω σε όλα τα επίπεδα τις πολιτισμικές αξίες που αφομοίωσε ο ελληνικός λαός από τη μακραίωνη πολιτισμική παράδοση των Ελλήνων της Πόλης. Καθώς επίσης και όλες τις εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής των Ελλήνων της Πόλης οι οποίες εντάχθηκαν πλήρως στην ελληνική παράδοση.
Ποιοι ήρωες γεννήθηκαν πρώτοι και ποιοι επιβλήθηκαν από την εξέλιξη της ιστορίας;
Η ηρωίδα πλαισιώνεται από πολλούς παράπλευρους ήρωες που έχουν -αν όχι πρωταγωνιστική- εξ’ ίσου έντονη παρουσία στο βιβλίο. Πάνω στον άξονα των τεσσάρων ηρώων (Σμαρώ, Μηνάς, Κωνσταντίνος και Αρλέτ) που τους εμπνεύστηκα πρώτους, διαμορφώθηκαν σταδιακά και όλοι οι υπόλοιποι.
Ποιος ήρωας ή ηρωίδα σας παίδεψε περισσότερο;
Κάποιοι απ’ τους παράπλευρους ήρωες που τους βλέπουμε να περνούν σαν σκιές πίσω από οθόνη και που ο ρόλος τους ήταν να προαναγγείλουν κατά κάποιο τρόπο την πορεία της Σμαρώς.
Γιατί επιλέξατε η οικογένεια της Σμαρώς να ζει στην Κωνσταντινούπολη;
Και οι δύο πόλεις (Κωνσταντινούπολη και Παρίσι) εξυπηρετούσαν την εκτενή αφήγηση του βιβλίου. Η οικογένεια της Σμαρώς «τοποθετήθηκε» στην Κωνσταντινούπολη με σκοπό να αποδοθεί η καθημερινότητα των Ελλήνων εκεί, και κυρίως ν’ αναδειχθεί η αρμονική συμβίωσή τους μ’ ένα τεράστιο μωσαϊκό ανθρώπων.
Το γεγονός πως οι γονείς της Σμαρώς «εγκρίνουν» τον έρωτα της δεκαεπτάχρονης κόρης της για τον πολύ μεγαλύτερό της Κωνσταντίνο δεν είναι περίεργο; Ή ήταν κάτι συνηθισμένο για εκείνη την εποχή;
Στερεότυπα της εποχής τα οποία -δυστυχώς- ζουν και βασιλεύουν ακόμα και σήμερα.
Γιατί θελήσατε όλοι σας σχεδόν οι ήρωες να ζουν (ή να έχουν ζήσει) σ’ ένα γάμο χωρίς αγάπη, ενώ ταυτοχρόνως υπάρχει ένας μεγάλος έρωτας να τους περιμένει;
Για τον λόγο που προανέφερα. Για να δούμε το σήμερα συγκριτικά με το χθες και να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι τα στερεότυπα ζουν και βασιλεύουν, όπως ζουν και βασιλεύουν και οι κατασκευαστές των «χρυσών κλουβιών».
Ο Μηνάς πάντοτε σκέφτεται με καλή διάθεση τη μητέρα του και ποτέ δεν τον βλέπουμε να της κρατάει κακία που τον παράτησε μικρό. Δεν θα ήταν πιο λογικό να έχει μια πιο αμφίθυμη σχέση απέναντί της;
Εύλογη η απορία σας αλλά αυτή είναι μια ορθολογιστική άποψη. Όπως θα είδατε ο συγκεκριμένος ήρωας του βιβλίου έχει μια διαφορετική στάση ζωής από την οποία δεν παρεκκλίνει για κανένα λόγο. Επομένως και οι ανθρώπινες σχέσεις του δεν θα μπορούσαν να είναι βασισμένες στο νόμο της δράσης- αντίδρασης.
Πώς φαντάζεστε τη ζωή των ηρώων μετά το τέλος του βιβλίου;
Μετά απ’ όλες αυτές τις εμπειρίες τους -σε πρακτικό κι εσωτερικό επίπεδο- και με την επίγνωση την οποία φάνηκε ότι απέκτησαν, φαντάζομαι πως θα έχουν μια ζωή ευτυχισμένη και γιατί όχι και επιτυχημένη.
*Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας
Ποια είναι η Δέσποινα Χατζή
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Εργάστηκε στην Αιμοδοσία του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία» και στην Αιμοδοσία του Αντικαρκινικού Ογκολογικού Νοσοκομείου Αθηνών «Άγιος Σάββας», ως Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων, από το 1986 έως το 2012.
Παράλληλα ασχολήθηκε με εναλλακτικές θεραπείες και είναι δασκάλα Ρέικι. Σήμερα εργάζεται εθελοντικά στους Γιατρούς του Κόσμου. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.
Την ενδιαφέρουν πολύ τα ταξίδια καθώς έτσι προσεγγίζει και γνωρίζει διαφορετικούς πολιτισμούς.
Έργα της ίδιας: Μοιρογιασεμόλαδο (μυθιστόρημα), Ζωή σαν κρύσταλλο (μυθιστόρημα), Ο Λαέρτης και το μολύβι του σε ρυθμούς τανγκό (νουβέλα) και Έρωτας μαίστρος (μυθιστόρημα), που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας (2014).
10°
